Κατα τις μέρες του Μάρτη 1821 όλοι οι μυημένοι στα της φιλικής Εταιρείας στη ΦΑΛΑΙΣΙΑ είχαν ενημερωθεί έγκαιρα ότι κατά τον μήνα αυτό κάτι το σπουδαίο θα συμβεί. Κατα τις πρώτες μέρες του Μαρτίου 1821 συναντήθηκαν κρυφά στο ΔΥΡΡΑΧΙ οι φιλικοί: Αναγνωσταρας, Γρηγόριος Δικαιος, ο αδελφός του Νικήτας Δικαιος οι Δυρραχιτες Παναγιώτης Κεφάλας, ο πάπα-Τούρτας, ίσως και άλλοι από τα γειτονικά χωριά, όπου ρύθμιζαν τις λεπτομέρειες για την προετοιμασία και την έναρξη της επαναστάσεως στην περιοχή.
Την Κυριακή 20η Μαρτίου 1821 στο ΔΥΡΡΑΧΙ γινόταν λειτουργία στον ιερό ναό της Παναγιάς στη συνοικία του Λιθαρου .Χοροστάτησε ο πάπα-Τούρτας βοηθούμενος από τον ηγούμενο της Ρεκιτσας Παρθενιο..Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, ολοι είχαν συρρευσει και επί πλέον παρισταντο και ο πρωτοκλεφτης οπλαρχηγός της περιοχής Παναγιώτης Κεφάλας πάρα την πολύχρονη έχθρα που τον χώριζε με τον πάπα-Τούρτα . Ο πάπα- Τούρτας εκείνη την ημέρα πραγματοποίησε την σπουδαιότερη λειτουργία της ζωής του . Ο ναός δονείται από τις ψαλμωδίες του το πρόσωπο του έλαμπε και η ατμόσφαιρα θερμάνε τις καρδιές των ραγιάδων. Όταν τελείωσε την λειτουργία βγήκε στην Ώραια Πύλη και απηύθυνε στους εκλησιαζομενους ένα φλογερό πατριωτικό κάλεσμα για τη λευτεριά και τη σωτηρία της πατρίδας. Έμπρος είπε ακολουθήστε όλοι τον καπετάνιο σας την ελπίδα μας και να μην κάνει κανένας του κεφαλιού του .Τους ευλόγησε τα όπλα και τους ορκισε.
Όταν σχολίασε η εκλησια έφυγαν για την Μεσσηνία ο Π.Κεφαλας , ο πάπα-Τούρτας και μερικοί άλλοι Δυρραχιτες . Τους ακολούθησαν οι Λεπτινιωτες υπό τον ΚΟΛΟΒΟ, οι Ακοβιτες υπό τον Μεταξά και οι πολιανιτες υπό τον ΝΙΚΗΤΑ Δίκαιο. Επανήλθαν στην Αρκαδία λίγες μέρες αργότερα με : τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, τον ΝΙΚΗΤΑΡΑ, τον Παπαφλέσσα κ.λπ. Ο λόγος του Πάπα-Τούρτα στην εκκλησία του Δυραχιου την 20.3 1821 διαδόθηκε στα γύρω χωριά. Η κλεφτουρια όλης της επαρχίας ήταν στο πόδι έτοιμη για κάθε αγώνα και θυσία και περίμενε να φανεί ο θρυλικός αρχηγός, ο Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ να οδηγήσει τους κλέφτες στα πεδία των μαχών στην φωτιά του πολέμου και αν τύχαινε και στον θάνατο για την πολυπόθητη λευτεριά την τιμή και την δόξα της πατρίδας. Στα χωρια της ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ συγκροτήθηκαν ομάδες αγωνιστών οπλισμένοι με κάθε είδους οπλισμό και ακολούθησαν τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και τους άλλους οπλαρχηγούς της περιοχής. Πολέμησαν όχι μόνον εκτός Φαλαισίας και ΑΡΚΑΔΙΑΣ αλλά και εκτός Πελοποννήσου επί 6 ολόκληρα χρόνια πολλοί έδωσαν και την ζωή τους αλλά συνέβαλαν ουσιαστικά στη λευτεριά της πατρίδας . Οι Τούρκοι του Λεονταριου πληροφορήθηκαν ότι θα έφτανε εναντίον τους ο Θ. Κολοκοτρωνης με χιλιάδες ένοπλους Μανιάτες και πανικόβλητοι φόρτωσαν στα ζώα τους και στα ζώα των Ελλήνων ότι πρόλαβαν και τις οικογένειές τους , έφυγαν για την Τριπολιτσά. Την τουρκική φάλαγγα συνόδευσαν και οι 70 περίπου στρατιώτες ιππείς του Βοεβοδα. Όταν έφτασαν στην Φραγκοβρυση ( περιοχή Ασεας ) πληροφορήθηκαν ότι η διάδοση για τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ δεν ήταν σωστή και γύρισαν πίσω στο Λεονταρι όπου έκοψαν ( σκότωσαν) και 2-3 επιφανείς Έλληνες για εκφοβισμό..
Την 25 Μαρτίου ο Θ.Κολοκοτρωνης έφτασε στο χωριό Τροποταμο ( τότε Δεδεμπεη ) με Μανιάτες και άλλους επαναστάτες της επαρχίας Λεονταριου .Ενημερώθηκε για τα γεγονότα στο Λεονταρι και είπε σε μερικούς οπλοφορους: Τρέξτε να τους κλείσετε και έφτασα οπίσω στο Λεονταρι » Αλλά κάνεις δεν πήγε να ενισχύσει τους Λεονταριτες. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αξιολόγησε τα δεδομένα της περιοχής και έκρινε εύστοχα ότι έπρεπε να κινηθούν όλοι προς την Καρύταινα να χτυπήσουν τους Τούρκους του Φαναριου και της Καρυταινας που ετοιμάζονται να κινηθούν προς την Τριπολιτσά και ήταν πολλαπλασιοι των Τούρκων του Λεονταριου .Το πρωι» της 26ης Μαρτίου ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ και ο στρατός του στο Τροποταμο ερριξαν ομαδόν 1000 τουφεκιές με σκοπό να τρομοκρατηθουν οι τουρκοι της περιοχής και να ενθαρρύσουν οι Έλληνες. Το τουρκικό ιππικό του Λεονταριου ( 70 περίπου ιππείς) από φόβο η διοτι διετάχθη αναχώρησε για την Τριπολιτσά και ο βοεβοδας , οι Τούρκοι πολίτες οι γεροι και τα γυναικόπαιδα έντρομοι κλειστηκαν στο κάστρο.
Την 6 Απριλίου 1821 έφτασαν στο Λεονταρι 500 περίπου επαναστάτες από την Λακωνία με επικεφαλής τους Κωσταντινα Ζάχαρια- Ζαχαροπούλου θυγατέρα του κλεφτοκαπετανιου Κων/νου Ζαχαρια –Ζαχαροπούλου, από το χωριό Μπαρμπιτσα , τον οποίο οι Τούρκοι το 1805 βασάνισαν με ανασκολοπισμο και τον σκότωσαν στην Τριπολιτσά. Τότε η Κων/ να ήταν μικρό κοριτσάκι και τώρα με το όπλο στο χέρι έπαιρνε πίσω το αίμα του πατέρα της στο πολλαπλάσιο. Ο πατέρας της Κω/νας πρέπει να ήταν αδελφός του ξακουστού κλεφτοκαπετανιου Καπετάν Ζάχαρια του Μπαρμπινιωτη. Το πραγματικό επώνυμο της οικογένειας ήταν «Παντελαιος» κατηγετο από την Αρκαδία και ο γενάρχης τους Θεόδωρος Παντελαιος κατέφυγε για ασφάλεια στην Μπαρμπιτσα περί το 1750 . Η καπετανοπουλα Κων/ να Ζαχαρια-Ζαχαροπούλου κατέβασε την ημισέληνο ( τουρκική σημαία) από τα τζαμια του Λεονταριου και στην θέση τους ύψωσε την Ελληνική. Κατόπιν έκαψε το αρχοντικό του Βοεβοδα Μουσταφά Αγά και εκτέλεσε τον ίδιο με το χέρι της .
ΠΗΓΗΣ: Αθ. Χριστοφιλάκης, Η Ιστορίας της Φαλαισίας ,Αθήνα 2001
Discover more from Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας
Subscribe to get the latest posts to your email.
Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας 