Η τρίτη περίοδος του Ελληνοϊταλικού πολέμου άρχισε τον Ιανουάριο του 1941 με τις επιθετικές επιχειρήσεις του Β΄ ΣΣ και συνεχίστηκε με την ιταλική επίθεση κατά της Κλεισούρας στα τέλη του ίδιου μήνα. Το Β΄ ΣΣ μετά την επιτυχή διεξαγωγή των επιχειρήσεων για την κατάληψη του κόμβου της Κλεισούρας και την απόκρουση στη συνέχεια ισχυρής ιταλικής αντεπίθεσης (Ιανουάριος 1941) για την ανακατάληψή του, άρχισε από τις αρχές Φεβρουαρίου να προπαρασκευάζεται για την ανάληψη νέων επιθετικών προσπαθειών προς Μετζγκοράνη – Σεντέλι. Η παραπάνω ενέργεια ανατέθηκε στην V Μεραρχία η οποία άρχισε τη σχετική προπαρασκευή από τις αρχές Φεβρουαρίου χωρίς όμως και να εκδηλωθεί, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Το γεγονός αυτό υποχρέωσε το Β΄ ΣΣ να διατάξει την πραγματοποίησή της οπωσδήποτε, το αργότερο μέχρι 13 Φεβρουαρίου. Τη νύκτα 12/13 Φεβρουαρίου, επικρατούσε ισχυρή χιονοθύελλα στην περιοχή της Τρεμπεσίνας. Από τις πρωινές ώρες της 13ης Φεβρουαρίου τα Ι και ΙΙ Τάγματα του 44ου Συντάγματος Πεζικού με διαταγή τού Διοικητή του, Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Θειακού Ξενοφώντος κινήθηκαν για κατάληψη των θέσεων εξόρμησης στην Τρεμπεσίνα.
Πρόταση του Διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού που ήταν στο Σταθμό Διοίκησης της V Μεραρχίας, για αναβολή της επιθετικής ενέργειας της V Μεραρχίας προς Μετζγκοράνη – Σεντέλι, λόγω ισχυρής χιονοθύελλας, δε βρήκε σύμφωνους τους Διοικητές των 43ου και 44ου Συνταγμάτων Πεζικού. Τα τμήματα ήταν ήδη στη βάση εξόρμησης, όπου ήταν αδύνατη η μεταβίβαση της διαταγής για αναβολή και επιπλέον υπήρχε κίνδυνος να δημιουργηθούν ανεπιθύμητα ενδεχόμενα. Έτσι, αποφασίστηκε να εκδηλωθεί η επίθεση.
Τα τμήματα του 44ου Συντάγματος Πεζικού, απώθησαν τις ιταλικές δυνάμεις που συνάντησαν στο ύψ. 1816 και εγκαταστάθηκαν στις δυτικές πλαγιές του. Αντίθετα η επίθεση προς τον αυχένα Μετζγκοράνης ανακόπηκε λόγω χιονοθύελλας.
Την επομένη, 14 Φεβρουαρίου, η V Μεραρχία διέταξε το 44ο Σύνταγμα Πεζικού να επιτεθεί προς τα υψώματα 1260 και Πούντα Νορντ που αποτελούν την κορυφογραμμή του όρους Σεντέλι. Το ΙΙΙ/44 Τάγμα εμπλέχθηκε σε αγώνα στο ύψ. 1178, ενώ οι Ιταλοί επιτέθηκαν για την ανακατάληψη του υψώματος 1178, όπου και αποκρούσθηκαν. Το ΙΙΙ/44 Τάγμα, τελικά καθηλώθηκε μπροστά από το ύψ. 1260. Τότε, η V Μεραρχία διέταξε να πραγματοποιηθεί η επίθεση κατά του ζωτικής σημασίας υψώματος Πούντα Νορντ με δύο τάγματα του 44ου Συντάγματος Πεζικού υπό τον Υποδιοικητή του και να επιδιωχθεί εντός της ημέρας η κατάληψη του υψώματος.
Το πρωί της 15ης Φεβρουαρίου, το ΙΙΙ/44 Τάγμα, μετά από σκληρό αγώνα «εκ του συστάδην» κατέλαβε το ύψ. 1260, το ΙΙ/44 Τάγμα το ύψ. Πούντα Νορντ (1647), ενώ το Ι/44 Τάγμα προωθήθηκε και κατέλαβε τον αυχένα Μετζγκοράνης. Τα τμήματα του 44ου Συντάγματος Πεζικού, αφού εγκαταστάθηκαν στην κορυφογραμμή του όρους Σεντέλι, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την τοποθεσία παρά την ισχυρή ιταλική αντίδραση, με αποτέλεσμα να υποστούν σημαντικές απώλειες από τα εχθρικά πυρά και τα κρυοπαγήματα.
Το πρωί της 16ης Φεβρουαρίου, οι Ιταλοί πραγματοποίησαν δύο επιθέσεις για την ανακατάληψη των υψωμάτων 1260 και 1178, χωρίς επιτυχία. Το ΙΙ/44 Τάγμα, ολοκλήρωσε την κατάληψη του Πούντα Νορντ και κατόρθωσε να διατηρήσει τις θέσεις του, παρά τις εχθρικές αντεπιθέσεις, με σημαντικές όμως απώλειες.
Η κατάληψη του όρους Σεντέλι και η διατήρηση της τοποθεσίας, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την προέλαση των ελληνικών δυνάμεων προς τον κόμβο του Τεπελενίου. Οι απώλειες του Συντάγματος ανήλθαν σε έναν αξιωματικό και 45 οπλίτες νεκρούς, σε 15 αξιωματικούς και 267 οπλίτες τραυματίες και 41 οπλίτες με κρυοπαγήματα.
Discover more from Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας
Subscribe to get the latest posts to your email.
Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας 