Μολονότι η στρατιωτική δραστηριότητα είναι συνεχής για χιλιάδες χρόνια, οι στόχοι, η τακτική και η στρατηγική έχουν παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτα.
Με τη μελέτη της ιστορίας ο άνθρωπος επιδιώκει να αποφύγει να επαναλάβει λάθη που έγιναν στο παρελθόν και να βελτιώσει την απόδοσή του, αυξάνοντας την ικανότητα των στρατιωτικών διοικητών και ηγετών αλλά και των πολιτικών, να αντιλαμβάνονται τους ιστορικούς παραλληλισμούς ώστε να μεγιστοποιείται η ωφέλεια από τα μαθήματα του παρελθόντος.
Η διδασκαλία της στρατιωτικής ιστορίας πλέον της ανάπτυξης της ιστορικής σκέψης και ιστορικής συνείδησης, που αποτελούν τον γενικό σκοπό της μελέτης της Ιστορίας επιδιώκει:
- Να παρουσιάσει αναλυτικά τον τρόπο χρησιμοποίησης της πολεμικής δύναμης στο πεδίο της μάχης καθώς και τον τρόπο εφαρμογής ορισμένων από τις αρχές του πολέμου σε διάφορες εποχές.
- Να τονίσει διαπραχθέντα σφάλματα αλλά και επιτυχείς σχεδιασμούς ή αντιδράσεις ηγετών, στοιχεία που συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων αλλά και στην επαγγελματική κατάρτιση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι κύριες θεματικές κατηγορίες της στρατιωτικής ιστορίας είναι η ιστορία των πολέμων (με τις πολιτικές και κοινωνικές συνιστώσες τους), των μαχών, της ιστορίας της στρατιωτικής τέχνης και της ιστορίας κάθε κλάδου ή υπηρεσίας.
