Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας δήλωσε: «Μήτηρ Μεγάλη Εκκλησία και ημείς, συνοχή καρδίας συμμετέχοντες εις οδύνην, βαθύτατον πόνον αδελφής Εκκλησίας και ευσεβούς ποιμνίου αυτής βιαία, παρά πάντα ανθρώπινα δίκαια, αρπαγή και μεταφορά μακράν μητρικής αγκάλης, έξω ορίων θεοφρουρήτου κράτους συνεχιζόμενη κατακρατήσει τριών περίπου μυριάδων ελληνοπαίδων, διάπυρον εκφράζομεν ευχήν όπως θείον βρέφος Βηθλεέμ καταυγάσει τον νουν και την καρδίαν εργατών απαίσιου εγχειρήματος εις απόδοσιν εν τάχει απαχθέντων παιδιών αποθρηνούσαις οικογενείαις αυτών».
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος: «Σήμερον προέστημεν ικετηρίου τελετής, υπό συγκινητικήν ατμόσφαιραν, ενώπιον πυκνού εκκλησιάσματος, δι’ απελευθέρωσιν 28.000 παιδιών. Ετηλεγραφήσαμεν εις τους αρχηγούς των Εκκλησιών Ρωσίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, παρακαλούντες αυτούς όπως ασκήσουν επιρροήν εις τας Κυβερνήσεις των, ίνα απελευθερώσουν τους Ελληνόπαιδας. Επίσης ετηλεγραφήσαμεν σήμερον εις Λαίηκ Σαξές».
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Αλέξανδρος: «Έτελέσαμεν Δέησιν θερμήν, παρουσία ανωτέρων εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών και πλήθους λαού, υπέρ ταχείας απελευθερώσεως και επιστροφής εις τας μητρικάς αγκάλας των υπό των συμμοριτών απαχθέντων 28.000 Ελληνοπαίδων. Ελπίζομεν ότι χάρις εις την βοήθειαν του Θεού και εις το δίκαιον τής απαιτήσεως του Έθνους, ως και εις τας προσπάθειας των ζηλωτών υπέρ της επικρατήσεως των στοιχειωδών νόμων της ανθρωπίνης τιμής και δικαιοσύνης, ή καταματωμένη πληγή τής Ελλάδος εν τοις νεαροίς αυτής βλαστοίς βραχέως θα επουλωθεί προς χαράν όλων, προ πάντων δε των γονέων και συγγενών αυτών. »Καθήκον ημών λογιζόμενοι, όπως συνδράμομεν και ημείς προς επίτευξιν του ποθούμενου ιερού σκοπού τον όποιον οι πάντες στοχάζομεν, προέβημεν όπου δει, εις έντονα μέτρα, αξιούντες όπως εισακουσθώσιν αι πανταχόθεν υψούμεναι φωναί προς απαλλαγήν των μικρών τούτων αιχμαλώτων και απόδοσιν αυτών εις τους οικείους, τουθ’ όπερ υπαγορεύουν οι στοιχειώδεις κανόνες της δικαιοσύνης και της φιλανθρωπίας.»
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Τιμόθεος: «Σιωνίτις Εκκλησία, μετέχουσα εθνικού πένθους επί στυγερώ εγκλήματι παιδομαζώματος, εδεήθη εκτενώς επί φρικτού Γολγοθά υπέρ επαναπατρισμού χιλιάδων ελληνοπαίδων.»
Ο Πατριάρχης Σερβίας Γαβριήλ έγραψε στον τότε Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο: «Προ τίνος, έπ’ ευκαιρία των αδελφικών επιστολών τής Α. Μακαριότητος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Χριστόφορου και τής Α. Μακαριότητος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Σπυρίδωνος, εμεσολάβησα εις την Γιουγκοσλαβικήν Κυβέρνησιν δια το τραγικόν ζήτημα των Ελληνοπαίδων. Δια τής Κρατικής Θρησκευτικής Επιτροπής παρά τω Προεδρείω της Κυβερνήσεως της Ομοσπόνδου Λαϊκής Δημοκρατίας τής Γιουγκοσλαβίας έλαβον λακωνικήν απάντησιν, έχουσαν ως εξής: «Συμφώνως προς την απόφασιν των Ηνωμένων Εθνών του 1949, αι λαϊκαί αρχαί της Ομόσπονδου Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας έχουν την γνώμην, ότι οι γονείς έχουν δικαίωμα να δεχθούν τα παιδιά των οπουδήποτε και αν ευρίσκονται, εννοείται, εφ’ όσον υπάρχει σχετική επιθυμία και εφ’ όσον είναι εις θέσιν να εκφράσουν ελευθέρως την επιθυμίαν των». Την προκειμένην απάντησιν ανεκοίνωσα δια χωριστών επιστολών εις τους προμνημονευθέντας εν Χριστώ αδελφούς. Λυπούμαι βαθύτατα, διότι δεν είμαι εις θέσιν να ανακοινώσω εις Υμάς, τον πραγματικόν φίλον εμού και του λαού μου, κάτι καλλίτερον και θετικώτερον εν σχέσει με το εν λόγω αληθώς τραγικόν ζήτημα. Με αισθήματα ειλικρινούς αδελφικής αγάπης και ειλικρινών φιλικών συμπαθειών έναντι υμών προσωπικώς και του ενδόξου και βασανισμένου αγαπητού μοι Ελληνικού λαού, προτείνω την ταπεινότητα μου και τον μαρτυρικόν Σερβικόν λαόν εις τας υμετέρας αγίας προσευχάς.
Ο Πάπας Πίος ΙΒ’ δήλωσε: «Θρηνήσωμεν ότι εις την Χριστιανικήν Ευρώπην εκατοντάδες παιδιών απεσπάσθησαν κατά την μικροτέραν των ήλικίαν από τους κόλπους των γονέων των και από τα σχολεία της πατρίδος των, δια να μορφωθούν ή μάλλον δια να παραμορφωθούν από ξένους διδασκάλους, δρώντας κατά διαταγήν ιερόσυλων απαγωγέων.» ( Έφημ. «Ακρόπολις», 11-4-1948)
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β’:«Ελληνική Κύπρος συμμετέχει πανελληνίου πένθους δια παρατεινομένην κατακράτησιν απαχθέντων εις ξένας χώρας ελληνοπαίδων. Υψούσα φωνήν διαμαρτυρίας κατά αποτρόπαιου εγκλήματος, πέποιθεν χριστιανικοί φιλελεύθεροι λαοί υποστηρίξωσιν Ελληνικόν λαόν αγωνιζόμενον υπέρ ιερωτάτης υποθέσεως. Ετηλεγραφήσαμεν Πρόεδρον Ηνωμένων Πολιτειών, Υπουργείον Εξωτερικών Αγγλίας».
ΠΗΓΗ: Κ. Βοβολίνη: «Ή εκκλησία εις τον αγώνα, Αθήναι 1953.
Θεματα Στρατιωτικης Ιστοριας 