Μάχη της Σκυλούρας (σημ. Yılmazköy), Κύπρος, 15 Αυγ 1974

Στις 2 Αυγούστου 1974, παρότι υπήρχε εκεχειρία,  οι Τούρκοι επιτίθεντε στην περιοχή Κόρνος του όρους Πενταδάχτυλος με δύναμη 8 αρμάτων (4 Μ-47 και 4 Μ-113) και πέφτουν σε ναρκοπέδιο. Απο τα 8 οχήματα, 2 δεν καταστρέφονται (1 Μ-47 και 1 Μ-113) και καταλαμβάνονται απο Ελληνες στρατιώτες. Στο άρμα Μ-47 Αρχηγός πληρώματος τοποθετείται ο  Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος από την Αρτοτίνα Φωκίδας.
Με συνεχή εκπαίδευση του ιδίου και του πληρώματος είναι έτοιμοι για την επόμενη κίνηση των  Τούρκων. Πράγματι στην δεύτερη μέρα του «Αττίλα 2», ανήμερα της Παναγιάς, στις 15 Αυγούστου 1974 και ώρα 15:00 δέχονται επίθεση στο χωριό Σκυλλούρα.
Πολλά τούρκικα Μ-47 καλυμμένα από τους πυκνούς καπνούς εξαιτίας των φλεγόμενών καλαμιώνων και σιτηρών, εμφανίζονται σε απόσταση 70-100 μέτρων.
Μπροστά τους υπήρχε ένα ποταμάκι το οποίο ανέκοψε για λίγο την προέλασή τους, ψάχνοντας για πέρασμα.
Με επιδέξιους χειρισμούς το καταληφθέν τουρκικό άρμα Μ-47 διεισδύει στην τουρκική ίλη, 17 αρμάτων χωρίς να γίνει αντιληπτό λόγω των ιδίων διακριτικών.

Ο Αρχηγός Πληρώματος Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος περιγράφει:
Αυτό ήταν! Από κει και μετά αρχίζει ο ανταρτοπόλεμος. Όταν ήταν ασφαλείς και καλυμμένοι, χτυπούσαν από έναν και ύστερα το «κορόιδο».
Χαρακτηριστικά περιγράφει την συνομιλία με το πλήρωμα στο πρώτο άρμα , που είχαν σκοπεύσει:
-Δρόσος- Αρχηγός: «πυρ»
-Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Ρε κουμπάρε δε θωρώ καλά με κρύβει το κλαδί του δέντρου».
– Δρόσος- Αρχηγός: «Τούντα κάνε λίγο πίσω».  Αυτόματα ο Τούντας-Οδηγός λίγο, πίσω.
– Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Εντάξει κουμπάρε».
– Δρόσος- Αρχηγός: «Πυρ».
– Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Εφάγαμέν το».

Γύρω στις 17.00 η ώρα, τους αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι  και άρχισαν τα δύσκολα.

Ομως, ο Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος είχε εντοπίσει  από νωρίτερα κατά την διάρκεια της μάχης μια βατή για το ΑΡΜΑ ευθεία για το ύψωμα, η οποία είχε και πλεονέκτημα κάλυψης. Μόνο ο πύργος φαινόταν. Λέει στον οδηγό, «Τούντα δώστα όλα στη Μαρμάρω και πάμε από ’δω για το ύψωμα».
Πράγματι ο Νίκος, άριστος οδηγός και τεχνίτης, στάθηκε μαζί με τη Μαρμάρω στο ύψος της περίστασης.

Καλυφθήκανε στο ύψωμα και συνέχισαν μέχρι που έριξαν και το τελευταίο βλήμα από τα 75.
Την άλλη μέρα 16 Αυγούστου, με την Τουρκική αεροπορία να τους κυνηγάει, περάσανε κάποια φλεγόμενα χωριά και κατάληξαν στους Αγίους Κοκκινοτριμιθιάς. Εκεί ένιωσαν ότι είναι ασφαλείς.
Αποτέλεσμα της γενναίας αυτής πράξης ήταν: η πρώτη στα Ελληνικά και Κυπριακά χρονικά νικηφόρα αρματομαχία και η καθυστέρηση κατάληψης της γειτονικής Μόρφου από τους Τούρκους κατά μια ημέρα δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες πολίτες και στρατιώτες που κινδύνευαν με εγκλωβισμό να περάσουν στον ελεύθερο τομέα της Κύπρου.

---

Discover more from Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας

Subscribe to get the latest posts to your email.