The Battle of Alamanna, Apr. 23, 1821

On April 23, Omer Vryonis with half the army attacked Gorgopotamos held by Dyovouniotis. The rest of the Turkish army had not yet moved. In front of the section of Dyovouniotis was a giant, Mitros Vagias. This giant was with four other comrades ready to fight. But they didn’t have time. Turkish bullets killed all five of them. The Greeks lost sight of Vagia dead, their morale dropped. Well, when the attack of the Turks began, they retreated to Dema. The cavalry of Omer Vryoni then harvested them and smashed them. Now he attacked Panourias, who had fortified himself at Heraclea and Chalcomata. Two attacks were made against him respectively. In the second, Panourias, who was fighting in the front line, was wounded and they retreated to Kallidromo. There disaster awaited them, because Vryonis, after the retreat of Dyovouniotis, had sent a part of his army there. The Greeks managed to escape with great difficulty. Among the dead was the Bishop of Amfissa, Isaiah. He was carried for a long time by a lad, Markopoulos, but the Bishop was heavy and the Turks were many. So Isaiah put down his weapons and gave them to Markopoulos. He did not accept them. -Despite my children, the country needs them more than me! insisted Isaiah. The Turks took his head while he was praying for the freedom of the Fatherland. Now the Turks headed to the bridge of Alamana. At the same time, Mehmet Kiose’s division arrived. Fate had chosen Athanasio Diako (Deacon) to fight with the whole army. Diakos stays in his place.

His lads are waiting for the order to retreat. But they don’t listen to her. Diakos wanted to stay and fight. Because; He had decided to stay to die to fulfill his debt to the Fatherland. After about two thousand three hundred years, the fate of Greece wanted a second Leonidas to be sacrificed on the altar of the same debt… A drizzle has begun. The first Turks to arrive stand at a distance. They do it because they wonder how so few Greeks don’t run away to get away. The troops eventually stop. And when the place goes to regain its peace, a thunderous voice is heard from the side of the Turks and the great attack begins… The lads who have captured the bridge are attacked with heavy fire. But the Turks are not just an army. It is a sea that every now and then throws its wild waves on the Greeks. The bridge of Alamana cannot be held… Diakos sees it and sends reinforcements to the bridge from the three hundred lads he has in Pouria, but this is in vain. Kalyvas, Leventogiannis and two other soldiers do not give up. They run to an old inn and barricade themselves to continue behind the crumbling walls the superhuman struggle.

Diakos sees them and is more stubborn to stay. The Turks begin to encircle Pouria… -Hell, let’s go! Let’s fight the Turks elsewhere! shouts next to him his friend and lieutenant, Vasilis Bousgos. – I do not leave or abandon my comrades! shouts Diakos and points to the inn from which smoke rises from the rifles… Busgos, with tears in his eyes, begs Diakos to leave. He stays and fights without giving an answer. Bousgos leaves with most… Diakos counts those who are left around him. All together are 48 lads. The knight of Diakos, the Romanian, who because he was thin and small was called «Bisbiriko», came before him along with his mare, the moonlit Astero.

-We are lost Diakos, look to get away! She shouts at him breathlessly, suggested the horse's bridles. He gets a curt answer which is both order together:
-Ride her and go!

Bisbirikos did not leave. He chose to stay and die with the Chief… Diakos, seeing the lads fall one after the other, orders them to head to Damasta where he had rocks to fortify. When they arrived, there were only ten men left. The Turks begin their attack. The rifles of the Greeks burn from heavy use and catch swords and pistols. Diakos’ brother, Kostas, is killed. Diakos with tears in his eyes says: -Oh Kostas, what news our mother will get tomorrow! And he takes his brother’s body and uses it as a fortification! At some point, when the battle goes hand to hand, his sword somewhere found and broke. He continues to fight but a bullet hit him in the clavicle of his right shoulder. After emptying his pistol at an enemy, five Turkalbanians capture him and tie him tightly. They forced him on a mule and led him to Lamia. The 4 warriors who are in the inn and continue the battle as soon as they see Diakos tied up, rush to free him. They were killed just beyond their leader… Finally, when they arrive in Lamia, Diakos meets Omer Vryonis. After they had dismounted the man tied by the mule, they brought him before him.

-How did you leave and get caught alive, Diakos? He asks with a smile. She already knew him from the court of Ali Pasha in Ioannina.
-"If I knew I wasn't going to be killed, I'd keep a bullet to myself," he replies. 
Then they take him to Mehmet. And the following dialogue follows: 
"Are you Diakos? - It's me. Why did you take up arms and rouse others?
-To be freed or to die.
-And what can we do with you now that you have ruined so many people? 
-Whatever you want.
-And don't you feel sorry for your beauty and your manliness?
-To God I will surrender what He has given me.
-God give them to you to enjoy. Come to my service and you will have what you want.
- I do not serve you Pasha either, but those who serve you do not benefit you. What I want is to see my country free.
-This will never happen if I kill you.
-Greece has many Diakos and there are thousands...
-If you come with us and change your faith, you will save your life. Think and decide.
- Go and your faith murtates to perish! I Graikos was born, Graikos I want to die!

Mehmet showed sympathy to Diakos. But the governor of Lamia, Halil Bey, demanded the immediate killing of Diakos. So in the evening he was subjected to terrible torture. In the morning he was beaten alive by the Turks. It was April 24, 1821, a Sunday. The battle of Alamana greatly convinced the Greeks. The death of Diakos infuriated them and made Odysseas Androutsos return to Central Greece. It also gave Kolokotronis the right time to win at Valtetsi as Vryonis started again from Lamia on May 7. After the battle, Diakos passed into the memory of the Greeks as a Saint.

Η Μάχη της Αλαμάνας, 23 Απρ. 1821

Στις 23 Απριλίου ο Ομέρ Βρυώνης με το μισό στρατό επιτέθηκε στον Γοργοπόταμο που τον κρατούσε ο Δυοβουνιώτης. Το υπόλοιπο τμήμα του τουρκικού στρατού δεν είχε κινηθεί ακόμη. Μπροστά από το τμήμα του Δυοβουνιώτη ήταν ένας γίγαντας ο Μήτρος Βάγιας. Ο γίγαντας αυτός ήταν μαζί με άλλους τέσσερις συντρόφους του έτοιμοι να πολεμήσουν. Δεν πρόλαβαν όμως. Οι τουρκικές σφαίρες τους έριξαν και τους πέντε νεκρούς. Οι Έλληνες τα ‘χασαν βλέποντας τον Βάγια νεκρό, έπεσε το ηθικό τους. Λοιπόν όταν άρχισε η επίθεση των Τούρκων υποχώρησαν στο Δέμα. Το ιππικό του Ομέρ Βρυώνη τότε τους θέρισε και τους διέλυσε. Τώρα επιτέθηκε κατά του Πανουριά που είχε οχυρωθεί στην Ηράκλεια και στην Χαλκωμάτα. Δύο επιθέσεις έγιναν εναντίον του αντίστοιχα. Στη δεύτερη τραυματίστηκε ο Πανουριάς που πολεμούσε στην πρώτη γραμμή και υποχώρησαν στο Καλλίδρομο. Εκεί τους περίμενε η καταστροφή διότι ο Βρυώνης μετά την υποχώρηση του Δυοβουνιώτη είχε στείλει ένα τμήμα του στρατού του εκεί. Οι Έλληνες με πολύ κόπο κατάφεραν να ξεφύγουν. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Επίσκοπος Άμφισσας, ο Ησαΐας. Τον κουβαλούσε πολύ ώρα ένα παλικάρι ο Μαρκόπουλος μα ο Επίσκοπος ήταν βαρύς και οι Τούρκοι πολλοί. Έτσι ο Ησαΐας κατέβασε τα όπλα του και τα έδωσε στον Μαρκόπουλο. Εκείνος δεν τα δέχτηκε. -Παρ’ τα παιδί μου, τα χρειάζεται η πατρίδα πιο πολύ από εμένα! επέμεινε ο Ησαΐας. Οι Τούρκοι του πήραν το κεφάλι και την ώρα που προσευχόταν για την ελευθερία της Πατρίδας. Τώρα οι Τούρκοι κατευθύνθηκαν στην γέφυρα της Αλαμάνας. Την ίδια στιγμή έφτασε και το τμήμα του Μεχμέτ Κιοσέ. Η μοίρα είχε επιλέξει ο Διάκος να παλέψει και με όλο το στράτευμα. Ο Διάκος μένει στην θέση του. Τα παλικάρια του περιμένουν την διαταγή της υποχώρησης. Δεν την ακούνε όμως. Ο Διάκος ήθελε να μείνει και να παλέψει. Γιατί; Είχε αποφασίσει να μείνει για να πεθάνει για να εκπληρώσει το χρέος του στην Πατρίδα. Μετά από περίπου δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια η μοίρα της Ελλάδας θέλησε να θυσιαστεί ένας δεύτερος Λεωνίδας να θυσιαστεί στο βωμό του ίδιου χρέους!… Έχει αρχίσει ένα ψιλόβροχο. Οι πρώτοι Τούρκοι που φτάνουν στέκονται σε απόσταση. Το κάνουν γιατί απορούν πως τόσοι λίγοι Έλληνες δεν το βάζουν στα πόδια για να γλιτώσουν. Τα στρατεύματα κάποια στιγμή σταματούν. Και εκεί που ο τόπος πάει να ξαναβρεί την ησυχία του μία βροντερή φωνή ακούγεται από την μεριά των Τούρκων και αρχίζει η μεγάλη επίθεση… Τα παλικάρια που έχουν πιάσει την γέφυρα δέχονται την επίθεση με πυκνά πυρά. Μα οι Τούρκοι δεν είναι ένας απλός στρατός. Είναι μία θάλασσα που κάθε τόσο ρίχνει τα άγρια κύματά της πάνω στους Έλληνες. Η γέφυρα της Αλαμάνας δεν μπορεί να κρατηθεί… Το βλέπει ο Διάκος και στέλνει ενίσχυση στην γέφυρα από τα τριακόσια παλικάρια που έχει στα Πουριά, αλλά αυτό είναι μάταιο. Ο Καλύβας, ο Λεβεντογιάννης και άλλοι δυο στρατιώτες δεν το βάζουν κάτω. Τρέχουν σ’ ένα παλιό πανδοχείο και οχυρώνονται να συνεχίσουν πίσω από τους μισογκρεμισμένους τοίχους τον υπεράνθρωπο αγώνα. Τους βλέπει ο Διάκος και πεισμώνει πιο πολύ να μείνει. Αρχίζουν οι Τούρκοι να περικυκλώνουν τα Πουριά… -Διάκο να φύγουμε! Να πολεμήσουμε αλλού τους Τούρκους! φωνάζει δίπλα του ο φίλος και υπαρχηγός του, Βασίλης Μπούσγος. -Δεν φεύγω ούτε εγκαταλείπω τους συντρόφους μου! φωνάζει ο Διάκος και δείχνει το πανδοχείο από το οποίο ξεπροβάλλουν καπνοί από τις τουφεκιές… Ο Μπούσγος με δάκρυα στα μάτια παρακαλεί τον Διάκο να φύγουν. Εκείνος μένει και πολεμάει χωρίς να δώσει απάντηση. Ο Μπούσγος φεύγει μαζί με τους περισσότερους… Ο Διάκος μετράει αυτούς που έχουν μείνει γύρω του. Όλοι μαζί είναι 48 παλικάρια. Ο ιπποκόμος του Διάκου, ο Ρουμάνης που επειδή ήταν αδύνατος και μικρόσωμος τον φώναζαν «Μπισμπιρίκο» ήρθε μπροστά του μαζί με την φοράδα του την φεγγαρόλουστη Αστέρω.

-Χανόμαστε Διάκο, κοίτα να γλιτώσεις! του φωνάζει ξέψυχα του πρότεινε τα χαλινάρια του αλόγου. Παίρνει κοφτή απάντηση που είναι και διαταγή μαζί: 
-Καβάλα την και φύγε! 

Ο Μπισμπιρίκος δεν έφυγε. Επέλεξε να μείνει και να πεθάνει μαζί με τον Αρχηγό… Ο Διάκος βλέποντας τα παλικάρια να πέφτουν το ένα μετά το άλλο δίνει διαταγή να κατευθυνθούν στην Δαμάστα όπου είχε βράχους για να οχυρωθούν. Όταν έφτασαν είχαν απομείνει μόνο δέκα άνδρες. Αρχίζουν οι Τούρκοι την επίθεσή τους. Τα τουφέκια των Ελλήνων καίνε από την πολύ χρήση και πιάνουν τα σπαθιά και τα πιστόλια. Ο αδελφός του Διάκου, ο Κώστας, σκοτώνεται. Ο Διάκος με δάκρυα στα μάτια λέει: -Αχ Κώστα, τι νέα θα πάρει αύριο η μάνα μας! Και παίρνει το σώμα του αδελφού του και το χρησιμοποιεί σαν οχύρωμα! Κάποια στιγμή, όταν η μάχη εξελίσσεται σώμα με σώμα, το σπαθί του κάπου βρήκε και έσπασε. Συνεχίζει να πολεμάει αλλά μία σφαίρα τον χτύπησε στην κλείδωση του δεξιού του ώμου. Αφού αδειάζει και το πιστόλι του σε έναν εχθρό, πέντε Τουρκαλβανοί τον συλλαμβάνουν και τον δένουν γερά. Τον βάζουν με το ζόρι πάνω σε ένα μουλάρι και τον οδήγησαν στη Λαμία. Οι 4 πολεμιστές που βρίσκονται στο πανδοχείο και συνεχίζουν την μάχη με το που βλέπουν τον Διάκο δεμένο ορμάνε να τον ελευθερώσουν. Σκοτώθηκαν λίγο πιο πέρα από τον αρχηγό τους… Τελικά όταν φτάνουν στην Λαμία ο Διάκος συναντιέται με τον Ομέρ Βρυώνη. Αφού ξεπέζεψαν τον δεμένο από το μουλάρι τον έφεραν μπροστά του.

-Πως άφησες και σε πιάσανε ζωντανό ρε Διάκο; ρωτάει χαμογελώντας. Τον γνώριζε ήδη από την Αυλή του Αλή πασά στα Γιάννενα. 
-Αν ήξερα πως δεν θα σκοτωνόμουν θα κράταγα μία σφαίρα για τον εαυτό μου, του απαντάει. Μετά τον πάνε στον Μεχμέτ. Κι ακολουθεί ο εξής διάλογος: -Εσύ είσαι ο Διάκος; -Εγώ είμαι. -Γιατί πήρες τα όπλα και ξεσήκωσες κι άλλους; 
-Για να ελευθερωθούμε ή να πεθάνουμε. 
-Και τί να σε κάνουμε τώρα που μας χάλασες τόσο κόσμο; -Ό,τι θέλετε. 
-Και δεν λυπάσαι την ομορφιά σου και τη λεβεντιά σου; 
-Στον Θεό θα παραδώσω ό,τι μου έδωσε. 
-Ο Θεός σου τα ‘δώσε να τα χαρείς. Έλα στην υπηρεσία μου και θα ‘χεις ό,τι θέλεις. 
-Ούτε σε υπηρετώ πασά, αλλά και αυτοί που σε υπηρετούν δεν σε ωφελούν. Αυτό που θέλω είναι να δω την πατρίδα μου λεύτερη. 
-Αυτό δεν θα γίνει ποτέ άμα σε σκοτώσω. 
-Η Ελλάς έχει πολλούς Διάκους και είναι χιλιάδες… 
-Αν έρθεις μαζί μας και αλλάξεις την πίστη σου θα σώσεις την ζωή σου. Σκέψου και αποφάσισε. 
-Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε! Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ να πεθάνω! 

Ο Μεχμέτ έδειξε συμπάθεια στον Διάκο. Αλλά ο διοικητής της Λαμίας ο Χαλήλ μπέης απαίτησε την άμεση θανάτωση του Διάκου. Έτσι το βράδυ υπέστη τρομερά βασανιστήρια. Το πρωί παλουκώθηκε ζωντανός από τους Τούρκους. Ήταν 24 Απριλίου 1821, ημέρα Κυριακή. Η μάχη της Αλαμάνας πείσμωσε πολύ τους Έλληνες. Ο θάνατος του Διάκου τους εξαγρίωσε και έκανε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο να γυρίσει στην Στερεά Ελλάδα. Επίσης έδωσε τον κατάλληλο χρόνο στον Κολοκοτρώνη να νικήσει στο Βαλτέτσι καθώς ο Βρυώνης ξεκίνησε πάλι από την Λαμία στις 7 Μαΐου. Ύστερα από τη μάχη ο Διάκος πέρασε στην μνήμη των Ελλήνων ως Άγιος.

6-9 Απριλίου 1941 | Μια λαμπρή σελίδα στο βιβλίο της ελληνικής Ιστορίας.

Πριν από τη γερμανική επίθεση, κατά την περίοδο Φεβρουαρίου – Μαρτίου 1941, όταν εξετάζονταν σχέδια για την αποστολή βρετανικών εκστρατευτικών δυνάμεων, η παρουσία του ΤΣΑΜ (Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας) στην περιοχή ήταν αβέβαιη. Οι Βρετανοί προτρέπονταν για τη συγκέντρωση των δυνάμεών τους στη γραμμή Βέρμιο-Αλιάκμονα, προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας. Αντίθετα, ο Έλληνας Αρχιστράτηγος, Αλέξανδρος Παπάγος, εξαρτούσε μια τέτοια απόφαση από τη στάση της Γιουγκοσλαβίας, ελπίζοντας ότι, εάν αποδεικνυόταν η θέληση της Ελλάδας για αντίσταση στην περιοχή, θα επηρεαζόταν η απόφαση της να ενταχθεί στον πόλεμο με τους Σύμμαχους. Παράλληλα, φοβόταν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είχε καταστροφικές συνέπειες στο ηθικό των στρατιωτών και των πληθυσμών.

Η αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο πλευρές, που ήταν σοβαρή και πρακτικά οδήγησε σε σύγκρουση, κατέληξε στη συμβιβαστική πρόταση του Παπάγου για κατάτμηση των ελληνοβρετανικών δυνάμεων και την διατήρηση των δυνάμεων του ΤΣΑΜ στις αρχικές θέσεις τους. Παρά την υποβάθμιση των δυνάμεων του ΤΣΑΜ από τη μετεγκατάσταση μεγάλου μέρους τους στο μέτωπο της Αλβανίας, κατάφεραν να διατηρήσουν υψηλά το κύρος του ελληνικού στρατού και να αναγκάσουν τον Χίτλερ να αναγνωρίσει τις επιδόσεις του ελληνικού στρατού στην ομιλία του στο Ράιχσταγκ στις 5 Μαΐου 1941.

Η γερμανική επίθεση εξελίχθηκε στις 05:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, προτού ακόμη το ωρολόγιο δείκτη έδειχνε τις 06:00, όπως αναφερόταν στη γερμανική διακοίνωση που παραδόθηκε στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρέσβη πρίγκιπα Έρμπαχ. Παρά την υλική υπεροχή των Γερμανών, η οποία «αντισταθμίζοταν» από την ελληνική οχύρωση, το υψηλό ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών και την υποτίμηση αυτών των παραγόντων από τους Γερμανούς έπαιξαν κρίσιμο ρόλο.

Οι μάχες εξελίχθηκαν από ανατολικά προς δυτικά: Στη Θράκη, οι δυνάμεις των ταξιαρχιών Έβρου και Νέστου συνέκρουσαν, με αποτέλεσμα τα οχυρά Νυμφαία και Εχίνος να περικυκλωθούν ήδη από τις πρώτες ώρες της 6ης Απριλίου. Παρά τον έντονο βομβαρδισμό από πυροβόλα και αεροπλάνα, καθώς και τις επανειλημμένες επιθέσεις του πεζικού, τα οχυρά αντέστησαν όλη την ημέρα και ανάγκασαν τους Γερμανούς να τα παρακάμψουν και να κινηθούν νοτιότερα, εκμεταλλευόμενοι ημιονικούς δρόμους.

Δυτικότερα, στο οροπέδιο του Κάτω Νευροκοπίου, η επίθεση της 72ης γερμανικής Μεραρχίας επικεντρώθηκε κυρίου στα δυτικά της τοποθεσίας, όπου υπήρχαν οι κύριες οδεύσεις που οδηγούσαν προς Δράμα και Σέρρες. Την περιοχή υπεράσπιζαν οι δυνάμεις του Συγκροτήματος Καραντάγ της XIV Μεραρχίας και η VII Μεραρχία. Το κύριο βάρος της επίθεσης από τέσσερα γερμανικά τάγματα δέχτηκαν τα οχυρά Λίσσε, Πυραμιδοειδές (που ήλεγχαν την οδό προς Δράμα) και Περιθώρι, Μαλιάγκα (που ήλεγχαν την οδό προς Κάτω Βροντού-Σέρρες). Οι γερμανικές δυνάμεις πεζικού υποστηρίζονταν από πυροβόλα εφόδου και πυροβολικό, αλλά δεν είχαν αεροπορική κάλυψη. Όλες οι κατά μέτωπον επιθέσεις των Γερμανών και οι προσπάθειες διείσδυσης αποκρούστηκαν από τα πυρά των οχυρών και του ελληνικού πυροβολικού. Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε στη στενωπό του Ρούπελ (οχυρά Παλιουριώνες, Ρούπελ, Καρατάς Κάλη) και στο Μπέλες.

Στη στενωπό του Ρούπελ, που υπεράσπιζε το Συγκρότημα Σιδηροκάστρου της XIV Μεραρχίας, επιτέθηκε το ενισχυμένο 125ο Σύνταγμα Πεζικού(που είχε λάβει μέρος στις επιχειρήσει στη «γραμμή Μαζινό») με την υποστήριξη πυροβόλων εφόδου, πυροβολικού και 120 περίπου αεροπλάνων στούκας και άλλων μονάδων. Δεν στάθηκε δυνατό πάντως να καταφθάσει ο λόχος από το Σύνταγμα των Βραδεμβούργιων που προβλεπόταν να καταλάβει τη γέφυρα Λουτρών Σιδηροκάστρου. Όπως στο Κάτω Νευροκόπι έτσι και εδώ η επίθεση του Συντάγματος κατέληξε σε πανωλεθρία. Παρά τους ανελέητους βομβαρδισμούς (αεροπορικούς και πυροβολικού) ελάχιστες ζημιές προκλήθηκαν στα οχυρά και το ηθικό των ελληνικών δυνάμεων συνέχισε να είναι ακμαίο. Ωστόσο, γερμανικό τμήμα αποτελούμενο από άνδρες του (αποδεκατισμένου) II/125ου τάγματος κατόρθωσε να διεισδύσει στα νώτα της τοποθεσίας και να οργανωθεί στο ύψωμα Γκολιάμα. Με την ίδια σφοδρότητα εκδηλώθηκε η γερμανική επίθεση και στο Μπέλες με δύο ορεινές μεραρχίες, μεγάλο αριθμό στούκας και τεράστιο όγκο πυροβολικού (165 πυροβόλα).

Οι αγώνες στην περιοχή, που υπεράσπιζε η XVIII Μεραρχία, έλαβαν δραματική μορφή από την πρώτη ημέρα. Μέχρι το τέλος της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί της 5ης Ορεινής Μεραρχίας (που επιτέθηκε στην οχυρωμένη τοποθεσία) είχαν καταφέρει, έπειτα από σκληρούς αγώνες και σφοδρό βομβαρδισμό, να επικαθήσουν στα οχυρά Ιστίμπεηκαι Κελκαγιά, που ήταν κοντά στα σύνορα, και άρχισαν να εκτοξεύουν καπνογόνα αέρια στο εσωτερικό τους και να φράσσουν τα φατνώματα για να αναγκάσουν τη φρουρά τους να παραδοθεί. Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε για τους αμυνόμενους ούτε από την εκτέλεση πυρών του ελληνικού πυροβολικού πάνω στα οχυρά εναντίον των ευρισκομένων στην επιφάνεια τους Γερμανών, ούτε από τις ηρωικές αντεπιθέσεις εφεδρικών τμημάτων των οχυρών. Δυτικότερα, η γερμανική 6η ορεινή Μεραρχία κατάφερε να κινηθεί μέσα από τεράστιους ορεινούς όγκους στο δυτικό τμήμα του όρους, όπου δεν υπήρχαν μόνιμες οχυρώσεις. Οι ολιγάριθμες ελληνικές δυνάμεις πολέμησαν με απαράμιλλο θάρρος, κυρίως οι φρουρές των διάσπαρτων πολυβολείων. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η φρουρά του πολυβολείου Π8 υπό τον λοχία Δημήτριο Iντζο αμύνθηκε έως τις 16:00 προκαλώντας τέτοια φθορά στο εχθρικό τμήμα που ο διοικητής του, εξοργισμένος, αφού συνεχάρη τον Iντζο, διέταξε στη συνέχεια τηνεκτέλεση του. Στο τέλος της ημέρας οι Γερμανοί είχαν φθάσει στη Ροδόπολη και κατέλαβαν τον σιδηροδρομικό σταθμό, γεγονός που ανάγκασε την ηγεσία του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) να διατάξει τη σύμπτυξη της XVIII Μεραρχίας ανατολικά του Στρυμόνα. Παράλληλα επιφόρτισε την XIX μηχανοκίνητη Μεραρχία με το έργο της άμυνας έναντι της 6ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Μπέλες, από τη λίμνη Δοϊράνη έως την κοιλάδα Ροδόπολης.

7 Απριλίου

Την επόμενη ημέρα, 7 Απριλίου οι αγώνες συνεχίστηκαν σε όλο το μέτωπο, άρχισαν όμως να πραγματοποιούνται τα πρώτα ρήγματα στην ελληνική άμυνα. Στη Θράκη, οι δυνάμεις της Ταξιαρχίας Έβρου πέρασαν στο τουρκικό έδαφος όπου αφοπλίσθηκαν, γεγονός που οδήγησε τον διοικητή της υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση στην αυτοκτονία στις 9 Απριλίου στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης. Το οχυρό Νυμφαία αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 23.00, αφού υπέστη βομβαρδισμό από το σύνολο του πυροβολικού του XXX Σώματος Στρατού. Δυτικότερα το οχυρό Εχίνος συνέχισε την αντίσταση του όλη την ημέρα, περικυκλωμένο από παντού. Στο οροπέδιο του Κάτω Νευροκοπίου οι γερμανικές επιθέσεις, εναντίον των οχυρών Λίσσε, Πυραμιδοειδές και Ντάσαβλι αποκρούσθηκαν εκ νέου. Ωστόσο οι Γερμανοί κατέλαβαν το ύψωμα Ουσόγια, βόρεια του Λίσσε και του Πυραμιδοειδούς, ενώ άλλο τμήμα κατέλαβε το ύψωμα Κρέστη, δημιουργώντας προϋποθέσει για την εκβίαση της διάβασης Καλαποτίου και την περαιτέρω διείσδυση στα νώτα της τοποθεσίας. Για την αντιμετώπιση της απειλής συγκροτήθηκε το απόσπασμα Καλαποτίου.

Στον τομέα της XIV Μεραρχίας, η κατάσταση έγινε κρίσιμη καθώς οι Γερμανοί εισέδυσαν στα νότια της τοποθεσίας του Κέντρου ΑντίστασηςΣταυρός προκαλώντας πλήρη σύγχυση στα ελληνικά τμήματα. Την κατάσταση έσωσε η μοίρα πυροβολικού υπό τον ταγματάρχη Κουρούκλη η οποία, με εύστοχες βολές, κατόρθωσε να ανακόψει τη γερμανική προέλαση, ενώ στις 21:00 ελληνικό απόσπασμα με την υποστήριξη του πυροβολικού κατόρθωσε με τη λόγχη να απωθήσει τους Γερμανούς. Στο οχυρό Περιθώριη διείσδυση γερμανικού τμήματος στις στοές του οδήγησε σε δραματικό αγώνα σώμα με σώμα και στην εξόντωση των Γερμανών που είχαν εισδύσει. Ταυτόχρονα εκδηλώθηκε αντεπίθεση από τμήμα εφόδου εναντίον των γερμανικών τμημάτων που είχαν επικαθήσει στην επιφάνεια του. Επιθέσει εναντίον του οχυρού Μαλιάγκα δεν είχαν αποτέλεσμα. Στη στενωπό του Ρούπελ οι Γερμανοί υπέστησαν εκ νέου πανωλεθρία, παρόλο που τα στούκας έκαναν χρήση βομβών των 500 κιλών. Η παρουσία, όμως του γερμανικού τμήματος στην Γκολιάμα αποδείχθηκε επικίνδυνη καθώς υποδείκνυε στόχους στην αεροπορία, με αποτέλεσμα την καταστροφή μιας πυροβολαρχίας διαμετρήματος 6 δακτύλων (150 χιλ.).

Οι δυνάμεις της XVIII Μεραρχίας, αφού ολοκλήρωσαν τη σύμπτυξη τους, κατέστρεψαν τις γέφυρες Λουτρών και Μεγαλοχωρίου. Στο Μπέλες, τα οχυρά Ιστίμπεη Κελκαγιά, αναγκάστηκαν να παραδοθούν, το Αρπαλούκι εκκενώθηκε και μόνο το οχυρό Ποποτλίβιτσα συνέχιζε την αντίσταση του. Μετά από αυτό δυνάμεις της 5ης Ορεινής Μεραρχίας προωθήθηκαν νοτιότερα φθάνοντας στο Νέο Πετρίτσι. Δυτικότερα στο μέτωπο της XIX Μηχανοκίνητα Μεραρχίας δεν σημειώθηκαν ιδιαίτερα επεισόδια, αλλά η προέλαση της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στο γιουγκοσλαβικό έδαφος ήταν ραγδαία. Το απόγευμα της 7ης Απριλίου κατέλαβε τη Στρώμνιτσα αναγκάζοντας τους Γιουγκοσλάβους να συμπτυχθούν δυτικά του Αξιού, και δίνοντας τη δυνατότητα στους Γερμανούς να χρησιμοποιήσουν την κοιλάδα του ποταμού για να εισβάλουν στην Ελλάδα και να υπερκεράσουν την οχυρωμένη τοποθεσία. Για την αντιμετώπιση του κινδύνου διατάχθηκε η XIX Μηχανοκίνητη Μεραρχία να επεκταθεί προς αριστερά και να καλύψει τον διάδρομο του Αξιού, κίνηση απελπισίας περισσότερο, χωρίς πιθανότητα επιτυχίας.

8 Απριλίου

Την 8η Απριλίου η φρουρά του οχυρού Εχίνοςαναγκάστηκε να το εκκενώσει. Στο Κάτω Νευροκόπι οι Γερμανοί απέτυχαν και πάλι να καταλάβουν τα οχυρά Πυραμιδοειδές, Λίσσε και Ντάσαβλη, Μαλιάγκα και Περιθώρι. Το ίδιο όμως απέτυχαν και οι προσπαθεί ανακατάληψης του υψώματος Κρέστη από το ελληνικό απόσπασμα Κάλαποτίου. Και τη μέρα αυτή διεξήχθησαν σφοδρές μάχες σώμα με σώμα στο Περιθώρι. Στη στενωπό του Ρούπελ, η κάθοδος δυνάμεων της 5ης Ορεινής Με-ραρχίας στο Νέο Πετρίτσι και η παρουσία του τμήματος του 125 ΣΠ στο ύψωμα Γκολιάμα δημιουργούσαν σοβαρότατη απειλή στο αριστερό της XIV Μεραρχίας, η οποία ενισχύθηκε με διάφορες μονάδες. Στο Μπέλες, παραδόθηκε το οχυρό Ποποτλίβιτσα. Ενώ, όμως η «γραμμή Μεταξά» παρέμενε σχετικά αρραγής, οι Γερμανοί προήλαυναν ήδη από δύο κατευθύνσεις στα δυτικά του ΤΣΑΜ. Η 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία πέρασε τη μεθόριο κοντά στη Δοϊράνη και κατευθύνθηκε νότια προς Θεσσαλονίκη ανατρέποντας τα ασθενή ελληνικά τμήματα.Ταυτόχρονα, πέντε τάγματα της 6ης Ορεινής Μεραρχίας επιτέθηκαν κατά της τοποθεσίας Κρουσίων, πέτυχαν ρήγμα δυτικά του υψώματος Δοβά Τεπέ και προήλασαν νότια προς Κιλκίς.

Έπειτα από αυτά δεν έμεναν πολλά περιθώρια αντίδρασης στον διοικητή του ΤΣΑΜ αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο. Δυνατότητα σύμπτυξα της στρατιάς δεν υπήρχε και περαιτέρω συνέχιση των μαχών θα οδηγούσε σε άσκοπη αιματοχυσία. Έπειτα από δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο αποφασίστηκε να προταθεί στον διοικητή τα 2α Τεθωρακισμένα Μεραρχίας, αντιστράτηγο Φάιελ η σύναψη έντιμης συνθηκολόγησης. Η πρόταση έγινε δεκτή και η συνθηκολόγηση υπογράφτηκε στις 14:00 τα 9ης Απριλίου στη Θεσσαλονίκη. Σε παράρτημα του πρωτοκόλλου αναγνωρίστηκε ο ηρωικός αγώνας του ΤΣΑΜ και εκφραζόταν η επιθυμία να μη σταλούν αξιωματικοί και οπλίτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσα. Ακόμα συμφωνήθηκε να παραμείνουν στη θέση τους οι πολιτικές αρχές. Η απόφαση συνθηκολόγησα δυσαρέστησε τα μαχόμενα τμήματα και πολλοί θέλησαν να διαφύγουν προς τη μαχόμενη ακόμα Ελλάδα, σκέψη που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω αντικειμενικών δυσχερειών.

9 Απριλίου

Κατά τα άλλα, οι μάχες συνεχίστηκαν και την 9η Απριλίου. Στον τομέα τα Ταξιαρχίας Νέστου (περιοχή Ξάνθης) οι Γερμανοί απέτυχαν να διαβούν το Νέστο. Στο Κάτω Νευροκόπι, στον τομέα τα VII Μεραρχίας, οι Γερμανοί στο ύψωμα Ουσόγια καθηλώθηκαν από τα σφοδρά πυρά του οχυρού Πυραμιδοειδές και του ελληνικού πυροβολικού, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις του αποσπάσματος Καλαποτίου κατόρθωσαν έπειτα από σκληρή μάχη να ανακαταλάβουν το ύψωμα Κρέστη. Δυτικότερα, στο Συγκρότημα Καραντάγ (XIV Μεραρχία) σημειώθηκαν εντυπωσιακές ελληνικές επιτυχίες. Γερμανική δύναμη, μεγέθους τάγματος, που κατόρθωσε να διεισδύσει τη νύχτα 8-9 Απριλίου στα μετόπισθεν του Συγκροτήματος Καραντάγ διαμέσου των οχυρών Περιθώρι και Παρταλούσκα, καταδιώχθηκε κατόπιν θαρραλέας αντεπίθεσης μικτού τμήματος από εφεδρικές διμοιρίες, το οποίο συνέλαβε 102 Γερμανούς αιχμαλώτους. Επιπλέον, γερμανική διλοχία που κατάφερε να καταλάβει το ύψωμα Άγιος Κωνσταντίνος, αντιμετώπισε ελληνική αντεπίθεση που κατέληξε στην ανακατάληψη του υψώματος και την αιχμαλωσία 250 Γερμανών. Στη στενωπό του Ρούπελ, οι απόπειρες των Γερμανών να συντρίψουν την αντίσταση των οχυρών απέτυχαν εκ νέου.

Όμως μεγάλη ελληνική επίθεση εναντίον του γερμανικού τμήματος στην Γκολιάμα είχε καταστροφικά αποτελέσματα: 48 νεκροί και περίπου 100 τραυματίες. Δυτικότερα, μόνο η φρουρά τριών πολυβολείων στο Ρουπέσκο συνέχισε την αντίσταση της. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο του ΤΣΑΜ ανήλθαν σε 1.000 νεκρούς και τραυματίες περίπου. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2.134 τραυματίες, 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης «Μαρίτα», γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος τα ελληνικής αντίστασης. Οι εκδηλώσεις θαυμασμού των Γερμανών (τιμητικά αγήματα στα οχυρά, δηλώσεις προς Έλληνες αξιωματικούς) και το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το τέλος των επιχειρήσεων, αποτελούν αδιάσειστες αποδείξεις τα μαχητικότητα που επέδειξαν οι ελληνικές δυνάμεις στη «μάχη των οχυρών».

Σελίδες: 1 2

9 Μαρτίου 1941, Ύψωμα 731: Απαντες αποθάνωσι επί των θέσεών των

9 Μαρτίου 1941, Ύψωμα 731 στην περιοχή Κλεισούρας Βορ. Ηπείρου

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των». Ταγματάρχης Δημήτριος ΚΑΣΛΑΣ ( 1901-1966 )

Κατάμαυρος από την κάπνα και τις λάσπες φώναξε τους αξιωματικούς του και στα γρήγορα, μέσα στο αμπρί του, έδωσε την διαταγή του προς τους διοικητές των λόχων του 5ου τάγματος Πεζικού Τρικάλων. Λίγο νωρίτερα, ο ασυρματιστής, του έδωσε να διαβάσει το τηλεγράφημα από τον συνταγματάρχη Κετσέα:

«Επί των θέσεών σας θ’ αμυνθήτε μέχρις εσχάτων. Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων».

Ο Δημήτρης Κασλάς, που δεν σταμάτησε να δίνει διαταγές, έγνεψε στον ασυρματιστή του: «

Στείλε: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί».

Αν και είχαν καταστραφεί τα πυροβόλα, οι όλμοι και τα βαριά όπλα, ο Κασλάς έδωσε διαταγή προς τους φαντάρους να μην κουνηθούν από τις θέσεις τους και να μην πυροβολήσουν τους σχεδόν ακάλυπτους Ιταλούς μέχρι το σύνθημά του. Και όταν οι Ιταλοί έφτασαν κοντά, ο ταγματάρχης φώναξε «πυρ» και μια δεύτερη πύλη της κολάσεως άνοιξε, αυτή τη φορά για εκείνους.

---

Σελίδες: 1 2

Αγγλικά αεροδρόμια στην Ελλάδα κατά τον Β’ ΠΠ

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι αεροπορικές βάσεις της Βασιλικής Αεροπορίας (RAF) διαδραμάτισαν ένα κρίσιμο ρόλο στις προσπάθειες των Συμμάχων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ελλάδα. Λειτουργώντας σε μια χώρα με στρατηγική σημασία, οι αεροπορικές βάσεις της RAF στην Ελλάδα ήταν κεντρικές για την υποστήριξη διάφορων στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Μεσογειακό θέατρο.

Μια σημαντική αεροπορική βάση της RAF στην Ελλάδα ήταν η Αεροπορική Βάση Τατοΐου, που βρισκόταν κοντά στην Αθήνα. Tο Τατόι έγινε μια κύρια βάση για τις επιχειρήσεις της RAF στην περιοχή.

Μια άλλη σημαντική αεροπορική βάση ήταν η Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, επίσης κοντά στην Αθήνα. Αυτή η αεροπορική βάση χρησίμευσε ως ένα κρίσιμο κέντρο για τις μοίρες της RAF που πραγματοποιούσαν αναγνωριστικές πτήσεις, βομβαρδιστικές επιδρομές και παρείχαν αεροπορική κάλυψη για τις εδαφικές δυνάμεις κατά τις κρίσιμες εκστρατείες στην Ελλάδα και τις γειτονικές περιοχές.

Οι αεροπορικές βάσεις της RAF στην Ελλάδα αντιμετώπισαν πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των συνεχών απειλών από αεροπορικές επιθέσεις του Άξονα και των δύσκολων συνθηκών του πολέμου. Παρά τις προκλήσεις αυτές, διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη διασφάλιση των νικών των Συμμάχων στη Μεσόγειο και τελικά συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχή του Άξονα.

German AT Doctrine in WW2

The Germans used their anti-tank units not in a purely defensive role as one would expect, particularly in the early-to-mid war periods. They were used:

• Flexible: where needs must be! If higher echelon assets were needed, they would, if possible, be provided
• Aggressively: where enemy armour was deemed to be present, it would be used offensively in support of any attack
• The nimbly-tactical doctrine was one of the fluid movement of fire position to new fire position
• Efficiently: even AA units were doctrinally allocated to support an AT role in a secondary and even primary mission
• as flanking support: this includes in direct support of armoured units

In spite of the offensive emphasis given to the antitank units of the German Army, their primary mission remains defensive. In performing this defensive mission, however, these units may use some of their offensive tactics with great success.

«… A German tank battalion in tactical formation moves in short rushes, taking advantage of the terrain. Frequently the whole regiment advanced in mass formation with lines of tanks at regular intervals of about 50 yards, advancing in waves. The relatively close formation is more readily controlled than a widely dispersed one.

Field artillery and antitank weapons are kept up close, although their location is not apparent until they go into action, usually on the flanks of the tank column. The Germans have in the past been able to bring effective artillery and antitank fire to bear on the British before the British could effectively fire upon them.

In addition, RAF planes, because of the pilots’ inability to distinguish between their own and German tanks, have not attacked German tank formations in the forward areas.«

Source: U.S. War Department, Military Intelligence Service, Artillery in the Desert (Washington, DC: U.S. Government Printing Office, 25 November 1942), 54–59
 

Tank Battlefield reliability in WW2

You can have the most devastating tank on the battlefield. You can have 100 of them – but if they don’t reach the battlefield, then they are, for all practical purposes, useless. Tanks in the late 1930s were in the process of continual development. Better engines, better tracks, better suspension, heavier armor, and better armament.

From the start of World War II, the speed of development increased significantly, as did the inherent engineering problems…

The technical manual issued to King Tiger crews began with the inspiring introduction, «Congratulations! You are a crew member of the finest tank in the world. Until you run out of fuel. Then you are a crew member of the finest pillbox in the world. Until you run out of ammunition,. Then you have the finest coffin in the world.» No mention of breakdowns.

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

Οι Έλληνες Ιερείς διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε κατά τη διάρκεια του έπους του 1940. Ηταν παρόντες τόσο στα παρασκήνια, όσο και στην πρώτη γραμμή, για να δώσουν κουράγιο και υποστήριξη στους Ελληνες πολεμιστές.

Ο κλήρος έχει ως αποστολή να βοηθάει τις Ένοπλες Δυνάμεις ενός έθνους. Ο στρατιώτης πολεμάει καλύτερα όταν ξέρει ότι ο Θεός είναι μαζί του.

Αυτή η πεποίθηση υπήρχε από την αρχαιότητα, καθώς οι αρχαίοι Έλληνες στρατηγοί είχαν στο πλευρό τους ιερείς και μάντεις. Ο στρατηγός Λύσανδρος, για παράδειγμα, ξεκινούσε τη μάχη μόνο όταν οι οιωνοί ήταν θετικοί. Δεν θα ήταν λογικό για έναν έξυπνο και ικανό άνθρωπο όπως αυτός να εξαρτάται από τα έντερα ενός ζώου για τον πόλεμο.

Επιπλέον, επειδή ο Χριστιανισμός ήταν και είναι στενά συνδεδεμένος με τον Έλληνα, εκφράζοντας το Ελληνοχριστιανικό Πνεύμα, οι ιερείς ξεπέρασαν τον κανονικό τους ρόλο και πολέμησαν ενεργά στην πρώτη γραμμή.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ – ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΗ

Ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος προΐσταται σε δέηση για την ευόδωση του Αγώνα. Φωτο. Ιστορικό Αρχείο Ιεράς Συνόδου.

Άλλη μια ιστορική μορφή της Σύγχρονης Ελλάδας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός. Φωτο. Ιστορικό Αρχείο Ιεράς Συνόδου.

Θρησκευτική τελετή σε στρατιωτική μονάδα και αγιασμός των όπλων από τον Κλήρο

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Πορεία προς το μέτωπο. Διακρίνονται ο Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων, ο διάκονος Παντελεήμων Καρανικόλας και Έλληνες στρατιώτες.

Θεία Λειτουργία στο Μέτωπο κατά η διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, που τελεί ο Στρατιωτικός Ιερεύς Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος.

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Θεία λειτουργία στο κατάστρωμα του θρυλικού θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ, που τελεί ο Στρατιωτικός Ιερεύς Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Παπανικολόπουλος

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Ο Στρατιωτικός Ιερεύς Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος με Έλληνα Αξιωματικό στο Μέτωπο.

Ας θυμηθούμε τον πρώτο ιερέα που πέθανε στο πεδίο της μάχης.

Ο πρώτος πεσών: Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Μπαζιώτης

ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940 Η ΠΑΝΑΓΙΑ

Η Παναγία οδηγεί τους Έλληνες μαχητές στη Πίνδο. Λαϊκή Εικόνα.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ

Η Παναγία που σταμάτησε τα τανκς των Ναζί στον Ορχομενό. Tο όραμα του Γερμανού αξιωματικού που έσωσε τους κατοίκους από ολοκαύτωμα. H μοναδική εικόνα της Παναγίας που εικονίζεται με τανκς και Γερμανούς βρίσκεται στη Σκριπού της Βοιωτίας και κρύβει μια παράξενη ιστορία.

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν και αποχώρησαν από το συνασπισμό του Άξονα. Ο ιταλικός στρατός μέσα στην πόλη της Λιβαδειάς ξεπερνούσε τους 2.000, γιατί εκεί ήταν η βάση ανεφοδιασμού των κατοχικών δυνάμεων και οι αποθήκες ήταν γεμάτες με πολεμικό υλικό.

συνθηκολόγηση βρήκε διχασμένες τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Όσοι αξιωματικοί ήταν φασίστες επεδίωξαν την παράδοσή τους στους Γερμανούς, ενώ οι πολέμιοι του Χίτλερ, όχι μόνο δεν παραδόθηκαν, αλλά προσχώρησαν στις δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, μαζί με τον οπλισμό τους.

Γερμανική δύναμη παρέμεινε στην πόλη για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Με την άρνηση των Ιταλών να παραδώσουν τον οπλισμό τους, η περιφερειακή

οργάνωση του Ε.Α.Μ. Ορχομενού θεώρησε ότι μπορούσε να επωφεληθεί. Γι’ αυτό παρακίνησε τους Ελληνες να κινηθούν προς τη Λειβαδιά, όπου υπήρχε ο οπλισμός της ιταλικής φρουράς.

Οι Γερμανοί, όταν έμαθαν τις προθέσεις των πατριωτών, κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς με ένα απόσπασμα τεθωρακισμένων. Λιτανεία της εικόνας στον Ορχομενό.

Η γερμανική έφοδος

Οι άντρες της Βέρμαχτ κατέλαβαν όλα τα νευραλγικά σημεία και έστησαν κανόνια.

Οι πατριώτες από τον Ορχομενό που είχαν φτάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Άγιου Ανδρέα, ανέτοιμοι και αδιοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Έτσι, οι γερμανικές περίπολοι προχώρησαν σε συλλήψεις και σε εν ψυχρώ εκτελέσεις σε όλη την πόλη.

Την ίδια νύχτα, ξημερώνοντας Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 1943, ένα γερμανικό απόσπασμα βρέθηκε κοντά στην εκκλησία της Παναγίας της Σκριπούς.

Τότε τα γερμανικά τανκς ακινητοποιήθηκαν χωρίς να υπάρχει κανείς φανερός λόγος.

Ο αξιωματικός της Βέρμαχτ και το όραμα της Παναγίας

Όπως εξιστόρησε  ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος Όφμαν, που ηγήθηκε της εκκαθαριστικής επιχείρησης, είδε μπροστά του την Παναγία να εμποδίζει  με το σώμα της την πορεία των τανκς.

Η μορφή της Παναγίας κάλυπτε όλο τον ουρανό σε σημείο που ο ίδιος πάγωσε.

Ο Γερμανός υποστήριξε ότι αυτό το όραμα εμπόδισε τα γερμανικά στρατεύματα να φτάσουν στη Μονή. Όταν αργότερα αντίκρυσε την εικόνα της Παναγίας είπε: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε. Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε».

Ο κατακτητής που έγινε προσκυνητής

Όταν τελείωσε ο πόλεμος γύρισε προσκυνητής στην Παναγία της Σκριπούς, χαρίζοντας στο ναό μια εικόνα που είχε ο ίδιος ζητήσει να φιλοτεχνηθεί με την αναπαράσταση του οράματός του.

Είναι η εικόνα της Παναγίας που μπαίνει μπροστά και σταματάει τα τανκς και το γερμανικό απόσπασμα. Της ίδιας περιόδου είναι και τα λάβαρα – κειμήλια, το ένα αφιερωμένο στη Κοίμηση της Θεοτόκου και το άλλο με το Θαύμα της Μεγαλόχαρης.

Κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου ο Γερμανός αξιωματικός ερχόταν προσκυνητής στο Ναό μαζί με την οικογένειά του και ακολουθούσε την περιφορά της εικόνας μέχρι το σημείο πουο ίδιος υπέδειξε ότι εμφανίστηκε η Παναγία. Γι αυτό το λόγο η Παναγία της Σκριπούς, εκτός απ όλες τις άλλες ημερομηνίες εορτής της Παναγίας, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς.

Η εορτή καθιερώθηκε το 1944 ως τοπική επίσημη εορτή. Σήμερα στο σημείο που ο Γερμανός είδε το όραμα υπάρχει προσκηνητάρι.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Κυριακή τοϋ Νοεμβρίου είναι αφιερωμένη άπό τήν Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος στην συμβολή τής Εκκλησίας μας στην προσπάθεια γιά τή σωτηρία καί ανακούφιση τοϋ λαού μας κατά τά μαύρα χρόνια τής Γερμανοίταλικής Κατοχής. Μεγάλη υπήρξε ή προσφορά καί τό έργο της, σύμφωνα μέ τά ιστορικά δεδομένα. ΟΊ τότε Αρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καί Δαμασκηνός καί οι άλλοι κληρικοί καί μοναχοί στάθηκαν κοντά στον ελληνικό λαό καί τόν βοήθησαν στον πόνο καί τή δυστυχία του. Αρκετοί άπό τους κληρικούς οδηγήθηκαν στην αγχόνη καί άλλοι τελείωσαν τή ζωή τους άπό τά βασανιστήρια.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ομως, τά αγνοούν ή θέλουν νά τά αγνοούν ορισμένοι «προοδευτικοί» (σέ εισαγωγικά). «Οπως, γιά παράδειγμα, ό μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, ό όποιος βγήκε πρόσφατα στά κανάλια, γιά νά αποφανθεί ότι ή Εκκλησία απουσίαζε τά χρόνια έκεϊνα καί δεν έκανε τίποτε γιά τόν ελληνικό λαό… «Αν όμως ή μνήμη του δεν τόν βοηθάει, ας διαβάσει τά κείμενα τής εποχής εκείνης καί τά όσα έγραψαν ο’ι πρωταγωνιστές τής Αντίστασης. Θά έχει πολλά νά μάθει. «Αν δέν τά γνωρίζει..
ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ τοϋ κ. Θεοδωράκη απάντησε ό γνωστός συγγραφέας καί ιστορικός κ. Κώστας Σαρδελής στην Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (29-9-01). Γράφει: «Πότε ό κ. Θεοδωράκης αγωνίστηκε γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα εκείνα τά χρόνια τοϋ υπαρκτού (διάβαζε ανύπαρκτου) Σοσιαλισμού; Διαμαρτυρήθηκε ποτέ γιά τά στρατόπεδα συγκεντρώσεως στις χώρες τοϋ ανατολικού «μπλοκ»: Διαμαρτυρήθηκε ποτέ γιά τις εκτελέσεις χιλιάδων αγωνιστών αντιπάλων τού Κομμουνισμού στις χώρες, πού αυτός είχε επιβληθεί: «Εκανε «κίχ» γιά όλα αυτά; Καί ακόμα, διαμαρτυρήθηκε ποτέ γιά τήν εξορία στά βάθη τής Σιβηρίας εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων τής πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως, οι περισσότεροι τών όποιων πέθαναν έκεϊ; Ποτέ! Αντιθέτως- έκαμε εκεί ταξίδια καί φιλοξενήθηκε σέ ηγεμονικής χλιδής «σουίτες» πολυτελέστατων ξενοδοχείων καί έλαβε καί τό βραβείο Λένιν. «Η μήπως τό βραβείο αυτό ήταν δημοκρατικό, ένώ τό Νόμπελ φασιστικό; Καί αν είναι φασιστικό τό Νόμπελ, γιατί τό διεκδικεί τώρα;».
Μέ φιλικούς χαιρετισμούς Η ΣΥΝΤΑΞΗ

1211 | Battle of Antioch on the Meander: Byzantine emperor duels a Seljuk Sultan

Following the fall of Byzantine Constantinople to the 4th Crusade’s Latin Empire in 1204 after the Sack of Constantinople, the Byzantine Empire was broken into pieces known as the Greek successor states. One breakaway Byzantine state was the Empire of Nicaea in Western Asia Minor established by Theodore I Laskaris in 1205 who in the previous year led the people out of Constantinople and thus built a power base centered at the city of Nicaea in Northwest Asia Minor. Although the Empire of Nicaea was formed as a «Byzantine Empire in exile», it was threatened on all sides, to the north by the new Latin Empire in Constantinople, and to the east by the Seljuk Sultanate.

To make matters worse, the former Byzantine emperor Alexios III Angelos (r. 1195-1203)- who fled Constantinople following the 4th Crusade’s arrival in 1203- was still around wherein he had not yet given up his claim to the Byzantine throne, which here was in Nicaea. Following his flight from Constantinople in 1203, Alexios wandered around Greece and sought refuge at the other successor state the Despotate of Epirus under his cousin Despot Michael I Angelos at one point was even captured by the Latin army of Montferrat and sent to Montferrat in Italy itself until being ransomed by his cousin Michael I of Epirus in 1210.

Alexios III in 1211 then managed to find his way into the Seljuk Sultanate wherein he concluded an alliance with the Seljuk sultan Kaykhusraw I who was an old ally of his, and together they attacked Nicaean territory laying siege to the town of Antioch on the Meander- not the same famous city of Antioch on the Orontes. The sultan apparently sent word to Theodore I of Nicaea- who was apparently Alexios III’s son-in-law- beforehand asking him to relinquish all his domains which he refused and therefore this gave the sultan a reason to march an army against Nicaean territory.

ΝΑΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Α’ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος είναι μεγάλος σταθμός στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Κατά τον πόλεμο αυτόν, το Έθνος των Ελλήνων αδελφωμένο σε εθνική πανστρατιά, υπό την καθοδήγηση του εθνάρχη πρωθυπουργού Ε. Βενιζέλου, πραγματοποίησε μια μεγάλη εξόρμηση ‘για τον αδελφό το σκλαβωμένο και της πατρίδας την τιμή’ και επιτέλεσε μεγαλειώδη θρίαμβο με πίστη στα ιδεώδη της φυλής.

Η συμβολή του Ελληνικού Στόλου στην διεξαγωγή του Α’ Βαλκανικού πολέμου ήταν άκρως σημαντική. Ο Ελληνικός Στόλος είχε ενισχυθεί σημαντικά με νεότευκτα πολεμικά πλοία και ιδιαίτερα με το θωρηκτό ‘Γ. Αβέρωφ’, είχε εντείνει τις προσπάθειες για βελτίωση της εκπαιδεύσεως των πληρωμάτων και είχε αποκτήσει επιθετικό δόγμα. Το πολεμικό σχέδιο του Ναυτικού προέβλεπε τη συγκρότηση του Στόλου του Αιγαίου Πελάγους, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που διέθετε 4 θωρηκτά, 10 αντιτορπιλικά, 4 ανιχνευτικά, 1 υποβρύχιο, 5 τορπιλοβόλα, 1 οπλιταγωγό και 1 ανεφοδιαστικό τορπιλοβόλο. Αποστολή του Στόλου του Αιγαίου ήταν η κυριαρχία στο Αιγαίο, για την απαγόρευση των θαλασσίων μεταφορών του αντιπάλου και ειδικότερα της μεταφοράς στρατευμάτων από την Μικρά Ασία και την Μέση Ανατολή προς την Μακεδονία και Θράκη, καθώς και η απελευθέρωση των νήσων του Αιγαίου Πελάγους.

ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΔΥΚ, 20 Ιουλίου 1974

Α Π Ο Ρ Ρ Η Τ Ο Ν

ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΔΥΚ

20 Ιουλίου 1974 

1.ΚΑΙΡΟΣ: Αίθριος –Λίαν θερμός (34-36οC) 

2.ΕΧΘΡΟΣ: Πέντε αεροσκάφη τύπου ΝΤΑΚΟΤΑ και εν τύπου C130 έρριψαν, περί την 06.00 ώραν, αλεξιπτωτιστάς εις περιοχήν Δυτικώς χωρίου ΚΙΟΝΕΛΙ.     Την 06.05 ω δύο εχθρικά αεροσκάφη εβομβάρδισαν το Στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ δια δύο βομβών 750 λιβρών.  Η πρώτη βόμβα έπεσεν επί της Αιθούσης επιχειρήσεων, ήν κατέστρεψεν ολοσχερώς  ομοίως κατέστρεψεν το Διοικητήριον τα πέριξ ΤΟΛ (Γραμματείας, ΕΣΑ, Ταμείου, Οδοντιατρείου, Εποπτείου, Καντίνας), τρία τζιπ, το ηλεκτρικόν δίκτυον και δίκτυον επικοινωνιών.  Η ετέρα κατέστρεψεν κτίριον ΛΒΟ-Κέντρον Επικοινωνιών και αριθμόν οχημάτων.  Προεκάλεσαν επίσης απωλείας εις το προσωπικόν (νεκροί-τραυματίαι)     Την 08.30 ω έτερα δύο εχθρικά αεροσκάφη επολυβόλησαν το Στρατόπεδον και έρριψαν ρουκέτας.  Επροξενήθησαν ζημίαι και ελαφραί απώλειαι εις προσωπικόν. 

3.ΗΜΕΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ:  Την 05.00 ω ο Δκτής της ΕΛΔΥΚ διατάσσει διασποράν Μονάδων εντός του Στρατοπέδου, ήτις επραγματοποιήθη εντός 30΄.  Την 05.45 διατάσσεται εφαρμογή του Σταδίου «Δ» Α/Α Αμύνης (όπλα τετραγμένα, Α/Α βολή μόνον εις περίπτωσιν προσβολής).  Την 09.00 ω εγένετο επιθετική αναγνώρισις, κατόπιν προφορικής Δ/γής ΓΕΕΦ, διά δύο Λοχων και ενός ουλαμού αρμάτων προς ΚΙΟΝΕΛΙ, με σκοπόν την εγκατάστασιν στοιχείων ασφαλείας εκείθεν της γραμμής Αμύνης, του Στρατοπέδου και αναγνώρισιν της αμυντικής τοποθεσίας του εχθρού.  Η ενέργεια ανεκόπη υπό πυρκαϊάς εκτεταμένης εις θάμνους και χόρτα προ της τοποθεσίας, ήν δεν ηδυνήθησαν να διαβούν τα άρματα.     Την 17.00 ω δι’επιτελούς, Τχου (ΠΖ) Μιχαήλ, απεστάλη Δ/γή επιθέσεως δι’ης καθωρίζετο ότι περί την 18.30 θα εξεδηλούτο γενική επίθεσις διά δυνάμεων της ΙΙΙ ΑΤΔ και ΕΛΔΥK προς κατάληψιν ΚΙΟΝΕΛΙ.  Ούτω την 18.30 ω εκτοξεύεται γενική επίθεσις  εναντίον της ισχυράς οργανωμένης τοποθεσίας ΚΙΟΝΕΛΙ.  Η ΕΛΔΥΚ επετέθη με δύο ΤΠ εν α’κλιμακίω (με δύο Λόχους έκαστον) τη συνεργασία «ΙΛΗΣ» αρμάτων και τη υποστηρίξει Πυρ/κού (Μοίρα( Ι ) ).     Η επίθεσις εξελίχθη επιτυχώς αρχικώς και τα τμήματα υπερέβησαν την πρώτην σειράν πολυβολείων της τοποθεσίας, ανεκόπη δε προ Α/Τ τάφρου και δευτέρας σειράς πολυβολείων, εις ήν επαγιδεύθησαν  δύο άρματα και δύο έτερα κατεστράφησαν. Ουδέν εκ των αρμάτων ηδυνήθη να διαβή την τάφρον.  Το Πεζικόν προχωρήσαν και πέραν της τάφρου  εδέχθη καταιγιστικά πυρά πολ/λων και η περαιτέρω κίνησις κατέστη αδύνατος.  Η επίθεσις διήρκησε μέχρι της 02.00 ω της 21.7.74 και τα τμήματα έσχον μεγάλας απωλείας, δεδομένου ότι αι λοιπαί κατευθύνσεις δεν ευωδόθησαν, άμα τη εκδηλώσει και λόγω επικειμένης επελεύσεως του φωτός της ημέρας καθ’ ην η εχθρική  αεροπορία θα προεκάλη σοβαράς απωλείας, απεφασίσθη η σύμπτυξις των τμημάτων, ήτις επερατώθη με το Π.Φ., κατόπιν διαταγής του ΓΕΕΦ. 

4. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ:

Α)  Διετάχθη τηλεφωνικώς η διανομή του εις χώρον της ΕΛΔΥΚ φυλασσομένου οπλισμού του ΓΕΕΦ εις διάφορα τμήματα (επιστρατευομένους, εφέδρους, οργανώσεις κ.λ.π.) με σειράν προτεραιότητος ΠΑΟ 106 χιλ., όλμοι 4,2΄΄ και ελαφρός οπλισμός.

Β)  εν των ως άνω βομβαρδισμών της πρώτης ημέρας η ΕΛΔΥΚ έσχεν τας κάτωθι απωλείας:    

Αξκοί τραυματίαι        -2-,    

Μον. Υπαξκοί τραυματίαι       -3-    

Οπλίται νεκροί -3-.    

τραυματίαι                         -10-

Γ) Ομοίως κατά την νυκτερινήν επίθεσιν 20/21 προς ΚΙΟΝΕΛΙ εσημειώθησαν αι κάτωθι απώλειαι:     Αξκοί τραυματίαι       -5-,

Μον. Υπαξκοί νεκροί  -1-    

Οπλίται νεκροί -7-,    

τραυματίαι  -12-,

αγνοούμενοι -11-

1949 | Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ (11-15 Ἰαν.1949)

Η πρώτη μάχη του 1949 (11 με 15 Ιανουαρίου) θα δινόταν στη Νάουσα.

Ήταν δε η επίθεση αυτή το επιστέγασμα μιας επιθετικής δραστηριότητας της Χ Μεραρχίας των Κομμουνιστοσυμμοριτών , που ξεκινώντας από το Βίτσι, πραγματοποίησε μια σειρά επιθέσεων:

Στις 22 Δεκεμβρίου 1948 στην Έδεσσα και τη Νάουσα και

Στις 28-29 και στις 30-31 Δεκεμβρίου στην Αρδέα.

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ, 6-11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941

H Κατάληψη της στενωπού της Κλεισούρας, ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στις 6 με 11 Ιανουαρίου 1941 στην Βόρεια Ήπειρο κοντά στην πόλη Κλεισούρα της Επαρχίας Πρεμετής και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μάχες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 6 Ιανουαρίου 1941, μετά τις επιτυχημένες επιθετικές επιχειρήσεις Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 1940, ο Ελληνικός Στρατός έχοντας διεισδύσει στο βορειοηπειρωτικό έδαφος σε βάθος που κυμαίνετο από 30-50 χιλιόμετρα, κατείχε τη γραμμή Χειμάρα-Μπολιένα-Τσερεβόντα-όρος Σουχαγκόρα-όρος Άμια-Πόγραδετς.

Distrato, Epirus, Greece (November 1940): Τhe first allied victory in WW2

With the declaration of the Greco-Italian war on October 28, 1940, the independent cavalry brigade was located in Lagadas, Thessaloniki, and was the reserve of Chief General Papagos Alexandros. The commander of the Cavalry brigade was Colonel Sokratis Dimaratos .

Because it was independent and did not belong to the cavalry division, it was also called the «Dimaratos Brigade«.

After the penetration, and splitting of the central front front at Pindos by the elite Italian «Julia» alpinist division, the Italians created a dangerous enclave of 30 kilometers deep on Greek soil. At this critical moment, the General Headquarters orders the 2nd Army Corps to face this danger, and then the 2nd Army Corps, on October 31, 1940, orders the independent cavalry brigade commanded by Dimaratos from Lagadas Thessaloniki to move to Neapoli Kozani, where the headquarters of the Second Army Corps was located. In order to catch up with the enemy, they moved to Dutsiko and the heights around Annitsa, Grevena.

Meanwhile, the phalanx of the «Julia» division continued its advance, and its vanguard occupied Samarina, Distrato, and marched towards Vovousa with the objective of Metsovo. The intention was to split the Greek troops, isolating Epirus from Western Macedonia. In this way, the way to Athens would be opened through the Thessalian Plain (Kalambaka), as foreseen by the main plan of action of the Italians.

Effectively preventing this development, the independent cavalry brigade in November 1940 met them on the heights around Annitsa, Grevena (Skurtza, Gomara, Vasilitsa), cut off the phalanx of the Italians, pursued them, occupied Samarina, and was the first to enter Distrato.

Julia Division attack directions on either side of Smolica mountain

The capture of Distrato was of great military importance because the Italians’ surgical field hospital was located there. 200 Italian prisoners are captured there.

This was the first victory of the Allied forces against the hitherto invincible Axis. This victory was achieved mainly with the contribution of the Dimaratos brigade, according to the descriptions of senior military officers, writers, and historians, and Prime Minister Ioannis Metaxas himself in a congratulatory telegram to the Second Army Corps to which, as mentioned above, the independent cavalry brigade had belonged.

In the meantime, the fifth infantry brigade and the first Larissa infantry division, the cavalry division from the south, and the Frizi detachment from the west also attempted to fight from the north. All these forces with the independent cavalry brigade trapped the Italians in the villages of the pit of Aoos Armata, Palioseli, Pades, and Elefthero. Having no other escape, the Italians were forced to go up to Smolika, to cross into Albania. They have the help of the Italian division «Bari», which, while heading towards Igoumenitsa to help the now remains of «Julia», changed course at the last moment.

Cavalry Brigare Pindos Mountain

Cavalry Brigare Pindos Mountain

During the second phase of the war, which began on November 14, 1940, the Greek army expelled the Italians from the Greek lands, and the whole army, as well as the independent cavalry brigade, continued to fight on Albanian soil. In fact, it is tested hard in the Fraseri location, of strategic importance for the Italians, which it occupies.

On 24, 1940, after 54 days of continuous warfare, the independent cavalry brigade was merged with the cavalry division, and, to reward Sokratis Dimaratos’ contribution to the struggle, he was given command of the 11th Thessaloniki Infantry Division, even though he came from the cavalry. During the Italian spring offensive (Operation «Primavera»), which began on March 9, 1941, the 11th division commanded by Dimaratos was on the Mali Spandarit hill, the northernmost edge of the Greek army’s penetration into Albania, on the Apso River.

As Z. N. Papamihalopoulos mentions, «Dimaratos acts quickly and with composure» and prevents the occupation of the hill in question, which, together with hill 731, was of crucial importance for the Italians.

There, with the 15th, 1st (Hall 731), 5th, 17th, and further south the 4th divisions, they repel all Italian attacks in the area of responsibility of the II Army Corps.

Desperate, Mussolini, who was himself at the front to encourage the Italian army, left Albania on March 21 and went to Rome. On March 25, the spring offensive ended victoriously for the Greek troops.

Italian prisoners are offered cigarettes

---

General Socrates DIMARATOS

Sokratis L. Dimaratos (January 1889–October 29, 1966) is a hero of the Greco-Italian War of 1940. In the most critical first phase of the war, Sokratis Dimaratos led the first victory against the forces of the hitherto invincible axis.

Colonel Dimaratos Socrates

He was the third child out of four boys of Loukas Dimaratos, a doctor and influential figure in the Greek army. His mother was Chariklia Zotou, from a well-known family in Argyrokastro (now in Albania), and his wife was Meropi Roussou, with whom he had a daughter. After the circular studies in his hometown, at the Zosimaia School of Ioannina, Epirus, and at the Bagion Gymnasium of Koritsa, he attended various military schools from January 1910 to March 1914, from which he graduated with honors as a second lieutenant of cavalry. He then attended the Higher War College and learned the French language. He participated in the Balkan wars (1912–1913), the Asia Minor campaign (1919–1921), and the Greco-Italian war (1940–1941). The breakout of WW2 finds him commanding the independent cavalry at Lagadas, Macedonia, Greece.

The village of Dotsiko. On the last horizon is the hill of Skourtza (alt. 1800 m.)

On the left the Vasilitsa hill and on the right the Gomara hill, as seen from Annitsa. Between these two heights is the Vasilitsa pass through which the road that leads from Smixis to the Ski Center and Distrato passes.

He commanded his troops marvelously during the Greek defensive and offensive operations that pushed the Italian army back, deep into Albanian soil. In addition to being commander of the independent cavalry brigade, he served in several administrative positions. He retired with the rank of lieutenant general in October 1946.

Subsequent years In July 1943, Sokratis Dimaratos joined ELAS as Commander of the 9th Division based in Pentalofos Kozani. In October of the same year, when the first civil war nuggets begin to appear, he leaves ELAS saying he does not wish to get involved in civil conflicts.

Monument of the fallen during the Greco-Italian War on the Annitsa hill.

After his discharge from the army in 1946, he participated in the Hellenic Alarm party under Papagos. He was elected Member of Parliament for Ioannina and served as Deputy Minister of National Defense from November 19, 1952 to May 4, 1953, and Deputy Minister of Military Affairs from May 5, 1953 to November 15, 1954.

Distinctions – Honors

He was awarded honors and medals for his participation and bravery in the wars..

Senior Brigadier General George I of Swords

• Commander Order of George I with swords
• Commander Order of Phoenix
• Golden Cross order of George I
• Silver Cross Order of Savior
• Greco-Turkish War Medal 1912 with mediations
• Greco-Bulgarian War Medal 1913 with mediations
• Golden Excellence of Valor 1921
• Military Cross 2nd Class
• Military Merit Medal ( DGB )
• 1st Class Brigade Commander of Yugoslavia 1938
• Inter-Allied Combat Medal
• Albania Wat Medal 1940-1941
• Gold Medal of Valor 1941

His bust was created by the sculptor Kyriakos Rocco and is located in the forecourt of the Church of the Dormition of the Virgin in his birthplace, Vourbiani.

Stratigos Dimaratos Socrates bust

Stratigos Dimaratos Socrates plaque

An inscription posted outside his father’s house was dedicated to his memory by the residents of Vourbiani. The XXI Armored Brigade in Komotini, Thrace, has been given the historical name «Cavalry Brigade of Pindos» by the GES, in honor of the «Cavalry Brigade» known at the time as the Dimaratos Brigade.

The journalist Yiannis Beratis, having personal contact with Dimaratos at the front, highlighted his humility and character through specific incidents. He was altogether a wise and unsung hero of the war.

Locations of British General Hospitals during WW2

Taken from documents held at The National Archives: WO222/1568

***

The locations of British General Hospitals during the Second World War are held at the National Archives [WO222/1568] and comprise twenty-three typed sheets, which list 122 hospitals by theatre of war, and then by the name of the place in which were situated with the date. There is no list of the hospitals themselves in numerical order, and no way to find out the movements of any particular hospital, other than to go through those sheets individually and try and pick out the hospital you are looking for each time its mentioned, write it down, and then sort the entries into date order. I’ve now taken those sheets, and produced a list of the hospitals by number, with each location and date that they were there. With some hospitals moving up to twenty times during the war, I hope it makes everything rather simpler.

      The original lists have been difficult to transcribe, as spelling errors are too numerous to mention, and I can only imagine that the person typing the list was either under some duress at the time, or else had a very limited knowledge of world geography. Many of the mis-spellings of place names have been corrected, but some have defeated both me and Google, and I would be most grateful if you could let me know of any mis-spellings that I haven’t picked up, and they will be corrected. I realise that some place names have now been changed officially, and those will be left in the original, but there are others in all theatres which have proved a problem.

     The page is a long one, but I feel its better to show these 122 hospitals in one complete list rather than divide it – if there is no number, then no hospital with that designation is listed on the original sheets. There are quite a few gaps in the dates and locations of individual units, and any of my own notes and comments about the entries are in square brackets with italic text. As far as I’m aware, this is the only place that such a list appears, either in printed form, or on the internet, and I hope it will prove useful, if only to a limited number of searchers.

*****

1 British General Hospital

Dieppe 17/9/39 to 17/6/40 then evacuated to UK; Leeds 17/6/40 to 11/40 then to Plymouth; Plymouth 11/40 to 22/3/40 then overseas; Liverpool (Crosby Camp) 22/3/41 to 18/5/41 then embarked overseas; Kantara (Egypt) 8/7/41 to 24/1/46 then disbanded.

2 British General Hospital

Dieppe 17/9/39 to 17/10/39 then to Offranville; Offranville 17/10/39 to 5/40 then to Le Mans; Le Mans 5/40 to 5/40 then to La Baule; La Baule 7/5/40 to 7/5/40 then to Redon; Redon 5/40 to 18/6/40 then to UK Leeds; Leeds 18/6/40 to 11/1/41 then overseas; El Tahag Camp (Egypt) 3/41 to 12/41 then to Quassassin; Quassassin 12/41 to 9/3/43 then to Tripoli; Tripoli 9/3/43 to 5/12/43 then to Caserta; Caserta 5/12/43 to 1/9/45 then disbanded.

3 British General Hospital

Dieppe 17/9/39 to 1/10/39 then to Le Puys; Le Puys 10/39 to 7/11/39 then to Offranville; Offranville 7/11/39 to 16/6/40 then to UK; Leeds 16/6/40 to 1/41 then to Glasgow; Glasgow 1/41 to 8/41 then overseas; El Buselli 8/41 to 8/42 then to Sidon; Sidon 8/42 to 1/44 then to Amiriya; Amiriya 1/44 to 31/12/46 then re-designated British Military Hospital Amiriya.

4 British General Hospital

La Baule 15/9/39 to 19/6/40 then to UK Leeds; Leeds 19/6/40 to 7/10/40 then to Knutsford; Knutsford 7/10/40 to 10/5/42 then overseas; Quassassin 6/7/42 to 8/42 then to Gebeit; Gebeit (Sudan) 8/42 to 11/42 then to Sidi Bishr; Alexandria (Sidi Bishr) 11/42 to 30/12/42 and then to Bardia (BARCE – see note below); Bardia (BARCE – see note below)31/12/42 to 21/11/43 and then to Quassassin; Quassassin 21/11/43 to 18/6/45 then disbanded.

Although the transcription held in WO222 is typed and clear in giving BARDIA as the location from December 1942, thanks to Lis Rowe for checking the original unit war diary which clearly shows the location was, in fact, BARCE rather than BARDIA. This seems likely to an original error when the locations were transcribed post-war.

5 British General Hospital

Le Treport 12/10/39 to 24/5/40 then to Baron; Baron 24/5/40 to 30/5/40 then to Fresney; Fresney 30/5/40 to 2/6/40 then to Guerande; Guerande 2/6/40 to 12/6/40 then to Batz; Batz 12/6/40 to 18/6/40 then to UK Leeds; Leeds 18/6/40 to 8/40 then to Goodwood House; Goodwood 8/40 to 11/42 then overseas to Bone; Bone (Africa)11/42 to 12/42 then to Zeriser; Zeriser 12/42 to 22/6/44 then to Cancello; Cancello 22/6/44 to 8/44 then to Assisi; Assisi 8/44 to 4/45; Pesaro 4/45 to 7/9/45 then disbanded.

6 British General Hospital

Dieppe 12/10/39 to 11/39 then to Mesnil-Val; Mesnil-Val 11/39 to 3/40 then to Flocques; Flocques 3/40 to 23/5/40 then to Guerande; Guerande 23/5/40 to 18/6/40 then to UK Leeds; Leeds 18/6/40 to 10/40 then to Luton; Luton 7/10/40 to 1/1/41 then overseas; El Tahag Camp (Egypt) 10/3/41 to 1/42 then to Buseilli; Quassassin (Egypt) 6/42 to 15/12/43 then to U.K.; Llandeilo (Dynevor Castle) 1/44 to 7/44 then overseas; Bayeux 7/44 to 8/44 then to Rouen; Rouen 8/44 to 21/12/44 then to Oestacker; Oestacker (nr. Ghent) 12/44 to 6/45 then to Iserlohn; Iserlohn 6/45 to 31/12/46 (no further War Diary).

7 British General Hospital

Cherbourg 11/9/39 to 16/6/40 then to UK Leeds; Leeds 16/6/40 to 6/1/40 [thats what it says but dates dont make sense] then overseas; Hatfield 11/40 to 6/1/41 then overseas; Cairo 10/3/41 to 19/4/41 then to Crete; Crete 19/4/41 to 13/6/41 then to Cairo; Cairo 13/6/41 to 31/7/41 then disbanded.

8 British General Hospital

Lesneven 9/39 to 4/40 then to Rennes; Rennes 4/40 to 18/6/40 then to UK Leeds; Leeds 18/6/40 to 7/8/40 then overseas; Port Tewfik 15/9/40 to 25/9/40 then to Alexandria; Alexandria 25/9/40 to 8/1/44 and then on to Taranto; Taranto 8/1/44 to 19/1/44 then to Caserta; Caserta 19/1/44 to 4/3/44 then to U.K.; Bogside Racecourse 4/44 to 15/7/44 then to Watford; Watford 15/7/44 to 16/8/44 then overseas; Bayeux 16/8/44 to 11/9/44 then to Brussels.

9 British General Hospital

Le Mans 15/9/39 to 10/39 then to Le Grand Luce; Le Grand Luce 10/39 to 16/6/40 (detachment at Pacy); Leeds 16/6/40 to 6/8/40 then overseas; Cairo 19/9/40 to 12/43 and then to Knutsford; Knutsford 12/43 to 15/4/44 then to Goodwood; Goodwood 15/4/44 to 6/44 then to Woolwich; Woolwich 6/44 to 7/44 then to BLA; Belsen Camp 5/45 to 16/6/45 then to Hamburg; Hamburg 16/6/45 to 6/46 (no further War Diary).

My thanks to David Waters for contacting me, and hes been able to add the following missing locations for 9 BGH where his father served as a medical officer

11th July – 2nd Sept 1944 Bayeux Medical Area, Normandy

06th Sept – 11th Sept 1944 Rouen

19th Sept – 30th Nov 1944 Antwerp (first at the Colonial University Antwerp, then at School of sisters of Notre Dame, Berchem)

10 British General Hospital

Arc la Bataille 26/9/39 to 6/40 then to UK Leeds; Leeds 6/40 to 12/7/40 then to Watford; Watford 8/40 to 26/11/40 then to Gibraltar; Gibraltar 26/11/40 to 31/12/46 then re-designated British Military Hospital Gibraltar.

11 British General Hospital

Netley 1/9/39 to 16/12/39 then to Le Havre; Le Havre 16/12/39 to 6/40 then to UK Watford; Leeds 6/40 to 12/7/40 then to Watford; Bracebridge 1/41 to 1/42 then to Peebles; Peebles 1/42 to 4/42 then overseas; Madagascar 6/42 to 20/1/43 then to M.E.F.; Madia 5/43 to 8/43 then to Catania; Catania 8/43 to 5/6/44; Cancello 5/6/44 to 2/8/44 then to Arezzo; Arezzo 2/8/44 to 9/8/44 then to Porto Recanati; Porto Recanati 9/8/44 to 3/45 then to Jesi; Jesi 3/45 to 5/12/45 then disbanded.

12 British General Hospital

Tidworth Park 1/9/39 to 20/12/39 then overseas; Sarafand 1/40 to 1/44 (Sarafand Branch renamed No.60 BGH with effect from 23/5/40 and Jerusalem Branch renamed No.62 BGH with effect from 23/5/40; Bir Yaacov [Palestine, with various other spellings including: Beer Yaacov/Bir Yaacov] 7/43 to 1948 then disbanded.

13 British General Hospital

Tidworth Park 1/9/39 to 21/1/40 then to Rouen; Rouen 21/1/40 to 17/6/40 then to UK Leeds; Malmesbury 17/9/40 to 11/40 then to Tidworth; Tidworth Park 11/40 to 1/41 then overseas; Suez 4/3/41 (British Military Hospital Suez).

14 British General Hospital

Devonport 1/9/39 to 4/40 then to Le Havre; Le Havre 4/40 to 5/40 then to Etaples; Etaples 5/40 to 22/5/40 then to UK Basildon Park; Basildon Park 6/40 to 6/40 then to Newbury; Newbury 7/40 to 11/40 then to Watford; Oxford 11/40 to 1/42; Lucknow 3/42 to 4/42 then to Bareilly; Bareilly 4/42 to 2/44 then to Leimagong; Leimagong 2/44 to 5/44 then to Mynamitti; Mynamitti 10/44 to 11/44 then to Kotebari; Kotebari (nr. Comilla) 11/44 to 29/8/45 then to Rangoon; Rangoon 29/8/45 to 12/46 then disbanded.

15 British General Hospital

Cruden Bay Aberdeenshire 1/9/39 to 5/40 then overseas; Banchory Kincardineshire 5/40 to 7/40 then overseas; Suez 9/40 to 10/40 then to Cairo; Cairo 10/40 to 31/1/46 then disbanded.

16 British General Hospital

Oxford 12/39 to 1/40 then overseas; Boulogne 1/40 and return to UK in June 1940; Cairo (Helmiah) 1/41 to 2/41 then to Gebeit (Sudan); Gebeit (Sudan) 2/41 to 4/42 then to Jerusalem; Jerusalem 4/42 to 31/12/46 (no further War Diary).

17 British General Hospital

Camiers 10/1/40 to 27/5/40 then to UK Leeds; Leeds 27/5/40 to 10/40 then to Watford; Watford 10/40 to 11/40 then to Hatfield House; Hatfield House 11/40 to 2/42 then overseas; Dehra Dun 4/42 to 2/44 then to 12 ABPO; Dacca Bengal 7/44 to 10/1/46 then disbanded.

18 British General Hospital

Leeds 9/39 to 9/2/40 then to Etaples; Etaples 9/2/40 to 27/5/40 then to UK Peterborough; Wokingham 10/40 to 7/41 then to Dalkeith; Dalkeith 7/7/41 to 8/41 then overseas; Moascar 10/41 to 6/42 then to India; Poona (Kirkee) 6/42 to 8/42 then to Allahabad; Allahabad 8/42 to 5/44 (To No.4 Reserve Base).

19 British General Hospital

Ormskirk 1/9/39 to 6/40 then overseas to Geneifa; Geneifa 9/40 to 30/6/46 then no further record.

20 British General Hospital

Cambridge 1/9/39 to 11/39 then to Kimbolton; Kimbolton 11/39 to 15/1/40 then to Camiers; Camiers 15/1/40 to 22/5/40 then to UK Leeds; Leeds 22/5/40 to 9/40 then to Carrick Fergus; Carrick Fergus 9/40 to 11/40 then to Belfast; Belfast Campbell College 11/40 to 1/43 then to Moira; Moira 1/43 to 9/43 then to Bangor; Bangor 9/43 to 12/43 then to Watford; Watford 12/43 to 5/44 then to Killochan; Killochan 5/44 to 6/44 then to Bayeux; Bayeux 6/44 to 12/44; Ibalur (India) 2/45 to 4/45 then to Jalahalli; Jalahalli 4/45 to 31/12/45 (no further War Diary).

21 British General Hospital

Camiers 9/1/40 to 25/5/40 then to UK Leeds; Leeds 25/5/40 to 19/7/40 then to Hellingly; Hellingly 19/7/40 to 13/9/41 and then to Bridge of Earn; Bridge of Earn 13/9/41 to 6/42 then overseas; Secunderabad 8/42 to 11/42 then to Trimulgherry; Trimulgherry 11/42 to 11/43 then to Jhansi; Jhansi 11/43 to 4/44 then to Dinapore; Dinapore 4/44 to 1/45 then to Calcutta; Calcutta 1/45 to 1/46 then to Madras; Madras 1/46 to 3/46 (no further War Diary).

22 British General Hospital

Pembroke Dock 1/9/39 to 9/40 then to Macallock Castle; Mackalloch Castle [spelling differs every time] 9/40 to 9/40 then to Glasbury-on-Wye; Glasbury-on-Wye 9/40 to 10/40 then to Copthorne; Shrewsbury Copthorne 11/40 to 5/42 then overseas; Quassassin 7/42 to 8/42 then to Saida; Saida (Syria) 8/42 to 5/43 then to Quassassin; Quassassin 5/43 to 1/44 then to Taranto; Taranto 1/44 to 6/45 then to Mestre; Mestre 6/45 to 7/45.

23 British General Hospital

Sarafand 9/40 to 10/40 then to Haifa; Bir Yaacov (Palestine) 11/40 to 12/43 then to Sarafand; Sarafand 12/43 to 2/44 then to Malmesbury; Malmesbury 2/44 to 23/9/44 then to BLA; Hatfield House 11/44 to 12/44 then overseas; Lille St. Andre 12/44 to 7/45 then to Bad Oeynhausen; Bad Oeynhausen 7/45 to 1/1/47 then re-designated 155 Military Hospital;

24 British General Hospital

Hatfield 1/9/39 to 7/8/40 then to Campbell College, Belfast; Belfast Campbell College 8/40 to 4/44 then to Scarborough; Scarborough 4/44 to 24/8/44 then to BLA; Watford 9/11/44 to 1/45 then overseas; Bangalore 3/45 to 2/46 then suspended animation.

25 British General Hospital

Cruden Bay Aberdeenshire 7/40 to 7/40 then to Carrick Fergus; Carrick Fergus 10/8/40 to 11/8/40 then to Bangor; Bangor 11/8/40 to 2/44 then to Belfast; Belfast Campbell College 2/44 to 4/44 and then to Chesterfield; Chesterfield 4/44 to 7/44 then to Watford; Watford 7/44 to 5/8/44 then overseas; Bayeux 9/44 to 10/44 then to Amiens; Amiens 10/44 to 8/4/45 then to Wettringen; Wettringen 8/4/45 to 6/45 then to Munster; Munster 6/45 to 10/7/45 then to Wettringen; Wettringen 10/7/45 to 11/7/45 then to Munster; Munster 11/7/45 to 12/46 (no further War Diary).

26 British General Hospital

Oxford 1/40 to 7/40 then overseas; Sarafand 10/40 to ? (No War Diary); Tel-el-Kebir 11/43 to 1/46.

27 British General Hospital

Goodwood 1/40 to 7/40 then overseas; Geneifa 10/40 to 11/43 to Tel-el-Kebir.

28 British General Hospital

Leeds11/39 to 12/41 then to Shaiba; Shaiba (Iraq) 1/42 to 3/42 then to Zubair; Zubair 3/42 to 31/10/48 then disbanded at Quassassin.

29 British General Hospital

Quassassin (Egypt) 7/42 to 8/42 then to Bayishia (Iraq); Bayishia (P.A.I.) 8/42 to 11/42 then to Tehran; Bettros-y-Coed 1/44 to 19/7/44 then overseas; Goodwood 10/11/44 to 1/45 then overseas; Eccloo (Belgium) 1/45 to 6/45 then to Belsen; Belsen Camp 6/45 to 7/45; Hanover 7/45 and remained open as British Military Hospital Hanover till 20/7/50.

30 British General Hospital

Kimbolton 1/40 to 7/40 then overseas; Reykjavik (Iceland) 7/40 to 1/42 [says that then to Naburn, but seems like a detachment still in Helgafell]; Helgafell (Iceland) 9/41 to 1/42; Helgafell 1/42 to 6/44 (detachment of hospital); Lille 1/45 to 6/45 then to Tromso; Tromso 6/45 to 8/45 then to U.K. Halston Hall; Halston Hall Camp 8/45 to 11/45 then overseas; Cairo (Helmiah) 12/45 to 31/1/46 and then disbanded.

31 British General Hospital

Hellingly 1/40 to 8/40 then to Belfast; Belfast Campbell College 8/40 to 6/42 then to Hatfield; Hatfield House 6/42 to 10/42 then overseas; Algiers 11/42 to 12/42 and then to Oned Athmanra; Cancello 1/7/44 to 1/8/44 then to Arezzo; Arezzo 1/8/44 to 8/45 then to Lendorf; Lendorf (Austria) 8/45 to 12/46 (No further War Diary).

32 British General Hospital

Pembroke Dock 7/40 to 8/40 then overseas; Geneifa 9/40 to 10/40 then to Wadi Seidna; Wadi Seidna 10/40 to 8/41 then to Asmara; Asmara (East Africa) 8/41 to 9/41 and then on to Mai Habar; Mai Habar (Eritrea) 9/41 to 6/42 then to Quassassin; Quassassin 6/42 to 7/42 then to Nazareth; Nazareth 7/42 to 3/44 then to U.K.; Birmingham 3/44 to 5/44 then to Watford; Watford 5/44 to 6/44 then to Bayeux; Bayeux 6/44 to 10/44; Wavre Notre Dame 10/44 to 3/45 then to Tildonak; Rothenburg 1/46 to 22/7/46 then disbanded.

33 British General Hospital

Peebles 4/41 to 6/42 then overseas; Barjisita Camp (Iraq) 9/42 to 10/42 then to Musaitib; Musaitib 10/42 to 5/43 then to Malta; Malta 6/43 to 8/43 then to Syracuse; Syracuse 8/43 to 1/45 then to Catania; Catania 1/45 to 4/45 then to Hatfield; Hatfield House 4/45 to 5/45 then to Goodwood; Goodwood 5/45 to 7/45 then overseas; Coimbatore 8/45 to 12/12/45 then disbanded.

34 British General Hospital

Hatfield 10/40 to 12/40 then overseas; Sierra Leone 1/41 to 1/46.

35 British General Hospital

Oxford 4/41 to 6/41 then overseas; Zuleiba (Iraq) 8/41 to 9/41 then to Baghdad; Baghdad 9/41 to 3/42 then to Colombo; Colombo Mount Lavinia 4/42 to 1/46 then to Singapore; Singapore 1/46 to not known.

36 British General Hospital

Goodwood 6/40 to 6/41 and then overseas; Enugu 7/41 to 12/45.

37 British General Hospital

Kimbolton 3/40 to 5/40 then to Dunmon. [ Dunmon (Essex) is what it says, but probably Dunmow] then to Luton; Luton 6/40 to 31/7/40 then disbanded; Gillingham 21/10/40 to 12/41 then overseas [probably 12/40 as this certainly doesnt fit in with it being in Accra in June 1941]; Accra 6/41 to 12/45.

38 British General Hospital

Hoddesdon (Herts) 12/40 to 2/41 then to Hatfield; Hatfield House 2/41 to 2/42 then overseas; Shaiba (Iraq) 2/42 to 4/42 then to Kirkee; Poona (Kirkee) 3/42 to 15/4/42 then to Bangalore; Bangalore 15/4/42 to 5/44 then to Jermot; Jermot 5/44 to 5/44 then to Golaghat; Golaghat Assam 5/44 to 10/44 then to Dinapore; Dinapore 10/44 to 11/44 then to Imphal; Imphal (Manipur) 11/44 to 6/45 then to Rangoon; Rangoon 6/45 to 10/6/46 then disbanded.

39 British General Hospital

Malta 9/41 to 4/44 then to Gambaslang [could this be Cambuslang?]; Courtrai 10/44 to 5/45 then to Hasselt Bourg Leopold; Hasselt Bourg Leopold 5/45 to 7/45; Rendsburg 8/45 to 3/46 then to Oldenburg; Oldenburg 3/46 to 12/46.

40 British General Hospital

Ormskirk 10/40 to 12/41 then overseas; Lagos 1/42 to 5/42 then to the Gambia; Gambia 5/42 to 5/43 then to India; Poona 6/43 to 9/43 then to Aundh; Aundh (Poona) 9/43 to 1/45; Jhansi 11/43 to 1/44 (Detachment).

41 British General Hospital

Hellingly 5/40 to 8/40 then to Bishops Lydeard; Bishops Lydeard 8/40 to 12/41 then overseas; Moascar 2/42 to 3/42 then to Qantara; Qantara 3/42 to 5/42 then to Canal Area; Canal Area (North Africa) 5/42 to 7/42 [then says 7.75 Sub Area]; Kantara (Egypt) 1/45 to 2/45 then to Sarafand; Sarafand 2/45 to 3/45; Benenden 4/45 to 5/45; Kalyan 6/45 to 8/45 then to Jalahalli; Jalahalli 8/45 to 31/1/46.

42 British General Hospital

Peebles 5/41 to 8/41 at Glentrees; El Ballah 10/41 to 1/44 then to Saida; Saida 1/44 to 8/44 then to Haifa; Haifa 8/44 to 6/46.

43 British General Hospital

Goodwood 7/41 to 8/41 then overseas; Quassassin (Egypt) 10/41 to 9/11/41; Ikingi Marriut Garawia 9/11/41 to 2/42 then to Jerusalem; Jerusalem 2/42 to 3/43 then to Beirut; Beirut (Syria) 3/43 to 3/46.

44 British General Hospital

Goodwood 25/6/41 to 8/41 then overseas; Abeokuta (West Africa) 10/41 to 1/45 then to Nadumn; Nadumn 1/45 to 6/45 then to Kaduna; Kaduna 6/45 to 2/46 (British Military Hospital Kaduna).

45 British General Hospital

Malta 6/41 to 3/44 then to Taranto; Taranto 3/44 to 20/4/46 then disbanded.

46 British General Hospital

Ormskirk 8/41 to 10/41 then overseas; Abeokuta (West Africa) 11/41 to 1/42 then to Nadumn; Kaduna 1/42 to 11/43 then to India; Calcutta 12/43 to 1/44 then to Dacca; Dacca Bengal 1/44 to 31/10/45 then disbanded.

47 British General Hospital

Goodwood 9/41 to 6/42 then overseas; Calcutta 1/43 to 2/45 then to Ratu; Ratu (nr. Ranchi) 2/45 to 6/45;[also an entry under Ranchi which gives no dates but says see Ratu and then see Silivai]; Silivai 6/45 to 10/45 then to Singapore; Singapore 10/45 to 12/46 (no further War Diary).

48 British General Hospital

Leeds 10/41 to 5/42 then overseas; Quassassin (Egypt) 7/42 to 8/42; Gebeit (Sudan) 8/42 to 1/43 then to Quassassin; Quassassin 1/43 to 2/43 then to Alexandria; Alexandria 2/43 to 3/43 and then on to Tripoli; Tripoli 3/43 to 6/44 then to Cancello; Cancello 6/44 to 7/44 then to Rome; Rome 7/44 to 8/45; Graz 8/45 to 9/46.

49 British General Hospital

Peebles 9/41 to 12/41 then overseas; Sierra Leone 1/42 to 7/42 then to Grafton; Grafton (West Africa) 7/42 to 1/43.

50 British General Hospital

Clevedon 5/40 to 6/40 then overseas; Reykjavik 6/40 to 3/42 then to Chepstow; Chepstow 3/42 to 11/42 then to Algeria; Algiers 11/42 to 2/43 and then to Biskra; Biskra 2/43 to 3/43; Guelma 3/43 to 5/43 then to Thibar; Thibar 5/43 to 10/43 then to Barletta; Barletta 10/43 to 1/44 then to Termoli; Termoli 1/44 to 5/44 then to Vasto; Vasto 5/44 to 12/44 then to Crottaglie; Crottaglie 12/44 to 1/45 then to Gretague; Gretague (Sicily) 1/45 to 3/45 then to Catania; Catania 3/45 to 7/45 then to Anagni; Anagni 7/45 to 22/1/46 then disbanded.

Top of Page

51 British General Hospital

Clevedon 6/40 to 8/40 then overseas; Freetown 9/40 to 30/12/44 (No War Diary).

52 British General Hospital

Clevedon 5/40 to 9/40 then to Bridgewater; Bridgewater 9/40 to 3/41 then to Sekondi (West Africa); Sekondi 2/41 to 1/44 [date not fitting exactly with previous entry]; Kumasi 1/44 to 12/45.

53 British General Hospital

Moascar 3/40 to 2/42 then to Damascus; Damascus 2/42 to 5/42 then to Haifa; Haifa 5/42 to 9/44 then to Amariga; Salonika 16/11/44 to 22/2/45 then to Volos; Volos 22/2/45 to 6/45; Greece 6/45 to 9/46;

54 British General Hospital

Moascar 1/41 to 7/43 then to Floridia; Floridia 7/43 to 9/43 then to Milazzo; Milazzo (Sicily) 9/43 to 10/43 then to Andria; Andria 10/43 to 12/43 then to Trinitape; Trinitape 12/43 to 1/44 then to Trinitapoli; Trinitapoli 1/44 to 6/44 then to Rome; Rome 6/44 to 10/44 then to Rimini; Rimini 10/44 to 4/45 then to Ferrara; Ferrara 4/45 to 8/45 then to Spittal; Spittal 8/45 to 11/45 then to Jesi; Jesi 11/45 to 31/3/46 then disbanded.

55 British General Hospital

Gillingham 12/40 to 4/41 then to Bathurst [no entry in original for Bathurst, so not possible to estimate length of stay]; Cape St. Mary (West Africa) 5/42 to 1/45 then to Gambia; Gambia 1/45 to 1/46.

56 British General Hospital

Gillingham 12/40 to 4/41 then overseas [which doesnt fit in with being in Ibadan in May 1940 and I tend to think that its the Ibadan entry thats incorrect]; Ibadan (Nigeria) 5/40 to 12/45.

57 British General Hospital

Sarafand 6/41 to 8/41 then to Dekelia; Dekelia 8/41 to 1/42.

58 British General Hospital

Alexandria (Sidi Bishr) 5/41 to 7/41 and then to Abdel Qadir; Ikingi Marriut Garawia 3/42 to 1/43 then to Alexandria; Alexandria 1/43 to 8/43; Detachment to Benghasi from 2/43 to 6/43; Detachment to Derna 2/43 to 6/43; Tripoli 6/43 to 8/43 then to Syracuse; Syracuse 8/43 to 9/43 then to Giarre; Giarre 9/43 to 10/43 then to Messina; Messina 10/43 to 11/43 then to Bari; Bari 11/43 to 12/43 then to Nocera; Nocera 12/43 to 1/44 then to Pontecagnano; Pontecagnano (Salerno) 1/44 to 5/44 then to St. Felice; St. Felice 5/44 to 8/44 then to Castiglione; Castiglione 8/44 to 9/44 then to Ferrato; Ferrato 9/44 to 10/44 then to Perugia; Perugia 10/44 to 5/45 then to Florence; Florence 5/45 to 7/45 then to Turin; Turin 7/45 to 1/46 then to Riccione; Riccione 1/46 to 16/2/46 then disbanded.

59 British General Hospital

Peebles 4/41 to 12/41 then overseas; El Ballah 2/42 to 3/42 then to Gebeit; Gebeit (Sudan) 3/42 to 6/43 then to Moascar; Moascar 6/43 to 9/43 then to Tripoli; 9/43 to 10/43 then to Mercattella; Mercattella (Salerno) 10/43 to 2/44 then to Castellammare; Castellammare 2/44 to 8/44 then to Orvieto; Orvieto 8/44 to 11/44 then to Fano; Fano 11/44 to 4/45 then to Fortii; Fortii 4/45 to 5/45 then to Forli; Forli 5/45 to 10/45 then to Bologna; Bologna 10/45 to 15/9/46 then disbanded.

60 British General Hospital

Sarafand 23/5/40 to 1/41 then to Jerusalem; Jerusalem 1/41 to 1/42 then to Bombay; Bombay 1/42 to 2/42 then to Poona; Poona 2/42 to 5/42; Jhansi 1/45 to 2/45 then to Bilaspur; Bilaspur 2/45 to 1/46 (no further War Diary).

61 British General Hospital

Haifa 23/5/40 to 6/40 then to Nazareth; Nazareth 7/40 to 7/41 then to Basra; Basra 8/41 to 9/41 then to Shaiba; Shaiba (Iraq) 9/41 to 30/6/46 then disbanded.

62 British General Hospital

Jerusalem 23/5/40 to 10/40 then to Tobruk; Tobruk 10/41 to 1/8/42 then disbanded [One of these entries is probably incorrect as it leaves a gap of one year in the middle which was probably not the case – both checked].

63 British General Hospital

Cairo (Helmiah) 1/9/39 to 31/12/46 and still open at time of list.

64 British General Hospital

Alexandria 1/9/39 to 7/44 and then on to Quassassin; Quassassin 7/44 to 8/44 then to Andria; Andria 8/44 to 6/45 then to Genoa; Genoa 6/45 to 8/45 then to Milan; Milan 8/45 to 10/6/46 then disbanded.

65 British General Hospital

Oxford 10/41 to 6/42; Mussayib (Palestine) 9/42 to 10/42 then to Khanaguin; Khanaguin (Iraq) 10/42 to 6/43 then to Baghdad; Baghdad 6/43 to 7/43 then to Quassassin; Quassassin (Egypt) 7/43 to 9/43 then to Syracuse; Syracuse 9/43 to 10/43 then to Floridia; Floridia 9/43 to 10/43; Catania 10/43 to 11/43 then to Naples; Naples 11/43 to 9/45 then to Caserta; Caserta 9/45 to 25/6/46 then disbanded.

66 British General Hospital

Leeds 5/42 to 6/42 then overseas; Museirat [should this be Nuseirat] 9/42 to 7/43 then to Syracuse; Syracuse 7/43 to 9/43 then to Catania; Catania 9/43 to 8/44 then to Ancona; Ancona 8/44 to 1/45 then to Rimini; Rimini 1/45 to 15/12/45 then disbanded.

67 British General Hospital

Bridge of Earn 4/42 to 11/42 then overseas; Philippeville 7/43 to 2/44 then to Naples; Naples 2/44 to 4/45 then to Ghent; Ghent 4/45 to 6/45 then to Rendsburg; Rendsburg [list says Rensburg] 6/45 to 18/9/46 then disbanded.

68 British General Hospital

Hatfield House 4/42 to 5/42 then overseas; Lagos 10/42 to 12/45.

69 British General Hospital

Ormskirk 6/42 to 10/42 then overseas; Bougie (Africa) 11/42 to 11/42 then to La Reunion; La Reunion 11/42 to 2/44 then to Cancello; Cancello 2/44 to 2/45 then to Rome; Rome 2/45 to 7/9/45 then disbanded.

70 British General Hospital

Algiers 11/42 to 12/42 and then to Bone; Bone 12/42 to 3/43 then to Souk Ahras; Souk Ahras 3/43 to 5/43 then to Thibar; Thibar 5/43 to 6/43 then to Sousse; Sousse 6/43 to 8/43 then to Catania; Taranto 10/43 to 1/44; Pompeii 2/44 to 5/45 then to Udine; Udine 5/45 to 11/45 then to Vienna; Vienna 11/45 to 9/46.

71 British General Hospital

Ormskirk 29/8/42 to 11/42 then overseas; Maison Carree (Algiers) 11/42 to 12/42 then to Guelma; Guelma 12/42 to 4/43 then to Souk Ahras; Souk Ahras 4/43 to 5/43 then to Thibar; Thibar 5/43 to 6/43 then to Sousse; Sousse 6/43 to 12/43 then to Brindisi; Brindisi 12/43 to 1/44 then to Barletta; Barletta 1/44 to 8/44 then to Loreto; Loreto 8/44 to 22/10/45 then disbanded.

72 British General Hospital

Netley 29/8/42 to 11/42 then overseas; Souk Ahras 1/43 to 4/44 then to Cancello; Cancello 4/44 to 7/44; Ellinko (Greece) 1/45 to 6/46.

73 British General Hospital

Hatfield House 11/42 to 7/44 then overseas; Bayeux 8/44 to 2/45 then to Barming Heath; Barming Heath 2/45 to 3/45 then overseas; Kalyan 4/45 to 5/45 then to Aundh; Aundh 5/45 to 12/45.

74 British General Hospital

Bridge of Earn 10/42 to 3/43; Turnberry Girvan Ayrshire 1/43 to 3/44 then to Killochan Castle; Killochan 3/44 to 5/44 then to Watford; Watford 5/44 to 7/44 then overseas; Bruges 1/45 to 5/45 then to Luneberg; Luneburg 5/45 to 6/2/46 then disbanded.

75 British General Hospital

Peebles 10/42 to 3/43 – at Glentrees; Peebles 3/43 to 3/44 at Hydro; Watford 3/44 to 6/44; Bayeux 8/44 to 1/45 then to Brussels; Brussels 1/45 to 7/45 then to Oslo; Oslo 7/45 to 12/45.

76 British General Hospital

Peebles 10/42 to 3/43 at Hydro; Algiers 3/43 to 5/43 and then to Zeriser; Zeriser 5/43 to 5/43 then to Medfez-el-Sab; Birine 6/43 to 16/6/43 then to Guelma; Guelma 7/43 to 11/43 then to Bizerta; Bizerta 11/43 to 11/43 then to Taranto; Taranto 11/43 to 12/43 then to Trani; Trani 12/43 to 7/45 then to Marlborough.

77 British General Hospital

Ormskirk 1/43 to 6/44 then overseas; Reviers 6/44 to 11/44 then to St. Andre; Lille St. Andre 11/44 to 1/45 then to Ghent; Ghent 1/45 to 4/45 then to Bedburg; Bedburg 4/45 to 9/45 then to Hosel; Hosel 9/45 to 10/45 then to Wuppertal; Wuppertal 10/45 to 11/46.

78 British General Hospital

Fayid 4/43 to 9/46 [given as «S» Neuropathic H.P.].

79 British General Hospital

Llandeilo (Dynevor Castle) 6/43 to 11/43 then to Watford; Watford 11/43 to 4/44 then to Peebles; Peebles 4/44 to 6/44 then overseas; Chateau de Bonsay 6/44 to 7/44 then to Bayeux; Bayeux 7/44 to 10/44 then to Eindhoven; Eindhoven 10/44 to 7/45 then to Trondheim; Trondheim (Norway) 7/45 to 8/45 then to U.K.; Oswestry 8/45 to 28/9/45 then disbanded.

80 British General Hospital

Leeds 2/41 to 5/41 then overseas; Inverary 5/41 to 6/41 then to Melrose; Melrose 6/41 to 9/41 then to Kilmarnock; Kilmarnock 9/41 to 5/42 then overseas; Secunderabad 8/42 to 8/43 then to Lohardaga; Lohardaga 8/43 to 11/43 then to Sogarth; Sogarth 11/43 to 4/44 then to Jhansi; Jhansi 4/44 to 11/44 then to Shargarh; Shargarh (U.P.) 11/44 to 6/45 then to Jhansi; Jhansi 6/45 to 8/45 then to Nasik; Nasik 8/45 to 6/46 then to Japan; Hiro (Japan) 6/46 to 8/46 then to Okayama; Okayama 8/46 to 12/46.

81 British General Hospital

Hrafnagil (Iceland) 11/41 to 1/43 with detachment at Nocton Hall, Lincoln; Oxford 1/43 to 8/43 then to Westbury; Westbury 8/43 to 9/43 then to Herne Bay; Herne Bay 9/43 to 11/43 then to Guilsborough; Guilsborough 11/43 to 5/44; Stockgrove Park 5/44 to 7/44 then to Ryes; Ryes 7/44 to 8/44 then to Aubiqui; Diest 10/44 to 10/44; Sterksel 10/44 to 12/44 then to Hasselt; Hasselt Bourg Leopold 12/44 to 4/45 then to Costrum; Wettringen 4/45 to 5/45 then to Luneburg; Luneburg 5/45 to 6/45 then to Rendsburg; Rendsburg 6/45 to 7/45 then to Belsen; Belsen Camp 7/45 to 8/45 then to Hanover; Hanover 8/45 to 1/12/45 then disbanded.

82 British General Hospital

Saida [Syria] 6/43 to 11/43 then to Moascar; Moascar 11/43 to 12/43 then to Cyrenaica; Cyrenaica 12/43 to 10/44 then to Benghazi; Benghasi 10/44 to 30/10/46.

83 British General Hospital

Hatfield House 5/42 to 11/42 then overseas; La Calle 1/43 to 5/43 then to Ain Fousna; Ain Fousna, North Africa from 5/43 to 6/43 and then on to Robsa; Robsa 6/43 to 8/43 then to La Calle; Bizerta 8/43 to 9/43 and then to Augusta; Augusta (Sicily) 9/43 to 9/43 then to Catania; Catania 9/43 to 10/43 then to Roggio [this entry and the following one, Foggia, might refer to the same place but they are both quite clearly written in the original]; Foggia 10/43 to 11/43 then to Barletta; Barletta 11/43 to 2/44 then to San Ferdinando; San Ferdinando 2/44 to 5/44 then to Larino; Larino 5/44 to 8/44 then to Osimo; Osimo 9/44 to 10/44 then to Riccione; Riccione 10/44 to 1/45 then to Cesena; Cesena 1/45 to 6/45 then to Udine; Udine 6/45 to 6/46 then to Trieste; Trieste 6/46 to 12/46.

84 British General Hospital

Cyprus 5/42 to 6/43 then to Saida; Brindisi 12/43 to 4/44 then to U.K.; Ryes 6/44 to 9/44 then to Caillonet; Venray 4/45 to 5/45 then to Hamburg; Hamburg 5/45 to 8/45 then to Potsdam; Potsdam 8/45 to 9/45 (at Gastow Airfield); Berlin 9/45 to 12/46 (at Spandau).

86 British General Hospital

Ormskirk 1/43 to 5/43; Johnstone 5/43 to 7/43; Fleet 1/44 to 6/44 then to La Delivrende; La Delivrende 6/44 to 8/44 then to Ryes; Ryes 8/44 to 9/44 then to Rugles; Diest 10/44 to 11/44 then to Eindhoven; Eindhoven 11/44 to 4/45 then to Celle; Celle 4/45 to 6/45 then to Rothenburg; Rothenburg 6/45 to 9/45 then to De Haan; De Haan 9/45 to 13/11/45 then disbanded.

87 British General Hospital

Hatfield House 1/43 to 4/43 then overseas; Nairobi, Africa from 6/43 to 6/46.

88 British General Hospital

Abergele 10/43 to 12/43 then to Guilsborough; Guilsborough 12/43 to 6/44 then to La Delivrende; La Delivrende 6/44 to 9/44 then to Bernay; Bernay 9/44 to 10/44 then to Courtrai; Courtrai 10/44 to 11/44 then to Bouchout; Bouchout [?Boechout] Belgium 11/44 to 1/45 then to Tilburg; Tilburg 1/45 to 6/45 then to Duffel; Duffel 6/45 to 9/45 then to De Haan; De Haan 9/45 to 12/45.

89 British General Hospital

Sarafand 1/44 to 4/44 then to Tripoli; Tripoli 4/44 to 6/46.

90 British General Hospital

Malta 4/40 to 31/12/46 (end of War Diary).

91 British General Hospital

Hatfield House 1/42 to 7/42 then overseas; Nathanya 8/42 to 11/42 then to Kafr Biln; Kafr Biln 11/42 to 1/43; Gaza 7/43 to 5/45 then to Sarafand; Sarafand 5/45 to 12/45.

92 British General Hospital

Peebles 5/42 to 7/42 then overseas; Quassassin 9/42 to 11/42 then to Kantara; Kantara (Egypt) 11/42 to 10/43 then to Naples; Naples 10/43 to 6/46.

93 British General Hospital

Ormskirk 6/42 to 9/42 then overseas; Shaiba (Iraq) 10/42 to 4/43 then to Tripoli; Tripoli 4/43 to 5/43 then to Sabratin*; Sabratin (Tripolitania)* 5/43 to 12/43 then to Barletta; Barletta 12/43 to 6/45 then to Charlbury; Charlbury 6/45 to 15/1/46 then disbanded.

*Though clearly given in the original as Sabratin, this is believed to refer to Sabratha. Thanks to Chris Murphy (and his knowledge of Libya) for the correction.

94 British General Hospital

Goodwood 5/42 to 11/42 then overseas; Meni Messcus (Algiers) 11/42 to 1/43; Algiers 7/44 to 5/45 and then to Rissen; Hamburg 5/45 to 12/46.

95 British General Hospital

Peebles 6/42 to 11/42 then overseas; Beni Aknoun (Africa) 12/42 to 9/44 then to Melfetta; Melfetta 9/44 to 1/45 then to Barletta; Barletta 1/45 to 6/45 then to Brindisi [is what it says but actually went to Bologna]; Bologna 6/45 to 8/45 then to Monte Catone; Monte Catone 8/45 to 2/11/45 then disbanded.

96 British General Hospital

Peebles 9/42 to 11/42 then overseas; Maison Carree (Algiers) 11/42 to 12/42 then to Guelma; Exmouth 11/44 to 1/45 then to Kain; Kain 1/45 to 5/45 then to Tournai.

97 British General Hospital

Westbury 10/42 to 3/43 then to Algiers; Guelma 4/43 to 16/6/43 then to Birine; Birine 16/6/43 to 11/43 then to Maxula Hades; Maxula Hades 11/43 to 6/44 then to Morris; Bone 6/44 to 9/44 then to Taranto; Taranto 9/44 to 11/44 then to Athens; Athens 11/44 to 2/46 then to Salonika; Salonika 2/46 to 9/46.

98 British General Hospital

Goodwood 10/42 to 2/43 then overseas; Blida 3/43 to 4/43 and then to Metaha; Metaha 4/43 to 4/43 then to Chateaudun; Chateaudun 4/43 to 6/43 then to Sousse; Sousse 6/43 to 9/43 then to Catania; Catania 9/43 to 10/43 then to Bari; Bari 10/43 to 6/46.

99 British General Hospital

Woolwich 10/42 to 12/42 then to Algiers; Algiers 1/43 to 2/43 and then to Rivet; Rivet 2/43 to 12/43 then to Alma; Alma 12/43 to 8/44 then to Castellammare; Castellammare 8/44 to 1/45 then to Anagni; Anagni 1/45 to 30/6/45 then disbanded.

100 British General Hospital

Woolwich 10/42 to 1/43 then overseas; Algiers 1/43 to 2/43 and then to Philippeville; Philippeville 2/43 to 1/44 then to Cancello; Cancello 1/44 to 11/44 then to Afragola; Afragola 11/44 to 5/45 then to Perugia; Perugia 5/45 to 5/45 then to Arezzo; Arezzo 5/45 to 9/45 then to Florence; Florence 9/45 to 3/46 then to Rome; Rome 3/46 to 30/6/46 then disbanded.

101 British General Hospital

Knutsford 6/43 to 8/44 then to St. Loup Hors; St. Loup Hors 8/44 to 10/44 then to Heverle; Louvain 5/45 to 6/45 then to Heverle. [Information received suggests that this hospital, or perhaps part of it, was at Hatfield House in June 1944 prior to going overseas].

102 British General Hospital

Ormskirk 10/42 to 8/44 then overseas; Bayeux 8/44 to 9/45; [This hospital also entered as being in Bangalore from 3/45 to 8/45 and then on to Ramgarmo, which does not fit with previous entry, but both checked]; Ramgarmo 8/45 to 12/45 then to Ratu; Ratu (nr. Ranchi) 12/45 to 22/1/46 then disbanded.

103 British General Hospital

Netley 11/42 to 3/43 then overseas; Algiers 4/43 to 5/43 and then to Chateaudun; Mechia 5/43 to 5/43 then to Chateaudun; Chateaudun 5/43 to 1/44 then to Nocera; Nocera 1/44 to 15/12/45 then disbanded.

104 British General Hospital

Westbury 3/43 to 6/43 then to Algiers; Algiers 6/43 to 7/43 and then to Philippeville; Philippeville 7/43 to 1/44 then to Afrogola; Afragola 1/44 to 7/44 then to Rome; Rome 7/44 to 15/3/46 then disbanded.

105 British General Hospital

Benenden 3/43 to 8/44 then to Ranchy; Ranchy 8/44 to 11/44 then to Ostend; Ostend 11/44 to 5/45 then to Bruges; Bruges 5/45 to 9/45 then to De Haan; De Haan 9/45 to 16/3/46 then disbanded.

106 British General Hospital

Peebles 6/43 to 8/44 at Glentrees; Bayeux 8/44 to 4/45 then to Wavre; Wavre Notre Dame 4/45 to 4/45 then to Antwerp; Antwerp 4/45 to 12/46.

107 British General Hospital

Oxford 6/43 to 8/44 then to Bayeux; Bayeux 8/44 to 11/44 then to U.K.; Luton 11/44 to 1/45 then overseas; Bangalore 2/45 to 15/3/46 then disbanded.

108 British General Hospital

Woolwich 7/43 to 3/44 then to Naburn; Naburn 3/44 to 7/44 then to Ranchy; Ranchy 7/44 to 10/44 then to Brussels; Brussels 10/44 to 18/6/46 then disbanded.

109 British General Hospital

Stannington 8/43 to 9/44 then to Hatfield; Hatfield House 9/44 to 10/44 then overseas; Duffel 11/44 to 16/11/45 then disbanded.

110 British General Hospital

Hitchin 8/43 to 7/44 then overseas; Bayeux 7/44 to 11/44 then to Sysele; Sysele 11/44 to 5/45 then to Bruges; Bruges 5/45 to 6/45 then to Sysele; Sysele 6/45 to 23/11/45 then disbanded.

111 British General Hospital

Shrewsbury Copthorne 1/44 to 10/44 then to Oswestry; Oswestry 10/44 to 11/44 then overseas; Brussels 11/44 to 20/12/45 then disbanded.

112 British General Hospital

Westbury 11/43 to 1/44 then to Barming Heath; Barming Heath 1/44 to 1/45 then overseas; Avadi 1/45 to 15/4/46 then disbanded.

113 British General Hospital

Turnberry Girvan Ayrshire 2/44 to 8/44 then to Peebles; Peebles 8/44 to 9/44 at Glentrees; Dieppe 9/44 to 12/44 then to Renaix; Renaix 12/44 to 11/12/45 then disbanded.

114 British General Hospital

Turnberry Girvan Ayrshire 2/44 to 3/44 then to Skelmorlie; Skelmorlie 3/44 to 6/44 then to Naburn; Naburn 6/44 to 9/44 then to Oxford; Oxford 9/44 to 12/44 then to India; Jalahalli 2/45 to 3/46.

115 British General Hospital

Lincoln 5/44 to 8/44 then to Scarborough; Scarborough 8/44 to 10/44; De Haan 1/45 to 8/45 then to Bruges; Bruges 8/45 to 12/11/45 then disbanded.

121 British General Hospital

Goodwood 7/43 to 4/44 then to Knutsford; Knutsford 4/44 to 7/44 then to Soubles; Gruchet 10/44 to 11/44 then to Amiens; Amiens 11/44 to 6/45 then to Celle; Celle 3/45 to 6/45 then to Brunswick [dates dont agree with previous entry]; Brunswick 6/45 to 12/46.

131 British General Hospital

Museirat [should this be Nuseirat?] 12/43 to 2/44 then to Tobruk; Tobruk 2/44 to 12/45.

133 British General Hospital

Cairo (Helmiah) 8/41 to 11/41 ; Bardia, North Africa 2/42 to 3/42 and then to Sidi Barrani; Sidi Barrani 3/42 to 5/42 then to Capuzzo; Capuzzo 5/42 to 7/42 then to Sidi Bishr; Alexandria (Sidi Bishr) 7/42 to 8/42; Dinshall Damanton Delta 8/42 to 10/42; Alexandria 10/42 to 12/42 and then to Tolmbat; Benghasi 12/42 to 2/43 and then to Tripoli; Tripoli 2/43 to 4/43 then to Ben Gardare; Ben Gardare (Tunisia) 4/43 to 5/43 and then to Sousse; Sousse 5/43 to 6/43 then to Moascar; Moascar 6/43 to 11/43 then to Taranto; Taranto 11/43 to 1/44 then to Turi; Turi (nr. Bari) 1/44 to 6/44 then to Andria; Andria 6/44 to 9/44 then to Gravina; Gravina 9/44 to 10/44 then to Barletta; Barletta 10/44 to 12/44 then to Brindisi; Brindisi 12/44 to 7/45 then to U.K.; Crookham 8/45 to 2/5/46 then disbanded.

135 British General Hospital

Fuiggi 3/45 to 4/45 and then to Algiers; Algiers 4/45 to 21/5/46 and then disbanded.

150 British General Hospital

Hatfield House 6/43 to 7/43 then overseas; Nairobi, Africa from 10/43 to 12/43; Tigoni 12/43 to 3/44 then to Campalia; Campalia 3/44 to 5/44 then to Wiselera; Wiselera 5/44 to 6/44 then to Chittagong; Chittagong 6/44 to 10/44 then to Comilla; Comilla 10/44 to 1/46 then to Ranchi; Ranchi 1/46 to 21/5/46 then disbanded.

151 British General Hospital

Hatfield House 6/43 to 8/43 and then overseas; Mombasa, Africa from 10/43 to 12/43 and then on to Colombo; Colombo 12/43 to 3/45 then to Aundh; Aundh (Poona) 3/45 to 1/46.

152 British General Hospital

Ghats 9/44 to 12/44 then to Chittagong; Chittagong 12/44 to 11/45 then to Rangoon; Rangoon 11/45 to 9/46.

.

153 British General Hospital

Kedgaon 2/45 to 3/45 then to Kumbhargaon; Madanapalla 5/45 to 10/45 then to Aundh; Aundh (Poona) 10/45 to 4/46; Avadi 4/46 to 4/46.

From <Locations of British General Hospitals during WW2 Taken from documents held at The National Archives: WO222/1568>

The torpedoing of the Greek Cruiser»Elli»,15 Aug 1940

On the eve of the Feast of the Virgin Mary in 1940, the Italian submarine «Delfino» torpedoes and sinks the Greek cruiser «Elli» in the port of Tinos…

In August 1940, World War II was about to complete one year. Greece, ruled by Ioannis Metaxas, may have maintained a neutral stance, but it was obvious that it was on the side of England, which at the time was being severely tested by Luftwaffe air attacks. Fascist Italy, an ally of Nazi Germany, with its powerful fleet claimed primacy in the Mediterranean Seas from Great Britain.

The order to torpedo the «Helli», a light cruiser («airship» in interwar parlance), was given by the Italian commander of the Dodecanese, Cesare Maria De Vecchi, a leading figure in the Fascist Party of Italy who must have been aware of Italian dictator Benito Mussolini. The Italian submarine Delfino,» commanded by Lieutenant Commander (Giuseppe Aicardi) departed from the naval base in Partheni, Leros, on the evening of August 14, with the mission to attack enemy ships in Tinos, Syros and then block the Corinth Canal.

Απώλειες της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

	Απώλειες	Προπολεμικά μεγέθη	Ποσοστό Απωλειών (%)
Ανθρώπινες απώλειες
Νεκροί (1940-1944)	475.000	7.335.000	6.5
Υλικές καταστροφές
Ζώα εργασίας	855.000	2.005.000	42.6
Πρόβατα, χοίροι πουλερικά	12.305.000	24.840.000	49,5
Δάση	5.000 Km2	19.180 Κm2	25
Οχήματα (επιβατικά, φορτηγά, λεωφορεία)	11.300	17.200	65,7
Οδικές γέφυρες (άνω των 6m)			90
Σιδηροδρομικό τροχαίο υλικό (ατμομηχανές, βαγόνια κ.λ.π.)	6.080	6.502	93,5
Σιδηροδρομικές γέφυρες (άνω των 10m)	96	96	100
Οικοδομές	401.000	1.730.000	23,2
Εμπορικά πλοία (μέχρι Απρίλιο 1945)	434	583	74,5

Πηγή: Αι θυσίαι της Ελλάδος στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. εκδ. Υφυπουργείου Ανοικοδομήσεως. Αθήνα 1946

Η Μάχη της Δοϊράνης, 23 Ιουν 1913

Η Μάχη της Δοϊράνης, του 1913, συνήφθη κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων στις 23 Ιουνίου 1913, (κατά π. ημερ/γιο), σε μικρή σχετικά απόσταση παρά της νότιας ακτής της ομώνυμης λίμνης, εξ ου και η ονομασία της, που κατέληξε σε περιφανή νίκη των Ελλήνων, συμβάλλοντας στην συνέχιση της ελληνικής προέλασης βόρεια.

Σημειώνεται ότι η εν λόγω περιοχή στη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου είχε καταληφθεί από τους Σέρβους και συγκεκριμένα από την επιλαρχία του σερβικού ιππικού που προκάλυπτε το αριστερό πλευρό της 1ης σερβικής Στρατιάς, κατά τις προς Περλεπέν επιχειρήσεις, (τέλη Οκτωβρίου του 1912) και μάλιστα αμαχητί, εκδιώκοντας την εκεί τουρκική φρουρά. Την ίδια δε εποχή ο ελληνικός στρατός εκινείτο πολύ νοτιότερα. Κατά δε τις πρώτες ημέρες του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, η αποτυχημένη βουλγαρική επίθεση μετατράπηκε σύντομα σε υποχώρηση που κορυφώθηκε με την νικηφόρα για τις ελληνικές δυνάμεις Μάχη Κιλκίς-Λαχανά στις 19-21 Ιουνίου 1913.

ΑΡΚΦΟΡΣ, Πίνακας Συμβάντων 7-11 Δεκ. 1944

ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ

Από 7 έως 11 Δεκεμβρίου 1944 όπως αναγράφονται στο Ημερολόγιο του 46ου Αγγλικού Συντάγματος Αρμάτων (WAR DIARY του 46th ROYAL TANK REGIMENT. Διοικητής ταγματάρχη; CAMPBELL).

7 Δεκεμβρίου:

10.00; Περίπολος αποτε­λούμενη εξ ενός υπαξιωματικού, τριών οπλιτών και ενός Έλληνος αξιωμ­ατικού μετά τριών Ευελπί­δων, εξήλθε του στρατοπέ­δου προς αναγνώρισιν της ΒΔ τούτου περιοχής. Ο ΕΑΑΣ άνοιξε πυρ κατά της Περιπόλου, ενώ συγ­χρόνως βάλλει δι’ αυτομά­των όπλων κατά, του στρα­τοπέδου μας. Όλα τα διαθέσιμα άρματα ανταποδίδουν τα πυρά.

10.30: Η όλη περιοχή ήσυχος, παρά το ότι σποραδικά πυρά βάλλουν κατά του στρατοπέδου.

14.00: Άφιξις υπαξιωματικού εκ της Περιπόλου, ο οποίος αναφέρει ότι αύτη βληθείσα κατέφυγε εις μίαν οικίαν. Αποστέλλεται άρμα μάχης (ίλαρχος ΤΗΟΜΑS) προς ανεύρεσιν και παραλαβήν της Περιπόλου.

14.20: Το άρμα επιστρέφει μετά της Περιπόλου. 1 οπλίτης νεκρός (THOMAS)

HITLER’S COMMAND DECISIONS

The greatest battle fought by the Western Allies, was the result of Hitler’s last truly bad decision

While many of the Nazi leader’s gambles paid off, others paved the way for Allied victory.

Nazi dictator Adolf Hitler wagered high stakes in the years leading up to World War II and during the war itself. Frequently his bets paid off, particularly in the early years. Hitler thumbed his nose at the Allies when he ignored the Versailles Peace Treaty restrictions, marched German troops into the demilitarized Rhineland, annexed Austria, and then bullied the Sudetenland from Czechoslovakia through the cowardly Munich Pact in 1938. In 1939, he snatched the rest of Czechoslovakia and then engineered a stunning alliance with Stalin that made possible Germany’s attack on Poland on September 1. He was on a roll.

Hitler’s series of lightning campaigns in 1940 captured Norway, Denmark, the Benelux countries and France. By the end of June, England was the only holdout – and its days seemed numbered, despite the defiant rhetoric of its new prime minister, Winston Churchill.

Sabotage in Greece and Operation «Noah’s Ark»: An interview with author Bernard O’ Connor

Bernard O’ Connor is the author of the book «Sabotage in Greece», which offers a unique insider’s view on the Operations conducted in occupied Greece by the Allies during World War II.

Many are aware of the Operation to blow up Gorgopotamos bridge, which was the one and only event that united all Greek guerilla forces under a common goal, to destroy a vital rail transport network that fed the German Afrika Korps in northern Africa.

Relatively few know though that a series of other sabotage operations were constantly organised mainly by British operatives, such as the daring Asopos viaduct destruction and the operations against mines that produced mineral ore, such as chrome, in order to disrupt the German military machine.

Διέδοσέ το:

12 Ioυλίου του 1913: η μάχη τής Τζουμαγιάς.

Η VIη Μεραρχία, συμμετέχοντας με άλλες δυνάμεις στην μάχη τής Κρέσνας, ανέλαβε από το Γενικό Στρατηγείο την αποστολή να ωθήσει το αριστερό της προς Ουράνοβο, για να κυκλώσει το άκρο τής αμυνομένης βουργαρικής παράταξης. Σύντομα, με τον τρόπο που εξελίχθηκαν οι μάχες, τον ρόλο εμπροσθοφυλακής ανέλαβε το 9ο Τάγμα Ευζώνων τού Βελισσαρίου. Κατά την διάρκεια τής μάχης για την κατάληψη τού υψώματος 1378, στο οποίο είχαν εγκατασταθεί αμυντικά οι βουργάρικες δυνάμεις, ο Βελισσαρίου και οι άνδρες του αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση, ενώ οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήταν μεγάλες.

9/11 Ιουλίου 1913: Άλωση των στενών της Κρέσνας

(Διήγηση του Θωμά – Λοχίας Θωμάς Φαρμάκης, 5ο ΣΠ, 1η Μεραρχία, μυθιστορηματικό πρόσωπο – Απόσπασμα από το βιβλίο «Εμπρός δια της λόγχης – 2ος Βαλκανικός Πόλεμος – Μέρος Β’)

Μετά τη φονικότατη μάχη του Λαχανά, η 1η Μεραρχία, με εμπροσθοφυλακή το 5ο Σύνταγμα, κινήθηκε στις 23/6 προς το Σιδηρόκαστρο. Στις 25 Ιουνίου, η μέρα ξεκίνησε με την ανακοίνωση προαγωγών «επ’ ανδραγαθεία». Ανάμεσα στους προαγόμενους ήμουν κι εγώ, που έγινα Λοχίας. Και την ίδια μέρα, η Μεραρχία προέλασε προς το Μπέλες, κάτω από πυκνά πυρά Πυροβολικού. Στις 26 φτάσαμε στο Χατζή Μπεϊλίκ, τη σημερινή Βυρώνεια και στις 26 και 27 Ιουνίου, το Σύνταγμά μας έδωσε μάχες με τους Βουλγάρους κοντά στο χωριό Αετοβούνι. Στις 27, με την ενίσχυση της ΙΙ/2 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, πήραμε με τη λόγχη τα υψώματα στα ανατολικά του χωριού και τρέψαμε τους Βούλγαρους σε φυγή. Σταθμεύσαμε για λίγο στη Βέτρινα για ξεκούραση, και την επομένη άρχισε η προέλαση της Μεραρχίας προς το Λιβούνοβο, όπου φτάσαμε στις 3 Ιουλίου. Στις 4 Ιουλίου προελάσαμε ως τα υψώματα Σβέτι Βρατς και στις 6 στο Χάνι Μπελίτσας. Στις 7, μαζί με την 2η και την 4η ΜΠ διώξαμε τον εχθρό από το ύψωμα Ροσσελίν. Ήταν η πρώτη φορά μετά τόσες ημέρες που συναντήσαμε ξανά Βουλγάρους. Αλλά δεν σκόπευαν να πολεμήσουν για πολύ, ήταν οπισθοφυλακές που ήθελαν μόνο να δώσουν λίγο χρόνο παραπάνω στους δικούς τους, που οργάνωναν την άμυνά τους στα στενά της Κρέσνας.

Η μάχη της Οσνίτσανης (Καστανοφύτου) και ο ηρωικός θάνατος των Μακεδονομάχων Λ. Πετροπουλάκη και Α. Βλαχάκη (καπετάν- Λίτσα) (6 Μαΐου 1906)

Η δράσις των Ελληνικών σωμάτων εις ολόκληρον την Δυτικήν Μακεδονίαν, παρ’ όλας τας αντιξοότητας, ουδέποτε διεκόπη τελείως κατά την διάρκειαν του χειμώνας. Από τής ανοίξεως δε του 1906 ήρχισε και πάλιν να εντείνεται. Ήδη από τού Σεπτεμβρίου τού 1905 είχεν αφιχθή εις την περιοχήν των Καστανοχωρίων το σώμα τού Ανθυπολοχαγού τού Πεζικού Βλαχάκη Αντωνίου (Λίτσα) δυνάμεως τεσσαράκοντα οκτώ ανδρών. […]

Ελληνικές Δυνάμεις κατα τη Μαχη της Κρητης, 20 Μαι-1 Ιουν 1941

Έξ εκθέσεως του Ελληνικού Επιτελείου πληροφορούμεθα ότι την 20ήν Μαΐου 1941, ημέραν ενάρξεως της από αέρος γερμανικής επιθέσεως, το σύνολον των ελληνικών δυνάμεων εις Κρήτην άνήρχετο εις 474 αξιωματικούς και 10.977 όπλίτας (οργανωμένους και κατανεμημένους εις τας κάτωθι μονάδας :

ΕΜΠΕΔΟΝ ΤΑΓΜΑ ΧΑΝΙΩΝ. Έδρα Χανιά. Διοικητής ο ταγματάρχης Βιδάκις Ε. Δύναμις 10 αξιωματικοί, 300 οπλίται. ‘Οπλισμός 90 τυφέκια Γκρά με 10 φυσίγγια καθ  όπλον.

ΕΜΠΕΔΟΝ ΤΑΓΜΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ. Έδρα Ρέθυμνον. Διοικητής αρχικώς ο ταγματάρχης Νικολακάκης Γ. και από των μέσων Μαΐου ο ταγματάρχης Κύρκας Κ. Δύναμις : 30 αξιωματικοί και 800 οπλίται. Οπλισμός 178 όπλα Γκρά με 100 φυσίγγια καθ  όπλο, 161 Μάνλιχερ με 45 φυσίγγια καθ  όπλον, 11 οπλοπολυβόλα των 15 χιλ. και 4 πολυβόλα Σαίντ Έτιέν.

Οι Εκατόμβες της Χωροφυλακής κατά τα Δεκεμβριανά 1944

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΠΛΙΤΑΙ 

Συνταγματάρχαι: Οΐκονομόπουλος Σ., Μπρίλλης Ή., Νικηφοράκης Γ. 

Άντισυνταγματάρχαι: Τζουγιόπουλος Σ., Ξυπολυτάς Γ. 

Ταγματάρχαι: Τσοτάκος Δ., Τζάννες Ν., Φωτόπουλος Φ., Κασσόλας Δ., Σταυράκης Σ., Τρουλλινός Έ., Μπουλούκος Θ., Άρχοντάκης Μ., Φραγκιαδάκης Ή., Κορμόβας Ά., Πολιουδόβαρδας Μ. 

Μοίραρχοι: Στεφανάκης Κ., Καπόπουλος Ε., Μασουρίδης Π., Λαφογιάννης Δ., Κετσέας Π., Γκουμογιαννόπουλος Ν., Κοντόπουλος Ί., Μίκροβας Ά., Νιαρχάκος Π., Παπακώστας Κ., Σεβαστός Ί. 

Υπομοίραρχοι: Τιμοθεάτος Γ., Γιαννΐκος Ν., Καπάτος Δ., Άντύπας Δ., Ευαγγελίου Ά., Τρυγώνης Ά. 

Ανεύρεση πτωμάτων ανδρών Χωροφυλακής, ΑΒΧ/29 Ιαν 1945

Άριθ. Πρωτ. 1/43/15 
Έν Άθήναις τή 29 ‘Ιανουάριου 1945 

Προς 
Το Άρχηγείον Βασιλικής Χωροφυλακής 
Ενταύθα 

Περί άνευρεθέντων πτωμάτων ανδρών Χωροφυλακής 

Λαμβάνω την τιμήν ν  άναφέρω ότι, κατά τας συνεχιζομένας εκ ταφάς διαφόρων πτωμάτων άνεγνωρίσθησαν και πολλά τοιαυτα ανδρών Χωροφυλακής ως άκολούθως: Παρά την περιφέρειαν Περιστεριού και έγγύς εκ εΐσε Νεκροταφείου άνεσύρθησαν εκ  τάφων τα πτώματα των: 

1.Ταγματάρχου Χωροφυλακής Φραγκιαδάκη  Εμμανουήλ του Εύαγγέλου, έτών 50, διατελούντος εις διαθεσιμότητα και διαμένοντος ένταϋθα, έπϊ της όδοϋ Σκιάθου 52, φέροντος τραϋμα εις την κεφαλήν διά πυροβόλου όπλου,2. Άποστράτου υπομοιράρχου Φασουλα Λάμπρου έτών 60, φέροντος τραϋμα εις την κεφαλήν διά πυροβόλου όπλου, 3. Ενωμοτάρχου Γκραβάλου Φωτίου του Γεωργίου, της Ειδικής  Ασφαλείας  Αθηνών (όμάδος Παναγιωτοπούλου) φέροντος τραϋμα εις την κεφαλήν και το στήθος διά πυροβόλου όπλου, 4. Α.Θ. Χωροφύλακος Βιτάλη  Ερμαν του Άλφόνσου, της Διευθύνσεως Ειδικής  Ασφαλείας  Αθηνών, όστις ήτο δεδεμένος διά χειροπεδών και ίίφερε κακώσεις εις διάφορα μέρη του σώματος ως και τραϋμα εις την κεφαλήν διά πυροβόλου όπλου, 5. Χωροφύλακος Κοντάκου Χαραλάμπους του Παναγιώτου έτών 34, της Ειδικής Ασφαλείας  Αθηνών, φέροντος τραύμα εις την κεφαλήν διά πυροβόλου όπλου, 6. Α.Θ, Χωροφύλακος Κωστάκη ή Κωστάκου Κωνσταντίνου του Αναργύρου έτών 31, της Ειδικής ‘Ασφαλείας  Αθηνών, φέροντος τραϋμα εις την κεφαλήν διά πυροβόλου όπλου.  Απαντες οι ανωτέρω άνεγνωρίσθησαν υπό των οικείων και συγγενών των και έτάφησαν μερίμνη της ύπ  έμέ ύπηρεσίας εις το Νεκροταφείον Περιστεριού. 

Ανεύρεση πτωμάτων ανδρών Χωροφυλακής , ΣΧΑ/9 Ιαν 1945

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 
Γραφεΐον Έμπιστευτικοϋ 
Άριθ. Πρωτ. 1/1/520 . 
Άθήναι 9  Ιανουάριου 1945

Προς 
Το Υπουργείου Εσωτερικών Διευθυνσιν Χωροφυλακής 
Ενταύθα 

Άνεύρεσις πτωμάτων ανδρών Συντάγματος όπισθεν Νεκροταφείου Καισαριανής 

Λαμβάνω την τιμήν ν  αναφέρω ύμΐν ότι, αξιωματικός δυνάμεώς μου μεταβάς σήμερον εις τον ένταϋθα συνοικισμόν Καισαριανής, ένθα υπήρχον πληροφορίαι ότι ε ρίσκονται εκ εϊσε πτώματα αγνώστων, διεπίστωσεν ότι εις το εκεί Νεκροταφεΐον, ευρισκόμενον εις το τέρμα του συνοικισμού ακριβώς όπισθεν αυτού και εις άπόστασιν 100 μέτρων έπί του χείλους του εκεί ευρισκομένου χάνδακος, υπάρχει μία ασβεστοκάμινος κεκαλυμμένη, εις το άνω μέρος της όποιας υπάρχουν ακάλυπτα δύο πτώματα γυμνά και εν αποσυνθέσει, ατινα δεν άνεγνωρίσθησαν. Κάτωθι αυτών υπάρχουν κεκαλυμμένα πλέον των 50 πτωμάτων, άτι να ασφαλώς δεν θα είναι άποσυντεθειμένα λόγφ του ψύχους και κατά πάσαν πιθανότητα θα είναι δυνατή ή άναγνώρισίς των. 

Κατά παρασχεθείσας ήμΐν πληροφορίας εις την έν λόγω ασβεστοκάμινον μετεφέρθησαν και έξετελέσθησαν οι χωροφύλακες της φρουράς Φυλακών Βουλιαγμένης, ΐσαις δε και άλλης φρουράς, ή τύχη των όποιων μέχρι σήμερον αγνοείται. 

Κατόπιν των ανωτέρω παρακαλώ όπως διαταχθή ή άρμοδία Υπηρεσία διά την εκταφήν και ενταφιασμόν, άφού προηγουμένως είδοποιηθώμεν και ημείς και παραστώμεν εις την άναγνώρισιν των πτωμάτων των ανδρών μας , 

Ό Διοικητής του Συντάγματος (ύπογραφή) 

ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ IWO JIMA – ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΧΑΡΑΚΩΜΑ

«Ιστορίες θάρρους και αυταπάρνησης, ανδρών που έπεσαν στο καθήκον. Η «Ελληνική» συμμετοχή στις άγριες μάχες για την κατάληψη του νησιού».

Κείμενο – Έρευνα: Γεώργιος Χαλκιαδόπουλος, FB Greeks in foreign arms

SPECIAL THANKS: To Jay Tsapatsaris for his great contribution and help during my search!

Ο James Scondras γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1919 και μεγάλωσε στο Lowell της Μασαχουσέτης. Καθόλη την διάρκεια της δεκαετίας του ’30, στα χρόνια της «Μεγάλης Ύφεσης», ζούσε στην συνοικία Acre, στην οδό Dutton 287, όπου και ανδρώθηκε, συναναστρεφόμενος μαζί με άλλα Ελληνόπουλα της περιοχής. Παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που ταλάνιζαν εκείνη την περίοδο την Αμερικανική κοινωνία, οι μετανάστες γονείς του, ο Πέτρος Σκόνδρας (Peter G Scondras) και η σύζυγός του Κατίνα, δούλευαν σκληρά και υποστήριζαν με κάθε τρόπο τα οκτώ παιδιά τους, προσπαθώντας να μην τους λείψει τίποτα. Το ζευγάρι διατηρούσε ένα μικρό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης, το “The Busy Bee”, στην οδό Merrimack, με αποτέλεσμα η πολύτεκνη οικογένεια να διαβιεί αξιοπρεπώς. Ο πατέρας της οικογένειας, σύμφωνα με όσα αναγράφονται στην ατομική του κάρτα στοιχείων, στο Μητρώο Αρρένων Μασαχουσέτης, είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου 1884. Παρόλα αυτά, είναι εξακριβωμένο πως η καταγωγή του ήταν από την Λαμία, τού Νομού Φθιώτιδας και μετανάστευσε στις ΗΠΑ γύρω στο 1905. Αξίζει να σημειωθεί πως στο Lowell υπήρχε ισχυρή Ελληνο/Αμερικανική κοινότητα η οποία, κατά τον Β΄ΠΠ, έδωσε δυναμικά το παρών, στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.

LANDING AT IWO JIMA – THREE GREEK MEN IN THE SAME TRENCH

«Stories of courage and self-sacrifice, of men who fell in the line of duty. «Greek» participation in the fierce battles for the occupation of the island of Iwo Jima«.

Text – Research: Georgios Chalkiadopoulos, FB Greeks in foreign arms

SPECIAL THANKS: To Jay Tsapatsaris for his great contribution and help during my search!

James Scondras was born on October 3, 1919 and raised in Lowell, Massachusetts. Throughout the 1930s, during the years of the «Great Depression», he lived in the Acre district, at 287 Dutton Street, where he grew up, socializing with other Greek children. Despite the great economic problems plaguing American society at the time, his immigrant parents, Peter G Scondras and his wife Katina, worked hard and supported their eight children in every way, trying not to miss them anything. The couple ran a small downtown restaurant, “The Busy Bee,” on Merrimack Street, allowing the large family to live decently. Peter Scondras, according to his individual information card, in the Massachusetts Male Registry, was born in Athens on December 15, 1884. Nevertheless, it is verified that his origin was from Lamia, in the Prefecture of Fthiotida, and he immigrated to the USA around 1905. It is worth noting that in Lowell, MA there was a strong Greek-American community that, during World War II, actively supported the US armed forces.

Οι αεραποβατικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο, Οκτωβριος-Νοέμβριος 1943

Του Α­ντγου ε.α. Γε­ωρ­γί­ου Α­ρα­μπατζή

Η συν­θή­κη α­να­κω­χής που υ­πο­γρά­φη­κε στις 3 Σε­πτεμ­βρί­ου 1943 με­τα­ξύ των Συμ­μά­χων και της Ι­τα­λί­ας, προ­έ­βλε­πε, με­τα­ξύ των άλ­λων, την πα­ράδο­ση της Δω­δε­κα­νή­σου στους Συμ­μά­χους. Το γε­γο­νός αυ­τό έ­δι­νε την ευ­και­ρί­α στους Βρε­τα­νούς, που εν­δια­φέ­ρο­νταν για την ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή του Αι­γαί­ου, να ε­ξα­σφα­λί­σουν βά­σεις για ε­νέρ­γειές τους προς Βορ­ρά. Ε­ξί­σου ό­μως ζω­η­ρό ή­ταν το εν­δια­φέ­ρον και των Γερ­μα­νών για την πε­ριο­χή αυ­τή. Έ­τσι, άρ­χι­σε έ­νας α­γώ­νας δρό­μου μετα­ξύ Βρε­τα­νών και Γερ­μα­νών και α­πο­φα­σι­στι­κό ρό­λο, λό­γω τα­χύ­τη­τας ε­πέμ­βασης, έ­παι­ξαν οι δυ­νά­μεις α­λε­ξι­πτω­τι­στών και α­πό τις δυο πλευ­ρές.

 Η ι­τα­λι­κή κατο­χή της Δω­δε­κα­νή­σου α­πα­σχο­λού­σε τους Βρε­τα­νούς α­πό τό­τε που άρ­χι­σε η α­ποστο­λή βο­ή­θειας προς την Ελ­λά­δα, τον Μάρ­τιο του 1943. Η βο­ή­θεια αυ­τή θα ευο­δω­νό­ταν κα­τά τον κα­λύ­τε­ρο τρό­πο, αν οι Βρε­τα­νοί ε­ξα­σφά­λι­ζαν βά­σεις στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή του Αι­γαί­ου και ι­διαί­τε­ρα στα στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας νη­σιά Ρό­δο, Κω και Λέ­ρο.

Η στρατιά των Πλαταιών, οι πόλεις και οι δυνάμεις που την αποτελούσαν

Η μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ) ήταν από τις πλέον κρίσιμες των Περσικών Πολέμων από την έκβαση της οποίας θα καθοριζόταν το μέλλον του Ελληνικού κόσμου. Οι Έλληνες αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τον πολυάριθμο περσικό στρατό στην πεδιάδα των Πλαταιών της Βοιωτίας. Οι Έλληνες πιστοί στις πανελλήνιες ιδέες ενώθηκαν, για να εκδιώξουν τον περσικό κίνδυνο.
Ο ενωμένος ελληνικός στρατός που συγκεντρώθηκε στις Πλαταιές ήταν ο μεγαλύτερος σε δύναμη και ισχύ που είχε συγκεντρωθεί μέχρι τότε. Στην μάχη που θα ακολουθήσει, οι Έλληνες θα επικρατήσουν ολοκληρωτικά των Περσών, σώζοντας την Ελλάδα.

• Οι αξιομνημόνευτες πόλεις που συμμετείχαν στην μάχη και αποτέλεσαν την ελληνική στρατιά ήταν οι εξής:
• Σπαρτιάτες 5.000
• Λακεδαιμόνιοι: 5000
• Αθήνα 8000
• Κόρινθος 5000
• Μέγαρα 3000
• Σικυώνα 3000
• Τεγέα1500
• Φλειούς 1000
• Τροιζήνα 1000
• Λευκάδα -Ανακτόριο: 800
• Επίδαυρος 800
• Αρκαδία – Ορχομενός: 600
• Ερέτρια -Στυραιά 600
• Πλαταιές 600
• Αίγινα 500
• Αμβρακία 500
• Χαλκιδική400
• Μυκήνες – Τίρυνθα 400
• Ερμιόνη300
• Ποτίδαια 300
• Κεφαλονιά 200
• Λεπρεήτες :200
• Σύνολο 38.700

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Έλληνες είχαν 38.700 βαριά οπλισμένους πολεμιστές (οπλίτες) και 69.500 άνδρες με ελαφρύτερο οπλισμό. Από τους τελευταίους οι μισοί ήταν είλωτες καθώς κάθε σπαρτιάτης διέθετε 7 βοηθητικούς. Οι υπόλοιποι ελαφρά οπλισμένοι προέρχονταν από την υπόλοιπη Ελλάδα. Επίσης ο ιστορικός αναφέρει ότι στη μάχη συμμετείχαν και 1.800 Θεσπιείς, με τους Έλληνες να ανέρχονται στους 110.000 άνδρες.

οι Ηπειρώτες (πλην Αμβρακίας) είχαν δηλώσει ουδετερότητα,ενώ οι υπόλοιποι ακολουθούσαν (αναγκαστικά) τους Πέρσες ως υποτελείς τους. Ειδικότερα ο Αλέξανδρος Α’ της Μακεδονίας φαίνεται ότι διατηρούσε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το ελληνικό στρατόπεδο και πρόσφερε πολύτιμες πληροφορίες.

Μαρτυρία Αλμπερτ Σπεέρ: Η Εθνική Αντίσταση

Απόσπασμα από συνέντευξη που πήρε ο Βάσος Μαθιoπουλος από τον υπουργό πολεμικής βιομηχανίας του Χίτλερ και προσωπικό του αρχιτέκτονα, ο οποίος είχε κατασκευάσει τα γιγαντιαία οικοδομήματα στο Βερολίνο όπως και τη νέα καγκελαρία που οι πελώριες αίθουσες της αντικατόπτριζαν τη μεγαλομανία του δικτάτορα.  Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε το 1976 στην Χαϊδελβέργη μετά από την εικοσαετή φυλάκισή του από το συμμαχικό δικαστήριο της Νυρεμβέργης.

Ερώτηση: Υπήρχε κ.  Σπέερ  ένας θρύλος που μι­λούσε για συμπάθειες των αξιωματούχων του Γ’  Ράιχ για την Ελλάδα μέχρι τον πόλεμό.  Ζήσατε πράγματι ατμόσφαιρα φιλελληνική στους κύκλους των επιτελών του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος

Σπέερ: Υπήρχε πράγματι μια βαθύτατη εκτίμηση, για την πνευματική προσφορά της Ελλάδος στην αρχαιότητα.  Αυτό έδινε αφορμή στον Χίτλερ να γενικεύει την εκτίμησή του, προς κάθε τι το Ελληνικό.  Ή επίσκεψη του Γκαΐριγκ στην Ελλάδα και  του φίλου μου Άρνολντ Μπράικερ,  του γνωστού γλύπτη, που είχε παντρευτεί μία  Ελληνίδα από γνωστή οικο­γένεια,  δημιούργησαν ουσιαστικές επαφές με την Ελλάδα.  Κι όταν προπολεμικά επρόκειτο να δημιουργηθεί στο Βερολίνο μία  Έλληνογερμανική εταιρεία, με είχαν προτείνει ν’ αναλάβω την προεδρία.  Ή προοπτική αυτή δεν πραγματοποιήθηκε γιατί μεσολάβησε o πόλεμος.

Ερώτηση: Εσείς τί γνώμη είχατε πριν απ’ τον πό­λεμο για τους Έλληνες και  την Ελλάδας

The Battle of Manzikert, 26 Aug.1071

The Battle of Manzikert or Malazgirt was fought between the Byzantine Empire and the Seljuk Empire on 26 August 1071 near Manzikert, the theme of Iberia (modern Malazgirt in Muş Province, Turkey). The decisive defeat of the Byzantine army and the capture of Emperor Romanos IV Diogenes played an important role in undermining Byzantine authority in Anatolia and Armenia and allowed for the gradual Turkification of Anatolia. Many of the Turks, who had been traveling westward during the 11th century, saw the victory at Manzikert as an entrance to Asia Minor.

Mandzikert is a city in Eastern Turkey, near Lake Van. In the Byzantine years, it was of great importance to the empire. Its strategic position for the defense of Byzantium was strengthened by its excellent fortification and formidable garrison.

Manzikert

It was the target of various enemies of Byzantium, especially the Seljuk Turks during the 11th century. They tried to capture the city during the years of Constantine IX the Monomachos (1042-1054), but were defeated by the city’s garrison with heavy losses. However, they came back. Sultan Alp Arslan, after successive military successes, captured the city of Ani , the ancient capital of Armenia, which was destroyed by an earthquake in 1319, and after continuous efforts and the fortress of Manzikert, in 1070. Emperor of Byzantium, at that time (1068-1071), was Romanos IV Diogenes.

ROMANOS IV DIOGENES

Romanos came from an aristocratic family of Cappadocia. He was distinguished for his excellent strategic abilities and bravery, especially in the campaigns against the Pechenegs (Patzinaks). After the death of Emperor Constantine I, his widow, Eudocia, chose him as her husband, following the suggestions of her advisers. He was crowned emperor on New Year’s Day 1068. He was about 45, handsome and impressively built.

He was courageous, kind, but also a little arrogant. The surname Diogenes may have been a variant of Digenis. From the beginning of taking up his duties, he had to face many open issues, the main ones being the hostility of the Duke family, which felt wronged, because it considered that one of its members should ascend the throne, and the attitude of the theologian, philosopher and politician Michael Psellos, who during the reign of his old classmate Constantine I, emerged as «the successor of the kings». With the accession of Romanus to the throne, he preferred to hide in a monastery rather than help the new emperor.

Romanos began his reign with two years of campaigns in the East, where he had to face, in addition to the Seljuks, problems in the ranks of the army, which had reached the limits of mutiny.

Roman’s campaigns in Asia Minor in 1068 and 1069 succeeded only in recapturing Hierapolis. On the contrary, in the same period of time, Neocaesarea, Amoria and Iconium were plundered by the Seljuks.

After signing a fragile truce with Alp-Arslan, he returned to Constantinople and saw to it that money owed to the soldiers was paid and new units were trained. Thus, he gathered around 70,000 soldiers for a major campaign against the Seljuks, which would eventually lead to their removal from Anatolia. This army consisted of Romans, Normans, Germans, Armenians, Varangians (Saxons and English), Pechenegs, Turks and Cumans. On Orthodoxy Sunday, March 13, 1071, he set out from Constantinople for this long and difficult campaign.

It should be noted that Romanos had experience in military matters, but he had a serious disadvantage: the lack of theoretical training, which turned out to be a significant disadvantage.

After studying various plans, Romanus and his staff decided to attack deep into the lands held by the Seljuks.

THE CAMPAIGN INTO THE DEPTHS OF ASIA MINOR

Romanos’ campaign began with problems. He left the experienced officer Nikephoros Botaneiatis behind in Constantinople, because he suspected him of treason, and preferred to take with him Andronikos Doukas, eldest son of John Doukas, one of his rivals for the throne. The two supreme generals were Iosif Tarchaneiotis, commander of the eastern wing of the army, and Magister Nikiforos Bryennios, commander of the western wing.

Also, a Norman knight, Rouselius Frangopoulos, led a detachment of about 500 «bloodthirsty and unruly» Frankish mercenaries, while serving as opponents of the Seljuk cavalry was a motley group of Oghuz, Turks, Cumans and Pechenegs. The officer and writer Michael Attaleiatis, whose work is our most important source for this campaign, took part in the campaign as supreme military judge.

At the same time, Romanos began to become more and more distant from his soldiers. Having luxurious equipment and supplies for his own enjoyment, he seemed to care little for the hardships his men were going through.

During the march from the Ali River to Sebastia, the Varangian garrison of Romanos, which consisted of German mercenaries, the Nemitzoi, suffered losses from the local population as they looted their property. To punish them, he sent them on another mission, away from the campaign site.

But also in the rear Romanos had left considerable forces. A detachment of Varangians in Constantinople and another detachment of Frankish knights, under Crispinus at Abydos. On the western frontier of the empire, there was a danger of attacks by the Normans and Hungarians, so the Nemitians may have been sent there.

The Byzantines’ final plan was to capture Manzikert and Chliat, a town further south, near Lake Van.

Meanwhile, Alp-Arslan was heading from Palestine to Aleppo, as the Byzantines were crossing Cappadocia towards Theodosiopolis. There (in Aleppo) he was met by Byzantine ambassadors led by Leo Diavatenos and they informed him that the Roman would start a war against him. Alp-Arslan hastily left Aleppo after this event. He first headed towards Mosul, made a stop at Amida and ended up at Matiani Lake (note Urmia, Iran). He eventually arrived about 100 miles (160 km) east of the Byzantine forces at the head of a cavalry force of 30,000 men and his scouts constantly monitored the movements of the Roman forces.

ROMANOS’ BIG MISTAKES BEFORE THE BATTLE

The Byzantine forces reached Theodosioupoli (today Erzerum, Turkey). The troops were ordered to collect supplies for two months. A considerable force of Pecheneg allies, together with the Franks under Roussel, were ordered to advance towards Chliat, which Romanus considered the more difficult of his two objectives. He and the rest of the troops headed for Manzikert. But before he got there, he sent another important force, under Tarchaneiotis, to reinforce the Pechenegs and the Franks in their attempt to capture Chliat. According to Michael Attaleiatis, Tarchaneiotis’ forces included the cream of the Byzantine army, the most experienced units, among them the Varangians and a large part of the Armenian infantry under the Duke of Theodosioupoli. Tarchaniotis is another obscure figure of that period. It is assumed that he was a man of the Doukas family. As we have seen above, the Seljuks had come very close to the Byzantine troops and were watching their movements. On the contrary, Romanus and his generals were under the impression that the men of Alp-Arslan (Hero-Lion) were still a long way off.

Thus, when the forces of Roussel and Tarchaneiotis were confronted by a significant enemy force, they were surprised and followed a reverse course, towards Melitini on the Euphrates, without informing Romanos who was less than 70 kilometers away from them.

In the end, these battle-worthy Byzantine troops had no participation in the continuation of the operations, which was decisive for their course. Perhaps Tarchaniotis wanted in his own way to react to the really wrong decision of Romanos, to divide his army into two divisions.

Ignoring these events, the emperor moved towards Manzikert. Bryennius and his men captured the fortress of the city without much difficulty, releasing the Muslims who were defending it.

This probably happened on Thursday, August 24th. On the same day, a group of Byzantines was sent to Chliat to collect food. But he fell into a detachment of mounted Seljuks and was annihilated. Romanus then sent Bryennius, who was soon forced to call for reinforcements. Annoyed, Romanus sent another detachment under the Armenian general Basilakius. He, not knowing how to deal with agile horsemen, was ambushed, wounded, and captured.

Only then did Romanos realize that the Seljuks were very close, and when a man of the Vasilaki who had escaped the ambush arrived a little later, he realized the reality.

In the mid-afternoon of August 24, the Seljuks charged against Bryennius’s men, who, however, calmly organized his army, driving the enemy into disorderly flight. Although Bryennius was wounded, he quickly recovered and was able to fight the next day.

On the same night, another Seljuk «crude» attack was made against the Byzantine camp, to no avail. The next day, Romanus’ men repulsed a Seljuk detachment that tried to capture the bank of the river (a tributary of the Murat Su), where the Byzantines were encamped. Shortly thereafter, many Oghuz and Cumans deserted and joined the forces of their distant cousins, the Seljuks.

Soon after, an embassy of Alp-Arslan led by Caliph al-Muhalban from Baghdad arrived at the imperial camp with proposals for negotiations. Believing that the Seljuks were merely buying time, Romanus dismissed the ambassadors and ordered the army to move against the enemy on the morning of Friday, August 26, 1071.

THE BATTLE OF MANJIKERT

The army marched in two lines each 4-10 meters deep, with two wings covering the flanks. Ahead rode Romanus with his imperial guard. The commander of the left wing was Theodoros Vryennios and the right wing was Theodoros Alyattis. He also had with him those Oguz, Cumans and Pechenegs who had not defected. Andronikos Doukas commanded the rear guard. The organization and design was not bad. But it cannot be explained why Romanus set out for battle when he lacked the barricaded men of Tarchaneiotis. The terrain of the battlefield was flat and stony and stretched from the town of Manzikert and the fortified Byzantine camp next to them to the south. and the southeast.

Al-Arslan, who had arrayed his forces in the shape of a crescent, read a message from Caliph al-Qaim to the troops, exhorting them to fight for the faith of Allah, the justice of the believers, and the paradise of the soldiers. It was, as we mentioned, Friday, and the Muslims had just finished their prayer, as had the Byzantines, who heard the Roman promise them financial as well as spiritual rewards and their priests assure them of the righteousness of their cause.

The Byzantine army began to advance with steady step and order. The Seljuks retreated, also in order, firing bows at the wings of the Byzantine army.

Romanos, with the «central line», continued his march and in the middle of the afternoon occupied the empty camp of the Seljuks. The emperor and his men were very tired, and food and water were running dangerously low. Bryennius and Alyattis, having to face constant arrow attacks, had fallen behind, as had the reserves of Andronicus Doukas.

At some point, late in the afternoon, Romanos decided to move towards his camp. But while the center of the line was retreating in an orderly manner, some officers and soldiers of the right wing mistakenly took the retreat signal as a sign that the emperor had been killed in battle.

At that moment, the Seljuks dealt a heavy blow to Alyatt’s forces. This had the effect of encircling Roman’s men.

“The king alone, forsaken and bereft of all hope, drew his sword against the enemy, killing many and putting many others to flight. Surrounded by a crowd of enemies, he was wounded in the arm… his horse was struck by arrows, slipped and fell, dragging his rider with him,” Bryennius later wrote.

Romanos, although wounded, continued to fight bravely. But he was abandoned by his army, first by the Armenians and then by the reserve forces under Andronikos Doukas, who did not take part in the battle, either because he did not want to risk the lives of his men, or, more likely, because he wanted to «get rid» of Romanus and literally left him at God’s mercy.

It was night when the commander of the main Seljuk force, Taragi, who had lost at least 4,000 men, gave the order to stop the pursuit of the Byzantines, who succeeded in reaching the fortress of Manzikert. On the battlefield the Byzantines left plenty of booty. But the main thing is that the Roman emperor remained wounded on the battlefield!

THE BEHAVIOR OF ALP-ARSLAN TOWARDS ROMANOS

A Seljuk, next morning in search of booty, found the emperor and led him before Alp-Arslan. The captive Vasilakios confirmed that it was Romanos. The sultan ordered the Romanus to kiss the ground and put his foot on the neck of the prostrate emperor… But immediately after that he showed another face.

He hugged Romanos and told him «this is life». He gave him food and for the next few days he was treated more like a guest than a prisoner. He asked Romanos what he would do if he were in his position. He replied: «I would torture you and kill you and parade you in the streets of Constantinople.» Then Alp-Arslan, who it should be noted was watching the whole battle from a hill in the area, «threatened» that he has a worse punishment for him. «I release you,» he said to the surprised Romanos! «But I do not imitate you, as you see, in this regard, and I wonder how you advocate against this, while I hear that even the humble Christ legislates peace for you and amnesty for evil and replaces the proud, and gives grace to the humble,» said Alp- Arslan next.

Romanus immediately agreed to a peace treaty: an immediate exchange of prisoners, one and a half million gold coins, as a ransom for the emperor, and the ratification of the agreement by the marriage of a daughter of Romanus to one of Alp-Arslan’s sons.

Once freed, Romanos headed for Armenia, where he began collecting the ransom he had agreed upon. As soon as he arrived in Constantinople, he was informed that he had been dethroned.

DUKE MICHAEL ON THE THRONE – THE TRAGIC END

The Duke family made sure to elevate Michael, son of Constantine I and Eudokia, to the throne. Evdokia was arrested and exiled to a monastery on the island of Protis. Romanus, with the remnants of his army, tried to regain the throne, but was defeated at Adana by Andronikos Doukas, the man who probably betrayed him at Manzikert. The Duke’s subsequent behavior towards Romanus was merciful. He obliged him to travel about 800 kilometers to Kotyaio (note Kiutachia). There he ordered Romanus to be blinded, who lived only a few days and then died.

The moral author of Romanos’ blindness was probably Michael Psellos.

Michael tore up the treaty Romanus had signed with Alp-Arslan, who was murdered 13 months after the Battle of Manzikert. His son and successor, Malik Shah, sent thousands of Turkomans into the entire eastern half of the Byzantine empire and occupied it. The region now became known as the Sultanate of Rum.

THE CONSEQUENCES OF MANJIKERT’S DEFEAT

Modern historians (John C. Carr «The Warrior Emperors of Byzantium», John Haldon «The Wars of Byzantium», two excellent books from which we drew valuable information), agree that «the defeat at Manzikert was not the military disaster which is heralded as being and was not the end of the Byzantine army» (John Haldon).

The losses of the Byzantine forces were between 10% and 20% of men. The real disaster was of a political nature, because the capture of the emperor catalyzed the image of Byzantium, as it showed that it was not the stable and unshakable factor that everyone believed.

«… the result of Manzikert was that the Seljuk Turks became masters of a large part of Asia Minor and that the Byzantine Empire suffered a blow from which it would never recover» (John Carr).

The civil wars that followed caused greater losses and damage to the Byzantine army than its conflicts with external enemies and almost destroyed the Empire completely.

Ultimately the Empire was miraculously saved by the «last minute» Emperor, the charismatic Alexios Comnenus.

Η [ανεπίσημη] απάντηση της Ελληνικής Κυβέρνησης στις κατηγορίες για σφαγή στην Τριπολιτσά (1822)

Η φοβερή σφαγή στην Τριπολιτσά (23/9/1821) έκανε πολύ κακό στην Ελληνική Επανάσταση. Χρησιμοποιήθηκε από τους πολιτικούς αντιπάλους της Επανάστασης στη ρητορική τους, σε άρθρα στον τύπο, στη δικαιολόγηση της αδιαφορίας ή της εχθρικής τους στάσης.

Αμέσως μόλις ανέλαβε την εξουσία, ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλαδή κάτι σαν τον σημερινό Πρωθυπουργό), ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ετοίμασε ένα κείμενο υπεράσπισης των Ελλήνων κατά των κατηγοριών. Είναι ένα εξαιρετικό, πανέξυπνο κείμενο, σύντομο και αρκετά πειστικό. Χωρίς να αρνείται το τι έγινε, επιχειρεί να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά των Ελλήνων αποφεύγοντας όμως όλα όσα δεν μπορούν να δικαιολογηθούν (σφαγή αμάχων, Εβραίων). Το κείμενο κυκλοφόρησε στο Λονδίνο σε δίγλωσση έκδοση με τίτλο: “The Greeks at Tripolitza”. Πρόκειται για ένα φυλλάδιο 15 σελίδων. Η έκδοση είναι ανώνυμη, έχει ημερομηνία 1822, εκτυπώθηκε στο τυπογραφείο του T. Brettell στο Λονδίνο (Rupert Street, Haymarket) και διανεμήθηκε από περίφημο βιβλιοπωλείο του John Hatchard που είναι σήμερα το παλαιότερο του Λονδίνου και βρίσκεται ακριβώς στην ίδια διεύθυνση: Νο. 187, Piccadilly. Ο Μαυροκορδάτος και η ομάδα του έγραψαν το ελληνικό κείμενο. Η μετάφραση μάλλον έγινε στο Λονδίνο, πιθανότατα από μέλη της κοινότητας των εμπόρων από τη Χίο. Αλλά ίσως και από κάποιον φιλέλληνα βρετανό που ήξερε καλά ελληνικά.

Ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος και η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913): Όταν η Ελλάδα παρέδωσε εδάφη που είχε κερδίσει

Γιάννης Μαυρονάς

Ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος – Η ελληνοσερβική συμμαχία – Οι νικηφόρες μάχες του Ελληνικού Στρατού – Τα εδάφη που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός μετά από σκληρές μάχες και παρέδωσε με τη Συνθήκη του Όλοι γνωρίζουμε, λίγο πολύ, ότι με τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913), η χώρα μας αύξησε κατά πολύ την έκταση και τον πληθυσμό της και περιοχές όπως η Μακεδονία, η Ήπειρος, (ένα τμήμα τους) και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Επίσης, γνωρίζουμε ότι χρειάστηκε να γίνουν δύο πόλεμοι (Α’ και Β’ Βαλκανικός Πόλεμος) για να οριστικοποιηθούν στη συνέχεια, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, τα σύνορα μεταξύ των χωρών της Χερσονήσου του Αίμου.

Το τέλος της μεγάλης μάχης του 1378, 1ο Σύνταγμα Ευζώνων

Από το βιβλίο » Εμπρός δια της λόγχης – 2ος Βαλκανικός Πόλεμος – Μέρος Β’ «

Στις 14 Ιουλίου η μάχη ξεκίνησε από νωρίς. Οι Βούλγαροι, ενισχυμένοι με νέες δυνάμεις που απέσυραν από το μέτωπο της 1ης Μεραρχίας, προσπάθησαν να συντρίψουν με τον όγκο τους τα υπολείμματα του ηρωικού 1ουΣυντάγματος. Γνώριζαν ότι αν έδιωχναν τους Ευζώνους από τις θέσεις τους, θα απομόνωναν και την 7ηΜεραρχία στα δεξιά. Αλλά οι Εύζωνοι κράτησαν, παρά τα θεριστικά πυρά των εχθρικών πυροβόλων και πολυβόλων.

27 Ιουνιου 1913: Απελευθέρωση Σιδηρόκαστρου

(Αφιερωμένο στον Σπύρο, την Μπέτσυ και τα υπέροχα παιδιά τους. Και στον «Λοχία» Γιώργο Κοκκίνη.)

Η Μάχη του Δεμίρ Ισσάρ, 1ο Σύνταγμα Ευζώνων

(Διήγηση του Γιώργου )

Οι Βούλγαροι που μάχονταν στον Λαχανά υποχώρησαν προς το Όρλιακο, το σημερινό Στρυμονικό. Κατέστρεψαν τις γέφυρες του Στρυμόνα, έκαψαν την πόλη των Σερρών και αποτραβήχτηκαν προς το Δεμίρ Ισάρ, όπως λεγόταν τότε το Σιδηρόκαστρο, με σκοπό να βαστήξουν άμυνα στα στενά της Στρώμνιτσας που ήταν η πόρτα για την κοιλάδα του Στρυμόνα. Αλλά να σας τα διηγηθώ καλύτερα με τη σειρά, αρχίζοντας από την επομένη της μάχης του Λαχανά.

27 Ιουνιου 1913: Η Μάχη της Βετρίνας (νέο Πετρίτσι)

Γνωστή και ως Μάχη του Δεμίρ Χισάρ (Σιδηρόκαστρο). Με αυτή τη νίκη ο ελληνικός στρατός ανάγκασε τους Βουλγάρους να εγκαταλείψουν την ευρύτερη περιοχή των Σερρών, για να γίνει δυνατή η απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας.

Η Βέτρινα (Νέο Πετρίτσι) καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους στις 19 Οκτ. 1912, στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Οι Βούλγαροι την οχύρωσαν ώστε να χρησιμοποιηθεί ως προγεφύρωμα, σε ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου να εμποδίσουν την πορεία του ελληνικού στρατού προς τα στενά Ρούπελ.

Ο Ελληνικός Στρατός μετά τη νικηφόρα μάχη της Δοϊράνης (23 Ιουνίου) συνέχισε την πορεία του με δύο Μεραρχίες, την Ι (Αντιστράτηγος Εμμ. Μανουσογιαννάκης) και την VI (Συνταγματάρχης Νικ. Δελλαγραμάτικας), με συμμετοχή Μονάδων της VII Μεραρχίας.

28 Ιουνίου 1913, Απελευθέρωση των Σερρών

Οι Βούλγαροι, μετά την συντριβή τους στη μάχη του Κιλκίς – Λαχανά, είχαν εγκαταλείψει από τις 21 Ιουνίου τις Σέρρες, ενώ η 7η Μεραρχία, υπό τον Υπτγο Ναπολέοντα Σωτήλη, προήλαυνε ήδη για την απελευθέρωση της πόλης. Η απελευθέρωση καθυστέρησε λόγω καταστροφής των γεφυρών του Στρυμόνα που η επισκευή τους κράτησε μέχρι το πρωί της 28ης Ιουνίου. Τότε, η 7η ΜΠ μεραρχία προέλασε ξανά και εισήλθε στις Σέρρες. Η εικόνα ήταν τρομερή. Οι Βούλγαροι, πριν την αναχώρησή τους είχαν κάψει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Κυρίως τη μεγάλη Ελληνική συνοικία και την Ελληνική αγορά.

6 Ιουλίου 1913, Η κατάληψη του Πιλάφ Τεπέ

Στις 28 Ιουνίου το Τάγμα μας ενώθηκε με τα άλλα τμήματα της 6ης Μεραρχίας και περάσαμε τον Στρυμόνα, από τη γέφυρα ενός παραπόταμου που λεγόταν Μπήσαλα ή κάπως έτσι. Κατά τη διάβαση του ποταμού, ο Ταγματάρχης διέταξε να περάσει το Τάγμα συντεταγμένο κατά τετράδες, ζυγισμένο και στοιχισμένο. Και επειδή κάθε νεύμα και κάθε διαταγή του Βελισσαρίου ήταν νόμος για μας και καθήκον, περάσαμε το ποτάμι ζυγισμένοι και στοιχισμένοι, αν και το ρεύμα ήταν ορμητικό και το νερό έφτανε ως το ύψος των ώμων.

18 Ιουλίου 1913: Η Ανακωχή

(Από το βιλίο «Εμπρός δια της λόγχης – 2ος Βαλκανικός Πόλεμος – Μέρος Β»)

«Η είδηση της ανακωχής έπεσε σαν βόμβα. Δεν την περιμέναμε. Ήμασταν στο δρόμο για την Σόφια, μια δυο μέρες ακόμη και θα την βλέπαμε από κοντά. Αλλά μπήκαν στη μέση οι “αξιοσέβαστες κυρίες”, οι Μεγάλες Δυνάμεις όπως τις έλεγε ο Βενιζέλος, και μας τα θαλάσσωσαν. Τι να γίνει; Δεν μπορείς και να τα βάλεις με όλο τον κόσμο … Διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι είχαμε γυρισμένα τα μάτια μας στον “κουμπάρο”. Ότι πει αυτός θα γίνει. Θέλει να αφήσουμε τα όπλα; Θα τα αφήσουμε. Θέλει να τραβήξουμε μπροστά; Φτάνει να μας κάνει ένα νόημα. Εδώ είμαστε! Θα κάνουμε ότι θέλει ο κουμπάρος! Δικοί του και στην ειρήνη και στη φωτιά. Γιατί ότι πει αυτός, θα πει πως έτσι έπρεπε να γίνει.»

19/21 Ιουνίου 1913 Μάχη Λαχανά, 1ο Σύνταγμα Ευζώνων

Παρουσιάστηκα στο Τάγμα στις 17 Σεπτεμβρίου, πρώτη μέρα της επιστράτευσης. Και δεν θα σας κρύψω ότι λαχταρούσα τη στιγμή που θα με καλούσε η Πατρίδα ξανά στα όπλα. Γιατί είχα πολεμήσει και το 1897 και είχα μέσα μου βαριά τη ντροπή της ήττας εκείνης. Και τώρα στα 37 μου, αισθανόμουν ακόμα γερός και χρήσιμος. Είχα πάρει και «σαρδέλα», και είχα γίνει Δεκανέας.

Ο 1ος Βαλκανικός Πόλεμος ήταν σαν περίπατος, σε σχέση με το 2ο. Αλλά πολύ μακρύς περίπατος!

Ξεκινήσαμε από τα Τρίκαλα, και στις 6.30 το πρωί της 6ης Οκτωβρίου περάσαμε τα σύνορα της Μελούνας και στις 17.00 φτάσαμε στην Τσαρίτσανη, όλο κέφι, σαν να πηγαίναμε εκδρομή. Ο Αντισυνταγματάρχης Διονύσιος Παπαδόπουλος, Διοικητής του 1ου Συντάγματος Ευζώνων, του Συντάγματός μας, είχε σημειώσει τότε στο ημερολόγιό του:

Μονάδες και Δύναμη Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής στις 19-8-1944

α/α	Μονάδες και Υπηρεσίες	Αξκοί	Οπλίτες	Κρατούμενοι Αξκοί	Κρατούμενοι   Οπλίτες	Παρατηρήσεις
1	III Ελληνική  Ορεινή Ταξιαρχία (πλην Πυροβολικού)	174	2523	–	–	(α) Υπό το 6ο Τάγμα Φρουρών
2	3ος Λόχος Φρουρών (Ιταλίας)	5	108	–	–	(β) Υπό συγκρότηση
3	III Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού	45	750	–	–	(γ) Υπό διάλυση
4	Ιερός Λόχος	337	653	–	–
5	8ο Τάγμα Φρουρών	33	550	–	–
6	5ος Λόχος Γενικών Μεταφορών	15	400	–	–
7	6ος Λόχος Γενικών Μεταφορών	15	381	–	–
8	7ος Λόχος Γενικών Μεταφορών	11	217	–	–
9	6ο Τάγμα Φρουρών	13	146	–	–
10	2ος Λόχος Μηχανικού(α)	8	173	–	–
11	Λόχος Ελλήνων Σκαπανέων	4	170	–	–
12	5ο Τάγμα Φρουρών	14	184	–	–
13	II Απόσπασμα Διαβιβάσεων	4	68	–	–
14	Συνεργεία Γραμμών Συγκοινωνιών	5	57
15	9ο Τάγμα Φρουρών	4	258	–	–
16	11ο Τάγμα Χωροφυλακής	44	417	–	–
17	21ο Ειδικό Τάγμα	25	56	–	–
18	22ο Ειδικό Τάγμα	25	108	–	–
19	24ο Ειδικό Τάγμα (β)	–	–	–	–
20	Υπουργείο Στρατιωτικών (Λόχος Φρουράς)	103	119	–	–
21	Υπουργείο Προνοίας	82	514	–	–
22	Υπουργείο Δικαιοσύνης	80	133	–	–
23	Γενικό Επιτελείο Στρατού	111	91	–	–
24	Διεύθυνση Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών	34	80	–	–
25	Στρατιωτική Διοίκηση Παλαιστίνης	6	6	–	–
26	Φρουραρχείο Καίρου	31	104	–	–
27	Φρουραρχείο Αλεξάνδρειας	16	54	–	–
28	Φρουραρχείο Ισμαηλίας	12	19	–	–
29	Φρουραρχείο Βηρυτού	6	18	–	–
30	Φρουραρχείο Χαλεπίου	1	3	–	–
31	Φρουραρχείο Χάιφας	4	6	–	–
32	Φρουραρχείο Τελ Αβίβ	1	12	–	–
33	Φρουραρχείο Ιεροσολύμων	7	11	–	–
34	Φρουραρχείο Λευκωσίας	1	3	–	–
35	Φρουραρχείο Σουέζ	1	9	–	–
36	Φυλακές Γκεμπέιτ	4	11	9	28
37	Έμπεδο Καμπρέτ	51	69	13	87
38	Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Μένας	1	–	12	–
39	Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Σάμιτ	8	29	2	182
40	Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Τμίμι	1	1	59	2.350
41	Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Ερυθραίας	1	1	11	1.981
42	Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Κασσασίν	71	35
43	Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Σχολών (γ)	91	557	–	–
44	Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ισμαηλίας	32   2	40   2
45	Ελληνικό  Νοσοκομείο (Χαντέρας)	18	110	–	–
46	Πτέρυγα 19ου  Αγγλικού Νοσοκομείου	5	22	–	–
47	Πτέρυγα 41ου  Αγγλικού Νοσοκομείου	8	57	–	–
48	Πτέρυγα 63ου  Αγγλικού Νοσοκομείου	9	27	–	–
49	Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας	4	–	–	–
50	Νοσοκομείο  Αεροπορίας Κάιρου	1	2	–	–
51	17ος Σταθμός Υποδοχής	2	4	–	–
52	18ος Σταθμός Υποδοχής	2	4	–	–
53	Χειρουργική Μονάδα Εκστρατείας	2	9	–	–
54	Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Μεσογείου	49	583	–	–
55	Υπό μετακίνηση	2	30	11	87
	Σύνολο :	1.929	11.083	117	4.968

ΠΗΓΗ: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ 1941-1945 (ΕΛ ΑΛΑΜΕΙΝ-ΡΙΜΙΝΙ-ΑΙΓΑΙΟ) , Αρχείο ΔΙΣ, Φ.802/2/6

12-14 Ιουλίου 1913, Η μεγάλη μάχη στο ύψωμα 1378

Υψοδείκτης 1378. Είκοσι (20) χλμ Βορειοανατολικά ΣΙΜΙΤΛΗ (Симитли) (Симитли) και 15 χλμ Βορειοδυτικά του ΡΑΖΛΟΓΚ (Raslog), στις Νότιες υπώρειες των ΡΙΛΑ ΠΛΑΝΙΝΑ (Rila Planina) .

Το πρωί της 11ης Ιουλίου, βαδίζαμε προς το Ουράνοβο υπό βροχή, λες και ήταν φθινόπωρο. Κατά το απόγευμα, το βουλγαρικό Πυροβολικό που υποχωρούσε μας έριξε και μερικές οβίδες αλλά … δεν τις πήραμε και πολύ στα σοβαρά! Στις πρώτες μάχες, νομίζαμε ότι όλες οι οβίδες θα έσκαγαν δίπλα μας. Αλλά τώρα, μπορούσαμε να υπολογίζουμε από το σφύριγμα την απόσταση του σημείου πτώσης: «100 μέτρα αριστερά … 200 μέτρα μπροστά …»

Πιο πολύ μας απασχολούσε η βροχή, που δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου, ούτε και το βράδυ που καταυλιστήκαμε σε μια χαράδρα. Όλη νύχτα προσπαθούσαμε να μη γλυστρίσουμε στο βρεγμένο χώμα. Το επόμενο πρωί, άκουσα τον Εύζωνο το Δούκα, να ρωτάει ποιος θέλει καφέ! Νόμιζα ότι αστειευόταν, αλλά αυτός ο μπαγάσας είχε στον μάρσιπο [2] και καφέ και ζάχαρη και καμινέτο! Μας έφτιαξε μπόλικο και βουτούσαμε κι ένα ξεροκόμματο ψωμί. Και όχι μόνο εγελάσαμε την πείνα μας, καθώς ήμασταν νηστικοί σχεδόν 24 ώρες, αλλά μου φάνηκε σαν το καλύτερο γλυκό, το ξεροκόμματο βουτηγμένο στο γλυκό καφέ.

Η «Σιδηρά Μεραρχία», η I Μεραρχία Πεζικού

Η I Μεραρχία Πεζικού συγκροτήθηκε για πρώτη φορά στη Λάρισα στις 19 Μαρτίου 1897, μερικές ημέρες πριν από την έναρξη του Ελληνο-τουρκικού πολέμου. Κατά τη διάρκεια της μακράς Ιστορίας της υπήρξε μία από τις πλέον αξιόμαχες μονάδες του Ελληνικού Στρατού.

Ο «ατυχής» για τους Ελληνες πόλεμος του 1897 με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ξέσπασε λόγω των εξελίξεων στο Κρητικό ζήτημα. Στη μεγαλόνησο δημιουργούντο από καιρό επεισόδια (π.χ. το 1881, το 1885 και το 1886), αλλά η ένταση κορυφώθηκε το 1896. Στις αρχές του 1897 έγιναν νέες σφαγές χριστιανών στα Χανιά, γεγονός το οποίο οδήγησε στην αποστολή ελληνικών πλοίων και ενός εκστρατευτικού σώματος στη νήσο. Κατά τις προσεχείς εβδομάδες σημειώθηκαν στην Κρήτη ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρενέβησαν, βομβάρδισαν το στρατόπεδο των εξεγερμένων Κρητικών και κατέλαβαν εκτεταμένα τμήματα της νήσου. Η κρίση είχε διευθετηθεί μόνο επιφανειακά, καθώς η ελληνική κοινή γνώμη καταφερόταν με δριμύτητα κατά των ξένων. Το κλίμα αναταραχής υποδαύλιζε και μία μυστική οργάνωση υπό τον τίτλο «Εθνική Εταιρεία».

1945, Επιχείρηση «Olympic»

Η ολέθρια μάχη που δεν έγινε ποτέ

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1945 το τέλος του πολέμου στον Ειρηνικό δεν είχε φανεί ακόμα στον ορίζοντα. Ακολουθώντας την τακτική της προσέγγισης της καρδιάς της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας με αμφίβια άλματα, οι Αμερικανοί προετοιμάζονταν για την επόμενη επιχείρησή τους στη νήσο Κιουσού. Υπήρχαν πολλές ενδείξεις ότι οι Ιάπωνες σκόπευαν να υπερασπιστούν το πατρώο έδαφος με μεγαλύτερο πείσμα και αυτοθυσία από οποιαδήποτε άλλη φορά.

Την άνοιξη του 1945 η Ιαπωνία όδευε ολοταχώς προς μία συντριπτική ήττα αφού, έπειτα από τριάμισι χρόνια ανελέητου πολέμου σε όλο σχεδόν το πλάτος του δυτικού Ειρηνικού, οι αμερικανικές δυνάμεις πατούσαν για πρώτη φορά στα μητροπολιτικά εδάφη κατακτώντας τη νήσο Οκινάουα. Οι Ιάπωνες στρατοκράτες που ήλεγχαν την κυβέρνηση του Τόκιο από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, οδηγώντας την σε ολέθριες πολεμικές περιπέτειες, βρίσκονταν πλέον αντιμέτωποι με την ορατή προοπτική μιας συμμαχικής απόβασης εγγύτερα στην καρδιά της Αυτοκρατορίας του Ανατέλλοντος Ηλιου. Αν και εμφανίζονταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα ακόμη κι αν ο εχθρός εμφανιζόταν στην κοιλάδα του Τόκιο, αντιλαμβάνονταν ότι τον μεγαλύτερο και αμεσότερο κίνδυνο, μετά την πτώση της Οκινάουα και την παραβίαση της προφυλακής που παρείχε το νησιωτικό σύμπλεγμα Ριουκίου, αντιμετώπιζε πλέον η νήσος Κιουσού, η τρίτη σε μέγεθος μετά τις Χονσού και Χοκάιντο.

Χάρτης όλων των γεγονότων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897

Στις αρχές του 1897, η έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στην Κρήτη, λόγω της εξέγερσης των Κρητών και των τουρκικών θηριωδιών, προκάλεσε την επέμβαση της Ελλάδας με την αποστολή εκστρατευτικού σώματος υπό τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο. Άμεση ήταν η αντίδραση της Τουρκίας, η οποία εκμεταλλευόμενη και την ένοπλη δράση των ανταρτικών σωμάτων της Εθνικής Εταιρείας, στο τουρκικό έδαφος, κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα στις 5 Απριλίου 1897. Ο ελληνικός στρατός βρέθηκε τελείως ανοργάνωτος, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, με σοβαρές ελλείψεις σε οπλισμό και μέσα, και κυρίως με έλλειψη ικανών στελεχών.

Οι επιχειρήσεις διεξήχθησαν σε δύο μέτωπα, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου. Στη Θεσσαλία, ο τουρκικός στρατός απώθησε τις ελληνικές δυνάμεις, που τράπηκαν σε άτακτη υποχώρηση με αποτέλεσμα τη διαδοχική κατάληψη της Λάρισας, των Φαρσάλων και του Βόλου. Η μάχη του Δομοκού δεν ανέκοψε την επιθετικότητα των Τούρκων, παρά μόνο μετά τη νέα σύμπτυξη των ελληνικών δυνάμεων και την παύση των πυρών στις 7 Μαΐου. Στο μέτωπο της Ηπείρου, παρά την αρχική επιθετική πρωτοβουλία του ελληνικού στρατού και την ευνοϊκή εξέλιξη των επιχειρήσεων, η κατάληξη δεν ήταν μεν η αναμενόμενη, αλλά δεν υπήρξαν εδαφικές απώλειες.

Η ήττα της Ελλάδας σηματοδότησε την αναδιοργάνωση του ελληνικού στρατού σε όλους τους τομείς, γεγονός που οδήγησε αργότερα στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους.