ΑΙ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Το Πρακτορείον Στέφανι μετέδωσε μίαν νέαν μυθιστορηματικήν επινόησιν εκ Τιράνων, η οποία επροξένησεν εις το ελληνικόν κοινόν την βαθυτέραν έκπληξιν. Κατά τας ανακοινώσεις αυτάς «ελληνική συμμορία» επεχείρησε να εισβάλη εντός του αλβανικού εδάφους, αποκρουσθείσα κατόπιν συγκρούσεως καθ ην αφήκεν επί του πεδίου νεκρούς, τραυματίας και αιχμαλώτους. Ιδού ένα επεισόδιον, το οποίον δεν συνέβη και δεν ημπορεί να συνέβη. Τι ακριβώς έλαβε χώραν εκείθεν των ελληνικών ορίων δεν είμεθα εις θέσιν να γνωρίζωμεν. ελληνες αξιωματικοί ήκουσαν από την κατεύθυνσιν του αλβανικού εδάφους ήχους πυρών και έσπευσαν να ειδοποιήσουν αμέσως τους έναντι Ιταλούς συναδέλφους των. Τι ήσαν αυτοί οι ήχοι δεν ανήκει εις τας ελληνικάς αρχάς και εις τους Ελληνας να γνωρίζουν.
Ο,τι καλώς γνωρίζομεν όλοι οι Ελληνες, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, είνε ότι δεν ήσαν ήχοι προερχόμενοι εκ συγκρούσεως Ελλήνων ενόπλων, ορμηθέντων εκ του εδάφους μας, με τους Αλβανούς οροφύλακας. Διότι ένοπλοι έξω των τακτικών στρατιωτικών τμημάτων, ανταρτικοί σχηματισμοί, συμμορίαι οιαιδήποτε, ίχνος συμμοριών οιονδήποτε, δεν υφίστανται εις την Ελλάδα, εις καμμίαν επαρχίαν, εις καμμίαν περιοχήν. Επομένως ούτε συμμορία, ούτε φάντασμα συμμορίας, ούτε τίποτε εισέβαλε ή επεχείρησε να εισβάλη εκ του ελληνικού εις το αλβανικόν έδαφος. Τούτο είνε ένα κεντρικόν σημείον θετικόν και αναμφισβήτητον, επί του οποίου αι σαφείς και κατηγορηματικαί ανακοινώσεις του Αθηναϊκού Πρακτορείου, με ειλικρίνειαν και παρρησίαν, έχυσαν όλον το απαιτούμενον φως.
Η προκύψασα όμως εκ του ανυπάρκτου επεισοδίου συνέχεια των περιέργων ανακοινωθέντων καθιστά αναγκαίας μερικάς γενικωτέρας παρατηρήσεις. Η αποδιδομένη εις ελληνικήν συμμορίαν ενέργεια είνε ανύπαρκτος και αδύνατος όχι δια την έλλειψιν όλων των υλικών προϋποθέσεων και πρωτίστως συμμοριών, αλλ εξ ίσου επειδή θα ευρίσκετο εις πλήρη αντίθεσιν προς ολόκληρον την πολιτικήν της ελληνικής κυβερνήσεως και συγχρόνως προς κάθε τόνον του πανελληνίου αισθήματος και του πανελληνίου πνεύματος, το οποίον η πολιτική αυτή εκφράζει. Από της πρώτης ώρας καθ ην εξαπελύθη εις την Ευρώπην η τρικυμία του νέου πολέμου, η Ελλάς ως δημόσιον φρόνημα και ως κυβέρνησις καθώρισε σαφώς και παγίως την στάσιν της: ειρήνη. Ειρήνη, με βάσιν την καθαρωτέραν ουδετερότητα, την απόλυτον ευθύτητα προς όλας τας κατευθύνσεις, την σταθεράν θέλησιν όπως εις την γεωγραφικήν ζώνην της παραμείνη στοιχείον τάξεως και ηρεμίας. Από την στάσιν αυτήν, από την γραμμήν αυτήν, η Ελλάς δεν παρεξέκκλινε και δεν θα παρεκκλίνη εις καμμίαν περίστασιν και δι ουδένα λόγον.
Η Ελλάς είνε ένας λαός σκυμμένος εις την τραχείαν δημιουργικήν του προσπάθειαν, δια τον οποίον η ειρήνη είνε ανάγκη πραγματική και βαθεία. Είνε συγχρόνως ένας λαός με μεγάλην ιστορίαν και μεγάλα αισθήματα. Τα δύο αυτά στοιχεία καθορίζουν την πολιτικήν, την οποίαν εχάραξε με σταθεράν, με ακλόνητον χείρα ο Ελλην Κυβερνήτης: πολιτικήν ειλικρινούς φιλίας προς όλους τους γείτονας και συγχρόνως αξιοπρεπούς και σταθεράς υπερασπίσεως των δικαιωμάτων της και της εδαφικής της ακεραιότητος. Τούτο απεδείχθη δια μίαν ακόμη φοράν εκ του προσφάτου επεισοδίου και εκ του τρόπου καθ ον τα πράγματα ετέθησαν εις την θέσιν των. Η Ελλάς εξεδηλώθη και πάλιν ως παράγων καλής πίστεως, αγαθής γειτονίας, ειρήνης.
Υπό τας συνθήκας αυτάς γίνεται αμέσως νοητόν, ότι καμμία απόπειρα όπως το Ελληνικόν Εθνος περιπλεχθή εις μηχανορραφίας απειλούσας την ειρήνην των Βαλκανίων δεν έχει πιθανότητας ευδοκιμήσεως. Υπό τας συνθήκας δ επίσης αυτάς η Ελλάς έχει το δικαίωμα ν αντιμετωπίζη ήρεμος την εξέλιξιν των γεγονότων, βεβαία επί την αναγνώρισιν της καλής της πίστεως, των προθέσεων και των πράξεών της.
(Εφημ. Ακρόπολις, Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940, σελ. 1.)
Discover more from Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας
Subscribe to get the latest posts to your email.
Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας 