Για να γινει μια εισβολη σε καποια χωρα πρεπει να «φτιαχτει» το κλιμα. Στην περιπτωση της προετοιμασιας της επιθεσεως σε βαρος της χωρας μας από την Ιταλια εγιναν πολλα.
Μια από αυτές τις ενεργειες ηταν και το υπερβολικο «ενδιαφερον» της Ιταλιας για τα εθνικα δικαιωματα των Τσαμηδων της Θεσπρωτιας. Ιδιαίτερο «ενδιαφερον» εδειξαν για τον φονο ενός Αλβανου εγκληματια, του Νταουτ Χοτζα. Το περίεργο είναι ότι πολύ πριν την ανακοίνωση είχε βρεί τους ενόχους, Αλβανους και αυτους, που όμως εκρυπτοντο σε Ελληνικο εδαφος και που η Ελλαδα τους συνελαβε και εκκρεμουσε η εκδοση τους στην Αλβανικη δικαιοσυνη. Τον Νταουτ Χοτζα τον βαφτισαν Αλβανο Εθνικιστη.
Η φραστικη επιθεσις κατά της Ελλαδος εγενετο από την Αλβανικη εφημεριδα Τομορι και το Ιταλικον πρακτορειον ειδησεων Στεφανι
Άριθ. 111 – Άνακοίνωσις του Πρακτορείου Στέφανι.
11 Αύγουστου 1940
Ό αλβανικός πληθυσμός ό ύποτεταγμένος εις την Ελλάδα ευρίσκεται υπό την βαθείαν έντύπωσιν τρομερού πολιτικού εγκλήματος διαπραχθέντος εις την έλληνοαλβανικήν μεθόριον. Ό μέγας Αλβανός πατριώτης Νταούτ Χότζα, γεννηθείς εις την άλύτρωτον περιοχήν τής Τσαμουριάς, έδολοφονήθη άγρίως επί αλβανικού εδάφους πλησίον των συνόρων. Τό σώμα του ευρέθη άκέφαλον. Εγνώσθη άργότερον ότι οί δολοφόνοι ήσαν Ελληνες πράκτορες οι όποιοι παρέλαβον μεθ’ εαυτών εις το ελληνικόν έδαφος τήν άποκοπείσαν κεφαλήν καί τήν παρέδωκαν εις τάς έλληνικάς αρχάς, αΐτίνες από πολλών ετών είχον επικήρυξη τον Άλβανόν αυτόν πατριώτην. Έγνώσθη επίσης ότι ή κεφαλή του μετεφέρθη από χωρίου εις χωρίον κατά διαταγήν των τοπικών ελληνικών αρχών καί εξετέθη εις κοινήν θέαν προς τρομοκράτησιν των αλυτρώτων Αλβανών αδελφών τής ώς άνω περιφερείας. Ό Νταούτ Χότζα ήναγκάσθη πρό τίνος νά φύγη κρυφίως έκ Τσαμουριάς ίνα σωθη από τους διωγμούς των ελληνικών αρχών, αί όποΐαι δέν του συνεχώρουν τήν άκαταπόνητον προπαγάνδαν του μεταξύ των συμπατριωτών του διά τήν προσάρτησιν τής Τσαμουριάς εις τήν μητέρα πατρίδα. Κατέφυγεν εις τήν Άλβανίαν όπου ελάμβανε συχνά μηνύματα διά των οποίων ήπειλείτο μέ θάνατον. Ή δολοφονία αυτή, ήτις συγκινεί βαθέως τους Αλβανούς τής Τσαμουριάς, δέν είναι το μόνον πρόσφατον έπεισόδιον τής καταπιεστικής ελληνικής πολιτικής. Πρό τίνων μηνών ευρέθη εις το σώμα ενός Αλβανού φονευθέντος εις τήν Τσαμουριάν μικρόν φύλλον χάρτου επί του οποίου ανεγράφετο ότι ή ιδία τύχη άνέμενεν όλους τους Αλβανούς τους ελπίζοντας νά ελευθερώσουν τήν πατρίδα των από τήν έλληνικήν κυρίαρχίαν. Ή αρχαία αυτή αλβανική γή περιλαμβάνεται μεταξύ των σημερινών ελληνοαλβανικών συνόρων καί τής ακτής του Ιονίου μέχρι των περιχώρων τής Πρεβέζης καί τής επαρχίας των Ιωαννίνων. Κατοικείται από πεντήκοντα χιλιάδας περίπου αυθεντικών Αλβανών, οΐτινες αποτελούν τήν μεγίστην πλειοψηφίαν του πληθυσμού. Ήσαν όμως πρό μερικών ακόμη ετών πολύ περισσότεροι. Πράγματι, κατά το 1913, οπότε ή Τσαμουριά προσηρτήθη εις τήν Ελλάδα, ό αλβανικός της πληθυσμός άπετελεΐτο από 80.000 περίπου κατοίκους έναντι ολίγον περισσοτέρων των 10.000 Ελλήνων. Είς διάστημα ολίγων ετών ή ελληνική πολιτική της άπεθνικοποιήσεως, ή αποβλέπουσα εις το νά έμφανίση τεχνητά ελληνικά δικαιώματα επί του εδάφους τούτου, άπεδεκάτισε τους τοπικούς πληθυσμούς δι’ απογυμνώσεων, σφαγών καί εκτοπισμών. Παρά ταΰτα οί Αλβανοί τής Τσαμουριάς παρέμειναν εθνικώς συμπαγείς, διετήρησαν τα έθιμα των καί τήν γλώσσαν των καί άντέταξαν εις τους σφετεριστάς λίαν ύπερήφανον άντίστασιν, εις τρόπον ώστε ν’ αποτελούν ακόμη καί σήμερον κυριαρχούν στοιχείον έν τή περιφέρεια ταύτη. Έπιβλητικόν παράδειγμα τής προσκολλήσεώς των εις τήν γενέθλιον χώραν εδόθη ύπό των Αλβανών τής Τσαμουριάς κατά το 1924 οπότε, βασιζόμενη εις τήν συνθήκην τής Λωζάνης διά τής οποίας απεφασίσθη ή ανταλλαγή των ελληνοτουρκικών πληθυσμών, ή Ελληνική Κυβέρνησις ήξίου όπως όλοι οί Μουσουλμάνοι τής Τσαμουριάς, δηλαδή το σύνολον του άλβανικοΰ πληθυσμού, καταστούν άντικείμενον ανταλλαγής μέ Ελληνας εγκατεστημένους επί τούρκικου εδάφους. Η άντίστασις των κατοίκων τής Τσαμουριάς, σταθερώς υποστηριζόμενων υπό των Αλβανών αδελφών των, υπήρξε τόσον ισχυρά ώστε ή Ελληνική Κυβέρνησις εδέησε νά παραιτηθή του αθεμίτου σχεδίου της καί νά αναγνώριση τήν άλβανικήν των προέλευσιν. Σήμερον ό τυφλός δεσποτισμός επιπίπτει περισσότερον από κάθε άλλην φοράν κατά των πληθυσμών αυτών, εις τρόπον ώστε πλείστοι κάτοικοι τής Τσαμουριάς είναι υποχρεωμένοι νά καταφεύγουν εις τήν Άλβανίαν διά ν’ αποφύγουν τους ανήκουστους διωγμούς. Οπως προκύπτει από πολλάς έγκυρους μαρτυρίας, αί ελληνικοί άρχαί εφθασαν μέχρι του νά βεβαιώσουν ότι οι’ Ιταλοί θά έκδιωχθοΰν συντόμως έξ Αλβανίας. Ο πληθυσμός όμως τής Τσαμουριας είναι σήμερον όλιγώτερου από κάθε άλλην φοράν διατεθειμένος νά ύποκύψη εις τάς ελληνικός πιέσεις. Αν ή αγάπη προς τήν άλβανικήν πατρίδα ήρκεσε νά τροφοδότηση τήν πίστιν τής Τσαμουριδς εις έποχάς αϊ όποΐαι ήσαν τόσον σκοτεινοί διά τήν τύχην τής Αλβανίας, σήμερον οι Αλβανοί τής Τσαμουριάς θά ευρουν εις τα άνανεωθέντα πεπρωμένα τής μητρός πατρίδος των ακόμη ισχυρότερον λόγον διά νά ελπίζουν.
Η απάντηση της Ελάδος
Άριθ. 112 Άνακοίνωσις του Πρακτορείου Αθηνών.
12 Αυγούστου 1940
Είμεθα εις θέσιν νά βεβαιώσαμεν ότι αϊ πληροφορίαι αϊ μεταδοθεΐσαι έκ Τιράνων ύπό του Πρακτορείου Στέφανι περί δήθεν φόνου Αλβανού πατριώτου υπό Ελλήνων πρακτόρων είναι απολύτως αβάσιμοι. Πρό δύο μηνών περίπου δύο Αλβανοί, οίτινες κατώρθωσαν νά είσδύσουν εις το έλληνικόν έδαφος, συνελήφθησαν καί άνακριθέντες ώμολόγησαν ότι έφόνευσαν κατόπιν ρήξεως τον όνομαζόμενον Νταούτ Χότζα, όστις ήτο γνωστότατος ληστής έπικηρυχθείς πρό είκοσαετίας ύπό τής Ελληνικής Κυβερνήσεως λόγω φόνων καί άλλων εγκλημάτων κοινού δικαίου εκτελεσθέντων επί ελληνικού εδάφους. Ή Ελληνική Κυβέρνησις εθεσεν ύπό κράτησιν τους φονείς καί διέταξε τήν διεξαγωγήν τής συνήθους έν προκειμένω διαδικασίας. Τήν 25 Ιουλίου ή έν Αθήναις Ιταλική Πρεσβεία άνήγγειλεν εις το Ελληνικόν Υπουργεΐον των Εξωτερικών ότι κανονική αίτησις εκδόσεως θά ΰπεβάλλετο εντός ολίγου ύπό του Αλβανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης (*). Αι ελληνικαί άρχαί, αΐτινες εξακολουθούν νά κρατούν τους έν λόγω Αλβανούς, ευρίσκονται πάντοτε έν αναμονή τής ανωτέρω αίτήσεως. Δέον νά σημειωθη ότι ή Ιταλική διακοίνωσις ήτις ήτο συντεταγμένη ύπό συνήθη τύπον, τον άφορώντα τρέχοντα διοικητικά ζητήματα, αναφέρε ότι ό Νταούτ Χότζα ήτο από εικοσαετίας εγκατεστημένος έν Αλβανία. Έν περιλήψει. 1ον Δέν πρόκειται περί Αλβανού πατριώτου, αλλά περί έγκληματίου κοινού δικαίου. 2ον Οι φονεΐς δέν εϊναι Ελληνες, αλλά Αλβανοί. 3ον. Ό Νταούτ Χότζα έξετέλεσε τα εγκλήματα του καί έπεκηρύχθη προ εικοσαετίας. 4ον. Αι ίταλικαί άρχαί είναι έν γνώσει των γεγονότων από τουλάχιστον είκοσαημέρου. Δέον νά προσθέσωμεν ότι: 1ον Ή δήθεν περιφορά τής κεφαλής του ληστοϋ από χωρίου εις χωρίον αποτελεί καθαρόν μύθευμα. 2ον Εϊναι καθαρόν μύθευμα επίσης ή δήθεν δολοφονία Αλβανού τίνος επί του οποίου ευρέθη φύλλον περιέχον άπειλάς παρομοίων φόνων. Είμεθα αφ’ ετέρου υποχρεωμένοι νά ύπογραμμίσωμεν κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ότι αί γενικότερα ς φύσεως διαβεβαιώσεις αί περιεχόμενοι εις τάς πληροφορίας του ανωτέρω πρακτορείου δέν στηρίζονται επί τής πραγματικότητος των γεγονότων. Είναι παγκοίνως γνωστόν ότι παρά τάς νίκας τού 1912, αϊτινες εφεραν τήν έλληνικήν κατοχήν πέραν των σημερινών ελληνοαλβανικών συνόρων, ή Ελλάς ανεγνώρισε τήν εύρωπαϊκήν απόφασιν, τήν καθορίζουσαν τήν σημερινήν ελληνοαλβανικήν μεθόριον, ώς όριστικήν. Οσον άφορα το δήθεν ζήτημα τής Τσαμουριας, δέον νά παρατηρήσωμεν ότι κατά τήν άνταλλαγήν των ελληνοτουρκικών πληθυσμών οί Μουσουλμάνοι τής περιφερείας ταύτης εξέφρασαν επανειλημμένως τήν θέλησίν των νά μεταναστεύσουν εις τήν Τουρκίαν. Άλλ’ επειδή είχε προβληθή έξ άλλου ή αλβανική καταγωγή των Μουσουλμάνων τούτων, ή Ελληνική Κυβέρνησις διαπνεόμενη έκ πνεύματος ευρύτατης συνδιαλλαγής καί όχι μόνον παρά τήν θέλησιν των ενδιαφερομένων, αλλά καί παρά μίαν σωφρονεστάτην γνωμάτευσιν τής Μικτής Επιτροπής τείνουσαν νά έξετάση έν πλήρει αμεροληψία πάσαν άτομικήν περίπτωσιν, άπέστη συνολικώς τής ανταλλαγής έν τή περιφέρεια ταύτη τής Ηπείρου (νομός Θεσπρωτίας). Οθεν, λόγω των γεγονότων τούτων, υπάρχουν σήμερον επί συνολικού πληθυσμού 65.074 κατοίκων τής νομαρχίας ταύτης, 18.109 ανήκοντες εις τήν ώς άνω κατηγορίαν. Ό πληθυσμός ούτος, απολαμβάνων των ευεργετημάτων μιας πατρικής διοικήσεως, διαβιοΐ έν πλήρει αρμονία μετά των λοιπών συμπολιτών Έπιμένομεν επί του αριθμού τούτου των 18.000 όστις ουδέποτε υπήρξε μεγαλύτερος. Δέον έν τέλει νά προσθέσωμεν οτι δέν είναι κάν άναγκαΐον νά σημείωση τις το άστήρικτον τής βεβαιώσεως καθ’ ήν αϊ ελληνικοί άρχαί είπον δήθεν ότι οι Ιταλοί θά έκδιωχθοΰν οσονούπω έξ Αλβανίας. Σημείωσις: Τόσον ή ανωτέρω όσον καί άπασαι αϊ μετέπειτα ανακοινώσεις του Πρακτορείου Αθηνών δέν έδημοσιεύθησαν εις τον ιταλικόν τύπον, αντιθέτως προς τα κρατουντα.
Η ΑΙΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
παρατίθεται το κείμενον τής από 25 Ιουλίου 1940 διακοινώσεως τής Ιταλικής Πρεσβείας προς το Β. Υπουργεΐον ιών Εξωτερικών:
Ή Β. Ιταλική Πρεσβεία Εχει τήν τιμήν νά φέρη εις γνώσιν του Β. Υπουργείου των Εξωτερικών τα ακόλουθα: Τήν 17 παρελθόντος Ιουνίου ευρέθη μεταξύ Πόρτο Εντα καί Κονισπόλεώς, πλησίον των ελληνοαλβανικών συνόρων άκέφαλαν πτώμα. Αι έρευναι τής επιτοπίου αρχής επέτρεψαν νά εξακριβωθη ότι επρόκειτο περί ενός ονόματι Νταοΰτ Χότζα, ηλικίας 50 ετών, δασοφύλακος, Αλβανοϋ καταγόμενου έκ Τσαμουριάς, πρόσφυγος έν Αλβανία από 20 ετών. Αι ανακρίσεις διεπίστωσαν ταυτοχρόνως ότι τήν 14 Ιουνίου ο Νταούτ Χότζα είχε μεταβή εις τους βοσκότοπους των οποίων είχε τήν φύλαξιν, κείμενους εις τήν περιοχήν Σεσίν, εκεί συνηντήθη μετά των Πίλο Κότσο, υίοΰ του Ντίρνος, γεννηθέντος έν Μούρσι, ηλικίας 17 ετών καί Ηλία Φότο, υΐοΰ του Σοτιρ, γεννηθέντος έν Μοΰρσι, ηλικίας 24 ετών. Μετά σύντομον μετ’ αυτών συνομιλίαν ο Χότζα άπεκοιμήθη ύπό τήν σκιάν Ενός δενδρου. Και ενώ έκοιματο έδολοφονήθη άνάνδρως ύπό των έν λόγφ ατόμων, τα όποια άφοΰ άπεκεφάλιααν το πτώμα κατέφυγον, συνααποκομίζοντα τήν κεφαλήν του θύματος, πέραν τής Ελληνικές μεθορίου, εις απόστασιν 30 περιπου λεπτών πορείας. ΑΙ Ιταλικαί άρχαί προέβησαν εις τήν σύλληψιν ενός ονόματι Κότσο Σουλλιόττι, Ιδιοκτήτου μύλου κειμένου πλησίον του τόπου όπου διεπράχθη το έγκλημα, καί ό όποιος λίαν πιθανώς είχε γνώσιν τούτου, ώς καί του πατρός του Πίλο Κότσο. Η Β. Πρεσβεία κατόπιν οδηγιών της Κυβερνήσεως της έχει την τιμήν να ζήτηση όπως διαταχθή ή προσωρινή σύλληψις των Πίλο Κότσο και Ηλία Φότο, ευρισκομένων επί ελληνικού εδάφους, λίαν πιθανώς εις Φιλιάτες ή εις τα περίχωρα, έν αναμονή τακτικής αιτήσεως εκδόσεως ή οποία θα υποβληθή ώσονούπω υπό του Αλβανικού Υπουργείου της Δικαιοσύνης. Έν αναμονή της απαντήσεως την οποίαν το Β. Υπουργείο των ‘Εξωτερικών θέλει εύαρεστηθή να διαβίβαση αυτή επί του θέματος, ή Ιταλική Πρεσβεία δράττεται της ευκαιρίας ίνα επαναλάβη την διαβεβαίωσιν της Εξόχου υπολήψεως της.
Συντονισμός της Ιταλικης προπαγανδας
Άριθ. 113
Ό εν Ρώμη Πρεσβευτής προς το Β. Ύπουργεΐον των Εξωτερικών.
12 Αυγούστου 1940 Η δημοσίευσις του γνωστού ανακοινωθέντος του Πρακτορείου Στέφανι εις όλας τάς εφημερίδας με εντυπωτικούς τίτλους και εις περίαπτον θέσιν οφείλεται εις ρητάς οδηγίας του αρμοδίου Υπουργείου. Κατά την μεσημβρινήν συγκέντρωσιν των ξένων ανταποκριτών ό αντιπρόσωπος του Υπουργείου είπεν ότι ό φόνος του Αλβανού προεκάλεσε μεγίστην αΐσθησιν παρά τη Ιταλική κοινή γνώμη, ότι ό θίγων την Άλβανίαν θίγει την Ίταλίαν και ότι ή Ιταλική Κυβέρνησις θά προβή εις εντόνους παραστάσεις εν Αθήναις. Ερωτηθείς παρά τίνος ανταποκριτού πότε έγένετο ό φόνος, απήντησε ξηρώς ότι δεν το γνωρίζει. Ι. Πολίτης
Το ποινικον μητρωον του «εθνικιστη» Νταουτ Χοτζα Αριθ.
115 Άνακοίνωσις του Πρακτορείου Αθηνών.
14 Αυγούστου 1940
Εν σχέσει προς τον προ διμήνου έπισυμβάντα φόνον του ονομαζόμενου Νταούτ Χότζα ύπό δύο Αλβανών επί άλβανικού εδάφους το Ποινικόν Μητρωον του έν λόγω Νταούτ Χότζα παρέχει τάς ακολούθους πληροφορίας: 1) Διά τής υπ αριθ. 36 καί από 9 Οκτωβρίου 1919 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ό Χότζα, καθώς καί οι συνένοχοι του Βασίλειος Γκότζια (Χριστιανός), Μάλλιο Οσμάν (Μουσουλμάνος) καί Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις Ισόβια δεσμά διά φονον έκ προμελέτης των Βεχίπ Τσίμο (Μουσουλμάνου) καί Ζεκίρ Ρεχήπ (Μουσουλμάνου). 2) Διά τής ύπ’ αριθ. 14 καί από 14 Νοεμβρίου 1919 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου ‘ Ιωαννίνων ό Χότζα κατεδικάσθη ερήμην εις εικοσαετή είρκτήν διότι μετά τίνος συνενόχου απεφάσισε καί έξετέλεσε τον φόνον των Ζεκίρ Ζέκο (Μουσουλμάνου) καί Ραχίπ Χαμπίμπεη (Μουσουλμάνου). 3) Διά τής ϋπ’ αριθ. 30 καί από 14 Ιουνίου 1921 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ό Χότζα καί οί συνένοχοι του Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός), Κωνσταντίνος Σουλιώτης (Χριστιανός) καί Μάλλιο Μπούσι (Μουσουλμάνος) κατεδικάσθησαν ερήμην εις δεκαεπταετή είρκτήν διά πράξεις ληστρικάς εναντίον των Αχμέτ Χασίμ (Μουσουλμάνου), Μπαλούκ Μεχμέτ (Μουσουλμάνου) καί Ισμαήλ Τσόρτσι (Μουσουλμάνου) δια ζωοκλοπήν καί απόπειραν φόνου εναντίον του Χουσεΐν Γιακούμπ (Μουσουλμάνου) καί Βασιλείου Τσουβάλη (Χριστιανού) καί διά παρά νομόν όπλοφορίαν. 4) Διά τής ύπ’ αριθ. 14 αποφάσεως του Δεκεμβρίου 1921 του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ό Χότζα κατεδικάσθη ερήμην εις τετραετή φυλάκισιν δι* απόπειραν έκβιασμοΰ. 5) Διά τής ύπ’ αριθ. 22 αποφάσεως του 1923 του Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ό Χότζα καθώς καί οι συνένοχοι του Τάκε Πλιάτσικας (Χριστιανός) καί Τάκε Ζόγα (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις δεκαοκταετή είρκτήν δι’ απόπειραν φόνου. (Ό ληστής Ζόγα συλληφθείς ολίγον αργότερα άπεκεφαλίσθη). 6) Διά τής ΰπ’ αριθ. 9 καί από 6 Μαΐου 1925 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου ‘ Ιωαννίνων ό Χότζα καθώς καί οί συνένοχοι του Χρίστος Σούλας (Χριστιανός) καί Αναστάσιος Γεωργίου (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις θάνατον δι’ άπαγωγήν, εκβιασμόν καί παράνομον όπλοφορίαν. 7) Διά τής ύπ’ αριθ. 23 καί από 8 Οκτωβρίου 1925 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ό Χότζα καθώς καί ό συνένοχος του Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις θάνατον διά ληστρικάς πράξεις. Έκ των ανωτέρω συνάγεται ότι ό Χότζα ένήργει χωρίς νά κάμη διάκρισιν μεταξύ Χριστιανών καί Μουσουλμάνων οΰτε όταν επρόκειτο νά έκλέξη τους συνενόχους του ΟΥΤΕ όταν επρόκειτο νά έκλέξη τα θύματα του.
Discover more from Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας
Subscribe to get the latest posts to your email.
Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας 